Our Future ( B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 30.

~ Romy  ~

Tijdens de vlucht heeft Emily ons een hoop uitgelegd. " Em gaat het echt "vraag ik aan haar en ik ga naast haar zitten. " Ja het gaat wel" zegt ze en ik zie dat ze aan het trillen is. Ik pak haar koffie uit haar handen en zet het op het tafeltje naast ons neer. " Ik snap dat het moeilijk was om je kind op te geven maar je hebt het beste gedaan door haar op zijn minsten een leven te geven en haar niet weg te laten halen. Dan is ze nu niet  bij haar echte ouders maar ze heeft wel een leven bij mensen die van haar houden" zeg ik en ik zie dat er een traan over haar wang loopt. " Ik heb haar niet eens kunnen vasthouden " zegt ze. " Em je hebt gedaan wat het beste was voor haar en voor jezelf en Dioni " zeg ik en veeg met mijn duim haar traan weg. " Ik weet het" zegt ze en ik merk dat ze al weer een beetje is bijgekomen van alles. " Maar nu Lotte zwanger is brengt die zo veel oude herinneringen bij me op" zegt ze.  " Dat snap ik en ik denk dat Dioni het er ook niet makkelijk mee heeft maar jullie hebben elkaar nog " zeg ik. " Dat is waar ik moet mezelf even focussen op wat goed is en niet op alles wat ik verkeerd heb gedaan in mijn leven" zegt ze en neemt haar koffie van mij aan en neemt een slokje. Ik sla mijn armen om haar heen. "  Ik ben echt trots op je hoe sterk je bent " zeg ik en we lopen terug naar Mo, Ymke en Lotte die ons even hebben laten praten. " Gaat het " vraagt Ymke aan Emily. " Ja het gaat prima" zegt ze en gaat naast haar zitten. Ik laat mij in de stoel naast Lotte zakken. " Wanneer vliegen we weer veder " vraag ik en neem een slok van mijn warme chocolademelk. " Over een half uur zijn ze klaar met tanken " zegt Mo en loopt even in de richting van Brahim die aan het bellen is. " Ben ik de enige die honger heeft " vraagt Ymke.  " Nee ik heb ook honger" zegt Emily. " Eten halen " vraagt Ymke. " Ja wil er iemand anders nog iets " vraagt Emily. " Nee dankjewel " zegt Lotte die naar de punten van haar schoenen staart. " Ik wil wel een klein broodje " zeg ik als Emily mij aankijkt en ik zie dat ze al weer haar lieve glimlach op haar gezicht heeft. " Lot weet je zeker dat je niks wil eten je lichaam kan het gebruiken " vraag ik. " Nee ik hoef echt niks" zegt ze en plukt aan haar veters. " Je hebt het Mo nog niet verteld dat je zwanger bent eh" zeg ik. " Nee en dat gaat nog wel even duren dus hou het alsjeblieft geheim " zegt ze. " Tuurlijk " zeg ik en sla mijn arm om haar heen.

~ Ymke ~

Samen met Emily sta ik in de rij die allemaal rare gezichten achter mensen hun hoofd aan het trekken is waardoor ik begin te lachen en iedereen ons aankijkt. " Sorry " zeg ik lachend. " Emily kom hier je bent geen kind van 3 meer" zeg ik lachend. " Nou dat weet ik nog net zo niet" zegt ze lachend. Ik voel in mijn kontzak mijn telefoon trillen. " Met Ymke " zeg ik. "Hey " hoor ik de stem van Samuel zeggen. " Hey hoe laat is het bij jullie" vraag ik. " Het is hier half 4 " zegt hij. " Moet je niet slapen" vraag ik.  "Jawel maar ik wou je nog even spreken" zegt hij. " Ja maar dat kan ook als ik ben aangekomen " zeg ik. " Ja maar ik wou nog veel plezier op je hele lange vlucht wensen en ik misten je gewoon " zegt hij en ik loop een stukje door omdat iemand uit de rij is gegaan. " Waar ben je eigenlijk" vraagt hij. " Ik wacht in de rij om MAC te bestellen" zegt ze. " Dus ik bel weer op een handig moment zo te horen" zegt hij. " Jij belt altijd op de beste momenten " zeg ik lachend omdat Emily hem aan het nadoen is.  " Hoe ging jullie gesprek bij Sony " vraag ik.  "Ja goed we hebben veel besproken zoals Engels talig gaan, voorprogramma en dan naar Indonesië " zegt hij. " Wanneer gaan jullie" vraag ik. " 2 weken nadat jullie tour is afgelopen" zegt hij. " Dus dat betekend dat we eerste 3 weken zonder elkaar zitten, dan 4 weken samen zijn en dat je dan weg gaat voor 12 dagen " zeg ik. " Ja dat betekend het" zegt hij met een diepe zucht. " het leven heeft het ons niet gegund" zeg ik.  Emily gebaart naar me dat ik wel even buiten de rij mag gaan staan omdat ik toch geen bestelling kan opnemen. " Kun je Jai vragen of hij Lotte wilt bellen zodra wij geland zijn in Sydney, ze heeft hem echt nodig" zeg ik. " Tuurlijk gaat de rest veder goed" vraagt hij. " Misschien moet je even kijken hoe het met Dioni gaat" zeg ik. " Ja dat hoef ik niet te kijken ik weet dat het daar niet zo  goed mee gaat" zegt hij. " Beloof me dat je samen met Cassius en Kaj een beetje die twee in de gaten houd dan doe ik dat hier met Romy" zeg ik. " Ja tuurlijk " zegt hij.  " Ik hou van je Samuel" zeg ik. " Ik hou ook van jou" zegt hij en nu heb ik een beetje heimwee naar huis. " Ik mis je" zeg ik. " ik mis jou ook maar voor je het weet zijn we weer samen.

~ Lotte ~

Achter de dansers aan lopen we het vliegtuig weer in die gelukkig eerder als we zouden gaan vertrekt. Ik merk als ik de trap op loop dat ik beetje licht word in mijn hoofd. Ik heb vandaag natuurlijk niet zo veel gegeten en ik merk nu past dat dat niet het slimste is wat ik kon doen. " Gaat het vraagt Romy. " Ja het gaat" zeg ik en loop de laatste tree op. Voor ik het weet lig ik op de grond. " Lotte gaat het" hoor ik Romy geschrokken zeggen en ik merk dat ze me omhoog helpt. " Ja ik zei toch net dat het allemaal goed gaat" zeg ik en loop boos het vliegtuig in en ga op mijn plek zitten.  Ik ben klaar met iedereen die zich alleen maar zorgen om mij maakt ik kan echt wel voor mezelf zorgen. Ik zie Romy met Mo praten over wat dingen en dan komt ze naar mij toe. " Je hebt hem niks verteld eh" zeg ik. " Nee ik heb alleen gezegd dat je bloedsuikerspiegel waarschijnlijk een beetje laag is omdat je niet zo veel hebt gegeten vandaag dus nu gaat hij regelen dat er wat te eten voor je komt" zegt ze. " ik zei daarstraks dat ik geen honger heb" zeg ik. " Nee je hebt het niet maar je zult toch moeten eten voor jezelf en voor wat er in je groeit" zegt Romy en neemt het dienblad aan van de vrouw die het komt brengen. " Dankjewel Romy,  Alsjeblieft Lotte" zegt ze en ik neem twijfelend het dienblad aan. Ik begin een beetje te plukken aan de tosti maar later neem ik toch een hap wanneer mijn maag begint te protesteren. Ik heb het idee dat het er weer zo snel uit kan komen als het er in is gegaan maar toch slik ik het door. Heel mijn lichaam schreeuwt tegen maar ik zal toch moeten eten want anders is de kans dat ik flauwval groter als ooit. Zo langzaam als ik kan eet ik mijn tosti op en daarna drink ik mijn glas ranja leeg en ga dan in een houding liggen waar ik in hoop dat er niks naar boven komt.