Le jardin | Moje wiersze

W gaju

Jest to miejsce, gdzie ziemia kocha się w nocnym niebie, 

zna wszelkie tajemnice i ukrywa je w głąb siebie. 

Skrupulatnie pamięć dotrzymuje proch pod igliwiem,

a nieznacznie ujawniają drzew korony kołysane wiatrem.

Tu dźwięku można zdobyć, gdy księżyc po niebie czmycha,

za dnia to szmer, strumyk, świergot i zasłyszane echa. 

Wrzask szerzy się jak scenę kurtyna mroku przysłoni,

następuje cisza, a w niej sowity akt rzewliwej symfonii.