Πράγματι δέκα λεπτά νωρίτερα από τις εννιά, ο Κωνσταντής με την Κατερίνα ξανακατέβηκαν από την σουίτα όπου διέμεναν, στο μπαρ του ξενοδοχείου Αμέλια. Ο Κωνσταντής άλλωστε ήταν κατενθουσιασμένος από το πρόσφατο κατόρθωμα του. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από το να καταφέρει να φέρει τον Κοστόφ κοντά του, από την πρώτη στιγμή ώστε να μπορέσει τελικά να ανακαλύψει τυχόν αδυναμίες του.
«Πρέπει να παραδεχτώ Κωνσταντή πως μέχρι τώρα είμαστε πολύ τυχεροί. Όμως ώρες ώρες φοβάμαι μήπως κάνουμε κάποιο λάθος.»
«Πράγματι είμαστε Κατερίνα. Εύχομαι να ξεμπερδέψουμε σύντομα από αυτό τον εφιάλτη και να επιστρέψουμε πίσω στις ζωές μας.» ευχήθηκε ο Κωνσταντής.
«Κι ύστερα απ' αυτό ποια είναι τα πλάνα σου; Να επιστρέψεις στο Μπουένος Άιρες; Στην αυτοκρατορία Περόν που σε περιμένει;»
«Σωστά. Μα πριν να γυρίσω εκεί το ταξίδι έχει μία ακόμα στάση· στην Πόλη. Έχω μια τελευταία δουλειά να ολοκληρώσω εκεί. Όμως σε όλα μου τα σχέδια είσαι κι εσύ μέσα. Δεν σκοπεύω να γυρίσω μόνος μου στην Αργεντινή. Μην το ξεχάσεις αυτό ποτέ σου.»
«Χαίρομαι που το ακούω αυτό Κωνσταντή. Επιτέλους οι ζωές μας θα ακολουθήσουν κοινή πορεία.» είπε η Κατερίνα αφού έσφιξε το χέρι του Κωνσταντή που βρισκόταν πάνω στο πλουμιστό τραπέζι. Εκείνη τη στιγμή ο Κοστόφ διέσχισε την είσοδο του ξενοδοχείου, αφού έβγαλε πρώτα το ημίψηλο καπέλο που φορούσε από το κεφάλι του και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το ζευγάρι.
«Καλησπέρα κύριε Αναγνωστόπουλε.»
«Καλησπέρα κύριε Κοστόφ. Από εδώ η σύζυγος μου.»
«Αναστασία» είπε κρύβοντας το αληθινό της όνομα η Κατερίνα και απλώνοντας το χέρι της προς τον Κοστόφ ο οποίος ακολουθώντας το savoir-vivre αποφάσισε να το φιλήσει. Εκείνη τη στιγμή η έκφραση αηδίας που πήγε να σχηματιστεί στο πρόσωπο της Κατερίνας εξαφανίστηκε χάρη σε μία έντονη αυτοσυγκράτηση που για καλό της την φρέναρε. Αφού οι τρεις τους κάθισαν στο τραπέζι ο Κωνσταντής έγνεψε στον σερβιτόρο που ήρθε μέχρι εκεί για να παραγγείλουν.
«Ένα εγγλέζικο τζιν για μένα και τσάι για την κυρία.» είπε ο Κωνσταντής.
«Σε μένα θα φέρεις πεπαλαιωμένο σκοτσέζικο ουίσκι παιδί μου.» είπε ο Κοστόφ ενώ ύστερα από λίγο ο σερβιτόρος έφυγε για να ετοιμάσει την παραγγελία της παρέας.
«Είπατε κύριε Αναγνωστόπουλε ότι είστε επιχειρηματίας στην Αργεντινή αν δεν κάνω λάθος.» είπε ο Κοστόφ ξεκινώντας τη συζήτηση.
YOU ARE READING
Ζωή μέσα από σαράντα κύματα
Historical FictionΟ Κωνσταντής είναι ένας νεαρός, ορφανός από γονείς, που μεγαλώνει με το θείο του, απόμαχο καπετάνιο, στην Πάτρα των αρχών του 20ου αιώνα. Παρασυρμένος από την ορμή του νεαρού της ηλικίας του, αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι του για να καταταγεί...
