Chapter 265

422 38 0

by Doh_Clover

by Doh_Clover

Chapter 265 : စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်း

ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် စားပွဲရှေ့၌ ဒူးထောက်နေ၍ သူမ၏ မာနတရားများအားလုံးသည်လည်း မြူမှုန်အဖြစ်သို့ ကွဲကြေပျက်ဆီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ရွံရှာစက်ဆုပ်စွာ အကြည့်ခံရခြင်းက သူမ၏နှလုံးသားအား တူဖြင့် အချက်ပေါင်းများစွာ ထုရိုက်နေသည့်အလား ခံစားရ၍ သူမ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေ၏။

သူမသည် ဤကဲ့သို့ အမြဲတမ်း အကြည့်ခံရမည်ကို ကြောက်ကာ အခြားသူများက သူမအား အမြဲတမ်း အထင်သေးကြမည်ကိုလည်း ကြောက်သည်။

"ကျန်မျိုးနွယ်တွေ၊ ခင်ဗျားတို့ ခံဝန်ကတိလွှာ ရေးမှာလား၊ မရေးဘူးလား"

ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ အတွေးအမျှင်တန်းအား ကြမ်းတမ်းလှသော အသံတစ်သံက ဖျက်ဆီးလိုက်သဖြင့် သူမသည် ကျောရိုးထဲမှ စိမ့်တက်ကာ တုန်လှုပ်သွား၏။

ထို့ကြောင့် သူမသည် ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ထားကာ အသံတစ်သံမှမထွက်အောင် ဂရုတစိုက်ဖြင့် စားပွဲကိုကိုင်ရင်း ထသွားလိုက်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် အမှန်တကယ်ပင် ပြောင်းလဲသွားပြီဖြစ်၏။

သူတို့ကျောင်းတွင် ရှိစဥ်အခါက သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အကွက်ချကြံစည်မှုများအောက်တွင် ထပ်ခါထပ်ခါ ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား သူတို့မိသားစု၏ ထာဝရ အခိုင်းအစေတစ်ယောက်ဟုသာ တွေးနေခဲ့သည်။ သူမ တစ်ခုခုပြောလိုက်သည်နှင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းက ရှက်ရွံ့သွားပြီး သူမ၏ စကားအတိုင်း အတွန့်မတက်ဘဲ လိုက်နာပေးရမည်ဖြစ်၏။ သို့ရာတွင် လက်တွေ့၌ မည်သည့်အချိန်ကစခဲ့မှန်း မသိသော်လည်း သူမ၏ စကားလုံးများသည် လူများအပေါ်၌ ဩဇာလွှမ်းမိုးမှုမရှိတော့ဘဲ မည်သူကမှ သူမကို ထပ်မံ၍ မယုံကြည်တော့ပေ။ ကျင်းယွင်ကျောင်းက အမြဲတမ်း မှန်တဲ့သူလို့တောင် လူတွေက ထင်နေကြတာလား။

သို့သော် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် နှုတ်ခမ်းကိုက်၍ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားရင် သူမ၏ မျက်လုံးထဲ၌ သိသိသာသာပေါ်ထွက်နေသော မကျေနပ်မှုများကို ဖိနှိပ်နေသည်။

ထိုအချိန်၌ ကျန်ရှသည်လည်း အခြားတစ်ဖက်၌ လူများ၏ ပိတ်ဆို့ခြင်းကို ခံထားရ၍ သူမအား ဂရုစိုက်ချိန်မရှိပေ။ ပို၍ဆိုးသည်မှာ သူသည် လူများ၏ စိတ်ထဲ၌ ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၍ သူတို့၏လူရိုက်ချင်နေသော အမူအယာများကိုပါ မြင်လိုက်ရရာ ကျန်ရှက ကြောက်နေသည်အား စိတ်ထဲ၌ ကြိတ်၍ ဝန်ခံလိုက်ရသည်။

"အမေ၊ ခ...ခံဝန်ကတိလွှာ ရေးပေးလိုက်ပါတော့"

နောက်ဆုံး၌ ကျန်ရှသည် အသံမထွက်ဘဲငြိမ်နေသည့် သူ၏ မိခင်ဖြစ်သူအား မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ပြောလိုက်တော့၏။

ထိုအခါ အမေကျန်သည် ကြောက်ချွေးများ စိုရွှဲနေ၍ သူမ၏ ခေါင်းကို အပြင်းအထန် ယမ်းပြလိုက်သည်။ တစ်မိသားစုကို ယွမ်နှစ်သိန်းလျှော်ကြေးပေးရလျှင် စုစုပေါင်း ယွမ်ခြောက်သိန်းကုန်ကျမည်ဖြစ်၏။

ထို့အပြင် ဆိုင်ထဲရှိ ပစ္စည်းအားလုံးသည် ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရ၍ သူတို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၏ စီးပွားရေးသည်လည်း ဆုံးရှုံးမှုအများအပြားရှိသည်။ ထို့အပြင် သူမ၏ ခင်ပွန်းသည်လည်း ရဲစခန်းတွင် ရောက်နေ၍ သူ့အား အာမခံနှင့် အပြင်ခေါ်ထုတ်ရန်အတွက် ငွေတစ်ပုံတည်းပေးရမည်မှာ အသေအချာပင်။ ထို့ကြောင့် အားလုံးပေါင်း ကုန်ကျမည့်ပမာဏသည် ယွမ်ခြောက်သိန်း မက။

သူမသည် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် သူမတို့သာ ခံဝန်ကတိလွှာရေးပေးလိုက်ပါက သူတို့မိသားစုသည် ကြီးကြီးမားမား ထိခိုက်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း သူမ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိသည်။

ထိုအဆိပ်မိသူသုံးယောက်သည် ဆေးရုံတက်နေရသော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သက်သာနေပြီဖြစ်၏။ အကယ်၍ သူမတို့သည် သူတို့အား လျှော်ကြေးပေးရမည်ဆိုလျှင်တောင်မှ များများစားစားပေးရန်မလိုတော့ပေ။

တစ်မိသားစုကို ယွမ်နှစ်သောင်းပေးရင် မလုံလောက်ဘူးလား။

"မရဘူး၊ ငါတို့ ရေးမပေးနိုင်ဘူး"

အမေကျန်က ခေါင်းမာစွာ ငြင်းဆန်လိုက်သည်။

"မရေးဘူးလား"

ထိုအခါ တစ်ဖက်လူက လှောင်ရယ်လိုက်ပြီး ကျန်ရှကို တရွတ်တိုက်ဆွဲလာ၏။

"ကျုပ်တို့က မိန်းမတွေကို မရိုက်လို့ ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျား လုံခြုံပြီလို့ ထင်မနေနဲ့။ ဒါက ခင်ဗျားရဲ့သား မဟုတ်လား။ ကျုပ်တို့လုပ်မှ အပြစ်မတင်နဲ့နော်"

မူလက သူတို့သည် မည်သူကိုမှ အနာတရဖြစ်အောင်လုပ်ရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။ သူတို့သည် ကျန်မျိုးနွယ် သားအမိနှစ်ယောက်ကို ခြောက်လှန့်ရန်အတွက် ပစ္စည်းများကို ထုရိုက်ချိုးဖဲ့ရုံသာဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျန်မိသားစု၏ သားဖြစ်သူသည် သုံးစားမရသော အမှိုက်သရိုက်ဖြစ်သည်ဟု မည်သူသိမည်နည်း။ ငယ်ရွယ်သော်လည်း မုန်းစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ အစောပိုင်းက သူပြောခဲ့သောစကားများကြောင့် သူတို့သည် ကိစ္စများကို ထပ်မံ၍လျှော့ပေါ့ပေးပြီး ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ပေ။

ထို့နောက် စကားဆုံးသည်နှင့် သူသည် ခြေထောက်မြှောက်လိုက်ပြီး ကျန်ရှ၏ ဝမ်းဗိုက်ကို ကန်လိုက်သည်။

သို့ရာတွင် ကျန်ရှသည် အမှန်တကယ်ပင် အသက်မပြည့်သေးသူဖြစ်သောကြောင့် ဤလူစုသည် ခြေလွန်လက်လွန်မဖြစ်အောင် အနည်းငယ် ထိန်းထားသော်လည်း သူတို့၏ ကန်ချက်ကြောင့် ကျန်ရှသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ လူးလိမ့်၍ နာကျင်စွာ ညည်းညူနေသည်။

အမေကျန်သည် ထိုဖြစ်ရပ်ကိုကြည့်နေ၍ သားဖြစ်သူ ဝေဒနာခံစားနေရသည်ကို မြင်သောအခါ အသည်းနာသွားသည်။

ထို့ကြောင့် ကျန်ရှကို ရိုက်ပြီးနောက် မကြာမီမှာပင် သူမသည် သားဖြစ်သူ နာကျင်နေသည်အား မမြင်ရက်တော့သောကြောင့် နောက်ဆုံး သဘောတူလိုက်တော့၏။

ခံဝန်ကတိလွှာသုံးစောင်ဖြစ်၍ တစ်စောင်မှ မလျော့ပေ။ ကျန်မိသားစု၏ သားအမိနှစ်ယောက်သည် မျက်ရည်လည်ရွှဲနှင့် ခံဝန်ကတိလွှာများကို ရေးပေးလိုက်ပြီး ထိုလူစုအား တောင်းပန်လိုက်ရာ နောက်ဆုံးတွင် ရုတ်ရုတ်သဲသဲပဋိပက္ခကြီး အဆုံးသတ်သွားတော့သည်။

ထိုအခါ လမ်းပိတ်ထားသောလူစုကလည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဝင်ပေါက်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်ကြသဖြင့် နောက်ဆုံး၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းလည်း ထိုဆိုင်မှ ထွက်လာခဲ့၏။ သူမ၏ဝံ့ကြွားသော ကိုယ်ဟန်အနေအထားက ချောင်ဟုန်ယဲ့အား တဖန်ထပ်၍ မနာလိုဖြစ်စေပြန်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှ ထွက်လာပြီးနောက် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် အကြံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာ၏။

ကျန်မျိုးရိုးများ၏ ဆိုင်မှ လက်ဖက်ရည်အရောင်သည် သူမ၏ နေရာလွတ်နယ်မြေထဲရှိ လက်ဖက်ရည်အရောင်ထက် သေချာပေါက် ပို၍ အရည်အသွေးညံ့ဖျင်းသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်၏ အမြတ်အစွန်းသည် ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ အမြတ်အစွန်းနှင့်မယှဥ်နိုင်သော်လည်း သူ့အမြတ်အစွန်းနှင့်သူတော့ ရှိသည်ပင်။ များသောအားဖြင့် လက်ဖက်ရည်ကြိုက်နှစ်သက်သူအများစုမှာ အထက်တန်းစားများဖြစ်၍ သီးခြားဆန်ကြ၏။ သူတို့၏ စိတ်သဘောထားကို ထုတ်ဖော်ပြသရန်အတွက် စီးပွားရေးနှင့် နိုင်ငံရေးနယ်ပယ်မှလူများသည် အတွင်းသတင်းများရရှိရာနေရာဖြစ်သည့် ဤကဲ့သို့သော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များသို့လာ၍ စနည်းနာကြရသည်။

အကယ်၍ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သည် ကြီးမား၍ အောင်မြင်သွားပါက သူမအတွက်လည်း အကျိုးအမြတ်ရှိလာမည်ပင်။

ထိုသို့တွေးမိသဖြင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဤအနီးအနားပတ်ဝန်းကျင်၌ ခဏတဖြုတ် လျှောက်ပတ်ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အမှန်တကယ်ပင် သင့်လျော်သောနေရာတစ်ခုကို ရှာနိုင်ခဲ့သည်။