Βυθισμένος στον ωκεανό των σκέψεών του ο Κωνσταντής, δίχως να το καταλάβει είχε πια φτάσει μπροστά στο σπίτι του θείου του. Εκείνη την ώρα ο θείος του, ο Μιχάλης, ήταν έξω και σκάλιζε το χώμα της τριανταφυλλιάς που ήταν φυτεμένη στο μικρό κήπο της πρόσοψης του σπιτιού.
«Πώς τα 'πε ο παπα-Πάνος σήμερα αγόρι μου;» ρώτησε ο κυρ-Μιχάλης τον Κωνσταντή κάνοντας τον να επανέλθει άμεσα στην πραγματικότητα.
«Όπως πάντα θείε. Έκανε τη λειτουργία και μετά έβγαλε κήρυγμα.» απάντησε ο Κωνσταντής.
«Αυτός ο παπα-Πάνος μοιάζει πάντα με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Τόσο παρορμητικός ο άτιμος! Πραγματικός αντάρτης!» είπε ο θείος του Κωνσταντή και έσκυψε για να συνεχίσει την δουλειά που είχε παρατήσει στη μέση.
«Γεννημένος αρχηγός θείε. Ίδιος ο Μωυσής από τη Βίβλο.» είπε ο Κωνσταντής και συνέχισε:
«Σήμερα μας μίλησε για την επικαιρότητα. Μας είπε ότι είναι θέμα ημερών μέχρι η Ελλάδα να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία.»
«Το άκουσα και εγώ χθες στο καφενείο Κωνσταντή. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.» είπε ο θείος ενώ παραμένοντας σκυφτός συνέχιζε να σκαλίζει το χώμα του κήπου.
«Είπε θείε ότι η Ελλάδα μας χρειάζεται όλους στον πόλεμο αυτό. Χρειάζεται τα νέα παλικάρια να καταταγούν εθελοντές για να συντρίψουμε τον εχθρό.»
«Πάλι οι μανάδες θα κλάψουν τα παιδιά τους στον πόλεμο αυτό, αγόρι μου. Μα το Θεό αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να σταματήσει όσο υπάρχουν άνθρωποι σ΄ αυτό τον κόσμο.» είπε ο κυρ-Μιχάλης ενώ φαινόταν ότι το μυαλό του εκείνη την ώρα ταξίδευε κάπου αλλού. Ίσως σε κάποιο εξωτικό λιμάνι.
«Έχουμε όμως το δίκιο με το μέρος μας θείε. Είναι υποχρέωσή μας να λευτερώσουμε τα σκλαβωμένα μας αδέρφια.» είπε ο Κωνσταντής.
«Δόξα τον Θεό που μεθαύριο θα μπαρκάρεις στην Αλεξανδρέττα με τον καπεταν-Γιώργη. Ο χάρος αγόρι μου ποτέ του δεν θα χορτάσει να θερίζει ανθρώπους. Μάθε το καλά αυτό.»
«Κι όμως θείε άλλαξα γνώμη» είπε ο Κωνσταντής ενώ ο θείος του πετάχτηκε όρθιος στο άκουσμα αυτής της τελευταίας κουβέντας του ανιψιού του, λες και μόλις πριν λίγο τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Τότε ο Κωνσταντής συνέχισε λέγοντας:
«Αποφάσισα κι εγώ να καταταγώ στ στρατό. Είναι καθήκον μου να πολεμήσω για τις αλύτρωτες πατρίδες. Έχω χρέος να σταθώ στη θέση του αδερφού μου που έπεσε πολεμώντας σαν Μακεδονομάχος. Μονάχα τότε η ψυχή του θα βρει την ηρεμία της! Όταν η Μακεδονία γίνει ξανά ελεύθερη!»
«Κωνσταντή πρέπει να έχασες τα λογικά σου. Διαφορετικά δε θα σε έπειθε αυτός ο παπάς. Σκέψου το μέλλον σου Κωνσταντή και μην κλωτσήσεις μακριά την ευκαιρία που παρουσιάστηκε στη ζωή σου.» είπε ο κυρ-Μιχάλης κατακόκκινος από τα νεύρα του.
«Η ιστορία θα με δικαιώσει! Εμένα κι όσους σκέφτονται το καλό της πατρίδας! Πρώτα θα πάω στον πόλεμο και μετά άμα θέλει ο Θεός θα μπαρκάρω. Αν είναι γραφτό.»
«Δε σου επιτρέπω να πας Κωνσταντή! Άκου λέει πατρίδα! Για μένα πατρίδα είναι μονάχα η μπλε απεραντοσύνη της θάλασσας. Σπίτι μου είναι η γέφυρα του πλοίου. Αδέρφια μου οι ναυτικοί. Φτάνει πια με την πατρίδα! Χάρη σε εκείνη θρήνησα πρώτη φορά τον πατέρα σου στον πόλεμο του ΄97(1) και μετά τον αδερφό σου το 1908 στη Μακεδονία(2). Θέλεις και εσύ να φας το κεφάλι σου Κωνσταντή. Ε δεν πρόκειται να σε αφήσω λοιπόν.» είπε ο κυρ-Μιχάλης ενώ τα μάτια του έμοιαζαν έτοιμα να πεταχτούν από τις κόγχες τους.
«Θα κάνω ότι θέλω θείε και δεν πρόκειται να με εμποδίσεις! Ο πατέρας μου θα ήταν περήφανος για την απόφασή μου.» είπε ο Κωνσταντής και έσφιξε τη γροθιά του, ενώ τα μηλίγγια του κροτάλιζαν από θυμό.
«Μεθαύριο Κωνσταντή, θα μπαρκάρεις στην Αλεξανδρέττα αλλιώς θα σου κόψω και τα δύο πόδια! Το άκουσες αυτό;» είπε ο κυρ-Μιχάλης πετώντας πέρα τα εργαλεία που κρατούσε και συνέχισε βγάζοντας και καπνίζοντας ένα τσιγάρο από την ταμπακιέρα του που ήταν αγορασμένη σε κάποιο ταξίδι του στο Μαρόκο.
(1). Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897 (γνωστός στην Ελλάδα και ως Μαύρο '97 ή Ατυχής πόλεμος) ήταν ο πόλεμος μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδας το 1897. Άμεση αφορμή ήταν το Κρητικό Ζήτημα, στο οποίο η Ελληνική πλειοψηφία της Οθωμανικής επαρχίας της Κρήτης επιθυμούσε την Ένωση με την Ελλάδα. Παρά την αποφασιστική Οθωμανική στρατιωτική νίκη, η αυτόνομη Κρητική Πολιτεία υπό οθωμανική επικυριαρχία ιδρύθηκε το επόμενο έτος (ως αποτέλεσμα της παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων μετά τον πόλεμο), με τον Πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας και της Δανίας ως πρώτο Ύπατο Αρμοστή . Αυτή ήταν η πρώτη πολεμική προσπάθεια στην οποία δοκιμάστηκε το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας μετά την Επανάσταση του 1821 και την πτώχευσή της τον Δεκέμβριο του 1893. (πηγή Wikipedia)
(2). Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν μία σειρά συγκρούσεων μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ένοπλων σωμάτων που διεξήχθη από το 1904 ως το 1908 στην περιοχή της Μακεδονίας (τότε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) με σκοπό τον εθνικό προσεταιρισμό των κατοίκων της περιοχής, ιδίως των σλαβόφωνων Χριστιανών. Δευτερευόντως συμμετείχαν στις συγκρούσεις αυτές σερβικές και ρουμανικές ένοπλες ομάδες. Η ελληνική ένοπλη παρέμβαση στη Μακεδονία ξεκίνησε στην ευνοϊκή για την Ελλάδα συγκυρία που προέκυψε μετά την αποτυχία της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903 και εντάθηκε μετά το θάνατο του Παύλου Μελά τον Οκτώβριο του 1904. Σταδιακά τα ελληνικά σώματα κατάφεραν να επικρατήσουν, αλλά η ένοπλη τους δράση τερματίστηκε με την Επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908. (πηγή Wikipedia)
YOU ARE READING
Ζωή μέσα από σαράντα κύματα
Historical FictionΟ Κωνσταντής είναι ένας νεαρός, ορφανός από γονείς, που μεγαλώνει με το θείο του, απόμαχο καπετάνιο, στην Πάτρα των αρχών του 20ου αιώνα. Παρασυρμένος από την ορμή του νεαρού της ηλικίας του, αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι του για να καταταγεί...
