Καμιά ώρα αργότερα από τη μονομαχία των δύο αντρών και τη δολοφονία του Κάρλος, ο Κωνσταντής καθόταν μαζί με το αφεντικό του, τον Αντρέα Περόν, στη μακρόστενη αίθουσα όπου μερικές ημέρες νωρίτερα είχαν οι δυο τους γευματίσει.
Οι δυο άντρες κάθονταν σε δυο αντικριστές πολυθρόνες μερικά μέτρα μακριά από τη βαριά ξύλινη τραπεζαρία ενώ ένα χαμηλό ξύλινο τραπεζάκι στεκόταν ανάμεσα τους.
«Εμπρός! Πάρε και κάπνισε ένα πούρο. Το χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή.» είπε ο Περόν στον Κωνσταντή, που καθισμένος απέναντι του, κρατούσε μια πετσέτα εμποτισμένη με κάποιο μίγμα με βάση τη μέντα, κάτω από το δεξί του μάτι, στο ύψος του χτυπήματος που νωρίτερα είχε δεχθεί από τον αντίπαλο του.
Με διστακτικό τρόπο ο Κωνσταντής, άπλωσε το χέρι του στο ανοιχτό κουτί και αφού πήρε, άναψε και ξεκίνησε να καπνίζει ένα από τα ακριβά πούρα που κάπνιζε και το αφεντικό του.
«Αφεντικό είναι μάλλον ζήτημα χρόνου μέχρι να με πιάσει η αστυνομία. Σωστά;» ρώτησε με ύφος ανήσυχο ο Κωνσταντής.
«Μην ανησυχείς γι' αυτό το θέμα Κωνσταντή.» απάντησε καθησυχαστικά ο Περόν.
«Δηλαδή αφεντικό δεν θα πάω στη φυλακή;» ρώτησε έκπληκτος ο Κωνσταντής.
«Όχι Κωνσταντή. Αφού δώσω μερικά χρήματα στους κατάλληλους ανθρώπους να είσαι σίγουρος πως δεν θα διατρέχεις πια κανέναν κίνδυνο. Άλλωστε ο Κάρλος δεν ήταν και το καλύτερο άτομο στην περιοχή. Πολλοί ήταν αυτοί που τον ήθελαν νεκρό.» είπε ο Περόν.
«Χαίρομαι που το ακούω αυτό αφεντικό. Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα γλύτωνα τη φυλακή.» είπε ο Κωνσταντής.
«Είναι και κάτι ακόμα Κωνσταντή.» είπε ο Περόν.
«Τότε πες το αφεντικό.» είπε ο Κωνσταντής.
«Αυτά τα χρήματα δικαιωματικά πλέον σου ανήκουν. Προορίζονταν για την προστασία από τον Κάρλος και τώρα είναι πια δικά σου.» είπε ο Περόν.
Δε θα μπορούσα ποτέ να τα δεχτώ. Αν τα δεχτώ δε θα διαφέρω σε τίποτα από εκείνον. Άλλωστε ότι έκανα δεν το έκανα για τα χρήματα.» είπε ο Κωνσταντής.
«Τότε για ποιο λόγο το έκανες;» ρώτησε ο Περόν.
«Δεν μπορούσα να ανεχτώ την αδικία. Γι' αυτό το έκανα. Τα λεφτά αφεντικό δεν έχεις λοιπόν παρά να τα μοιράσεις στους εργάτες σου.» είπε ο Κωνσταντής και αφού σηκώθηκε από την πολυθρόνα όπου καθόταν συνέχισε λέγοντας:
«Τώρα μου επιτρέπεις να φύγω αφεντικό;» ρώτησε ο Κωνσταντής.
«Στάσου ένα λεπτό.» είπε ο Περόν κάνοντας τον Κωνσταντή να ξανακαθίσει στη θέση του.
«Με τα χρήματα θα γίνει όπως το ζήτησες. Όμως είναι και κάτι ακόμα Κωνσταντή. «είπε ο Περόν.
«Βλέπω ότι είσαι ένας πολύ τίμιος άνθρωπος Κωνσταντή. Όπως ξέρεις κι εσύ η κόρη μου δυστυχώς έχει πεθάνει και πλέον δεν υπάρχει κάποιο άτομο στον κόσμο αυτό για να κληρονομήσει την αυτοκρατορία που δημιούργησα όταν πεθάνω.» είπε ο Περόν.
«Που το πας αφεντικό;» ρώτησε έκπληκτος ο Κωνσταντής.
«Μα δεν είναι ολοφάνερο; Κωνσταντή θέλω να γίνεις ο κληρονόμος μου. Κι αυτό γιατί όπως πολύ καλά κατάλαβα τα χρήματα δεν είναι αυτοσκοπός για σένα.» είπε ο Περόν για να συνεχίσει ρωτώντας:
«Λοιπόν Κωνσταντή δέχεσαι;».
Αφού ο Περόν αποτέλειωσε την ερώτηση του ο Κωνσταντής έμεινε να το σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα:
«Δέχομαι αφεντικό. Όμως υπό έναν όρο.» είπε ο Κωνσταντής.
«Τι όρο βάζεις;» ρώτησε ο Περόν.
«Θέλω εκτός από κληρονόμος σου να γίνω και συνεταίρος στις δουλειές σου. Έτσι τα χρήματα που μια μέρα θα γίνουν δικά μου να τα έχω κερδίσει με τις ικανότητες μου. Συμφωνείς αφεντικό;» ρώτησε ο Κωνσταντής.
«Δεκτό. Δε μένει λοιπόν παρά να φωνάξω τον προσωπικό μου συμβολαιογράφο ώστε να ετοιμάσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα .» είπε ο Περόν για να αποτελειώσει την κουβέντα του λέγοντας:
«Εσύ Κωνσταντή δεν έχεις παρά να ξεκουραστείς. Θεώρησε πια την έπαυλη μου και δική σου και διάλεξε ένα δωμάτιο για να γίνει δικό σου. Ύστερα κανονίζουμε όλα τ' άλλα.» είπε ο Περόν και αφού αποτέλειωσε την κουβέντα του ο Κωνσταντής σηκώθηκε από την πολυθρόνα του ακολουθώντας τη συμβουλή του Περόν.
YOU ARE READING
Ζωή μέσα από σαράντα κύματα
Historical FictionΟ Κωνσταντής είναι ένας νεαρός, ορφανός από γονείς, που μεγαλώνει με το θείο του, απόμαχο καπετάνιο, στην Πάτρα των αρχών του 20ου αιώνα. Παρασυρμένος από την ορμή του νεαρού της ηλικίας του, αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι του για να καταταγεί...
