Le jardin | Moje wiersze

O panu

Piszę o panu, który...
miał rozgrzane węgliste oczy,
chodził dumny, zawsze w ogniu,
taki wyniosły w swoim smętku,
uśmiech miał przymętniały,
lecz gdy kochał - czuły i ubarwiony.
On niby mściwy, niby zabłąkany,
pewny i mecyją rozkochany.
Gubił wątek, tracił myśli
gdy dziewczynę widział o smaku wiśni.
Taka to czerń o słabości
do filigranowego różu zmysłowości.