Ζωή μέσα από σαράντα κύματα

Κεφάλαιο 15

Το επόμενο πρωί, ο Κωνσταντής ξύπνησε ξαπλωμένος και μη μπορώντας να θυμηθεί με ακρίβεια τι είχε συμβεί μετά την επίθεση της ελληνικής ίλης στους Τούρκους. Ανοίγοντας τα μάτια του πρωτοαντίκρισε την νεαρή κοπέλα που είχε σώσει εκείνον και τον φίλο του από το εχθρικό πεζικό να του χαμογελά τρυφερά. Εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο και στη συνέχεια προσπάθησε να ανασηκωθεί και να σταθεί πάνω στους αγκώνες για να φτάσει πιο κοντά της.

Έτσι η κοπέλα ήρθε και κάθισε δίπλα του βοηθώντας τον να ανασηκωθεί. Αρχικά ο Κωνσταντής αντίκρισε τη διπλανή εκκλησία με το γέρικο πλάτανο και τη βρύση με το τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό. Δίπλα από την εκκλησία η ελληνική στρατιά είχε στήσει αντίσκηνα για να μπορέσουν να στρατοπεδεύσουν και να ξεκουραστούν οι στρατιώτες αλλά και για να μπορέσουν να περιποιηθούν και να περιθάλψουν οι γιατροί τους τραυματίες της μάχης.

«Που βρισκόμαστε; Τι έγινε χθες σε εκείνο το στάβλο;» ρώτησε απορημένος ο Κωνσταντής την κοπέλα.

«Είμαστε έξω από τα Γιαννιτσά. Για καλή μας τύχη το ελληνικό ιππικό μας έσωσε από σίγουρο θάνατο. Οι Τούρκοι σκόπευαν να βάλουν φωτιά στο στάβλο και να μας κάψουν ζωντανούς!» απάντησε η κοπέλα.

«Είμαστε πολύ τυχεροί που ήρθατε και μας σώσατε από εκείνη την τουρκική διμοιρία. Αν δεν ήσασταν εσείς είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήμασταν νεκροί. Πραγματικά σας χρωστάμε τη ζωή μας και ούτε που γνωρίζω πως λέγεσαι.» είπε ο Κωνσταντής.

«Με λένε Κατερίνα. Εσύ πως λέγεσαι;» ρώτησε η κοπέλα.

«Εμένα με λένε Κωνσταντή. Ο Μάριος τι απέγινε; Ζει; Είναι καλά;» ρώτησε ο Κωνσταντής καθώς η έννοια και ο φόβος για την κατάληξη του φίλου ηρθαν απότομα στο μυαλό του σαν δυνατή κλωτσιά

«Ηρέμησε Κωνσταντή. Ο φίλος σου είναι ζωντανός. Απλά οι γιατροί τον κράτησαν λιγάκι για να περιποιηθούν το τραύμα του. Είχατε κι οι δύο σας άγιο σ' εκείνη τη μάχη.»

«Γιατί έτσι;» ρώτησε πια απορημένος την Κατερίνα ο Κωνσταντής.

«Ο Μάριος είχε ένα απλό τραύμα στο πόδι και ο δικός σου ώμος, Κωνσταντή, σύντομα θα επουλωθεί και θα 'ναι όπως πριν είπαν οι γιατροί.» απάντησε η Κατερίνα.

«Και πως βρεθήκαμε εδώ, Κατερίνα;» ρώτησε ο Κωνσταντής ο οποίος προσπαθούσε πυρετωδώς να βάλει σε τάξη τα νέα δεδομένα στο κεφάλι του και να βγάλει κάποιο συμπέρασμα.