Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο Κωνσταντής περπάτησε ως τον πύργο του ρολογιού, ο οποίος δέσποζε στην κεντρική πλατεία της πόλης θέλοντας να επισκεφτεί τον διαβόητο Μανόλο.
Ο Μανόλο, ένας Ιταλός στην καταγωγή, γύρω στα εξήντα, ήταν πασίγνωστος στα Γιαννιτσά ως ένας από τους μεγαλύτερους τοκογλύφους, στον οποίο απευθυνόταν όποιος ήταν απεγνωσμένος να βρει χρήματα και τον οποίο κανείς άλλος δεν ήθελε να δανείσει. Όντας πέρα για πέρα σίγουρος, ο Κωνσταντής διάβηκε την πόρτα του ανταλλακτηρίου του θέλοντας να μάθει κάποια πράγματα περισσότερα για τους πελάτες του. Έτσι ίσως και να επιβεβαίωνε κάποιες από τις υποψίες του.
Έτσι λοιπόν, αφού διέσχισε το στενό και σκοτεινό διάδρομο του ανταλλακτηρίου με τις ψηλές βιβλιοθήκες δεξιά κι αριστερά, έφτασε μπροστά από ένα παλιό ξύλινο γραφείο. Τότε ο ίδιος τράβηξε μια καρέκλα και κάθισε απέναντι από τον τοκογλύφο.
«Πως μπορώ να σας βοηθήσω κύριε;» ρώτησε με μια χαιρεκακία, πιάνοντας το λευκό μουστάκι του ενώ το αριστερό του μάτι άστραφτε πίσω από το μονόκλ που φορούσε.
«Χρειάζομαι κάποιες πληροφορίες.» είπε ο Κωνσταντής.
«Δυστυχώς δε μπορώ να σας βοηθήσω κύριε. Τυχαίνει να δανείζω χρήματα κι όχι να δίνω πληροφορίες.» είπε απογοητευμένος ο Μανόλο.
«Είμαι σίγουρος όμως πως δε δανείζετε για να κερδίσετε μια θέση στον παράδεισο. Μήπως λοιπόν ένας παχουλός λογαριασμός στη Μπάνκ Σεντράλ ντε Φρανς σας λέει κάτι κύριε Μανόλο;» ρώτησε ο Κωνσταντής.
«Δεν καταλαβαίνω που το πάτε κύριε. Θα φωνάξω την αστυνομία.» είπε θυμωμένος ο Μανόλο.
«Θα γίνω πιο σαφής. Ο λογαριασμός αυτός ανήκει σε μένα κι επειδή ξέρω ότι θα κάνατε τα πάντα για το χρήμα είμαι διατεθειμένος να αγοράσω κάποια από τα χρεόγραφα που έχετε για κάποιες πληροφορίες για τους πελάτες σας.» είπε ο Κωνσταντής.
«Υπό αυτό τον όρο κάτι μπορεί να γίνει κύριε.» είπε ο Μανόλο για να αποτελειώσει την κουβέντα του λέγοντας:
«Για ποιον θέλετε λοιπόν να μάθετε;»
«Θέλω να μάθω αν έχετε χρεόγραφα από την οικογένεια Μιχαηλίδη.» είπε ο Κωνσταντής.
«Εννοείτε χρέη του Θανάση Μιχαηλίδη, του αδερφού της Κατερίνας;» ρώτησε ο Μανόλο.
«Σωστά. Θέλω να μάθω αν έχουν υποθηκεύσει την πατρική τους περιουσία κύριε Μανόλο.» είπε ο Κωνσταντής.
«Θα αστειεύεστε φυσικά κύριε. Ο Μιχαηλίδης μπορεί να έχει υποθηκεύσει ακόμα και τα παπούτσια που φοράει. Άτιμος ο τζόγος αλλά χάρη σ' αυτόν και κάποιους ακόμα μπορώ να τα φέρνω βόλτα ξέρετε.» είπε ο Μανόλο με αυταρέσκεια.
«Ώστε όλα είναι υποθηκευμένα;»
«Σωστά.» απάντησε ο Μανόλο.
«Μα ήμουν σίγουρος πως ο Πέτρος, ο άντρας της Κατερίνας, είχε πληρώσει για να σβηστούν αυτά τα χρέη.»
«Όχι κύριε. Όλα τα χρεόγραφα βρίσκονται στα χέρια μου. Και τώρα φτάνει. Νομίζω ότι σας είπα ένα σωρό πράγματα που δεν έπρεπε.» είπε ο Μανόλο.
«Αν έχετε όλα τα χρεόγραφα θέλω να τα ξεπληρώσω τότε.» είπε με αποφασιστικότητα ο Κωνσταντής.
«Θα πρέπει να αστειεύεστε κύριε αλλά και να ήταν αλήθεια δε θα μπορούσα να πάω κόντρα στον Πέτρο. Εμείς οι δυο συνεργαζόμαστε εδώ και πολύ καιρό.» είπε ο Μανόλο.
«Τότε λοιπόν θα σου δώσω τα διπλά χρήματα απ' όσα σου χρωστά ο Μιχαηλίδης για να πάρω τα χρεόγραφα στα χέρια μου. Συμφωνείτε μ' αυτό;» ρώτησε ο Κωνσταντής.
«Τα διπλάσια χρήματα είναι μεγάλο δέλεαρ ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσα πολλά μου χρωστά.» είπε ο Μανόλο δείχνοντας ένα χαρτί με το συνολικό ποσό του χρέους στον Κωνσταντή.
Τότε εκείνος έβγαλε από την τσέπη του το καρνέ των επιταγών που ο Περόν του είχε δώσει πριν να αναχωρήσει από το Μπουένος Άιρες κι αφού συμπλήρωσε το ποσό που είχε υποσχεθεί στον Μανόλο υπέγραψε το απόκομμα στο κάτω μέρος. Μα πριν να το δώσει στα χέρια του Μανόλο τον ρώτησε κάτι ακόμα:
«Ώστε ο Πέτρος δεν είχε αποπληρώσει τα χρέη του Θανάση. Σωστά;»
«Σωστά. Ο Πέτρος ξέρετε βασίστηκε στη συνεργασία μας και ισχυρίστηκε πως εξαγόρασε τα οικογενειακά χρέη. Μ' αυτό τον τρόπο ξεγέλασε την Κατερίνα. Στην πραγματικότητα δεν πλήρωσε ούτε γρόσι.» απάντησε ο Μανόλο.
«Πολύ καλά λοιπόν. Έμαθα όλα όσα χρειαζόμουν.» είπε ο Κωνσταντής ενώ στη συνέχεια έδωσε την επιταγή στο Μανόλο. Εκείνος με τη σειρά του έδωσε τον φάκελο με τα χρεόγραφα της οικογένειας Μιχαηλίδη στον Κωνσταντή κι ύστερα φύλαξε την επιταγή στο πρώτο συρτάρι του γραφείου του.
«Φυσικά όμως δε θα μπορούσα να αρνηθώ την προσφορά σας κύριε. Ομολογώ ότι ήταν πολύ γενναιόδωρη.» είπε ο Μανόλο για να συμπληρώσει λέγοντας:
«Όμως στα αλήθεια τι σκοπεύετε να κάνετε με την περιουσία της οικογένειας Μιχαηλίδη;»
«Ας πούμε ότι σκοπεύω να εγκατασταθώ στα Γιαννιτσά.» είπε ο Κωνσταντής με μάτια που γυάλιζαν σαν μαργαριτάρια κάτω από το ασθενικό φως των κεριών που τρεμόπαιζαν στην προσπάθεια τους να φωτίσουν το ανταλλακτήριο.
«Σας ευχαριστώ για όλα. Θα είμαστε σε επαφή.» είπε ο Κωνσταντής κι αφού έσφιξε το χέρι του τοκογλύφου πήρε το φάκελο με τα χρεόγραφα και βγήκε στο δρόμο.
आप पढ़ रहे हैं
Ζωή μέσα από σαράντα κύματα
ऐतिहासिक साहित्यΟ Κωνσταντής είναι ένας νεαρός, ορφανός από γονείς, που μεγαλώνει με το θείο του, απόμαχο καπετάνιο, στην Πάτρα των αρχών του 20ου αιώνα. Παρασυρμένος από την ορμή του νεαρού της ηλικίας του, αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι του για να καταταγεί...
