Le jardin | Moje wiersze

Preludium deszczowe

Ile skromności kosztuje edeńska gra?

A może to z wysiłkiem popisy?

Jak o taflę wody stuka takt,

jak cmokiem uderza o jej zarysy.

Można i taniec dlań utworzyć,

taniec z deszczem, taniec pragnień ciał,

na ostudzonym dworze, gestem w pierzynę popłoszyć,

roznamiętnić polik gdy ten zaróżowiał. 

Tańce ust, tańce palców, 

oplątujące są jak wstęgi,

akt ten przynależy do anielskich łowców,

których zdradzają pocałunków pręgi.