Our Future ( B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 32.

~ Samuel ~

" Kom op jongen nog een paar minuten en jullie zijn klaar" zegt Shaker. " Maar ik kan niet meer" zegt Jai. " Jullie werken hier al zo lang zo hard voor dus kom op" zegt hij. Ik neem mijn positie aan en de muziek begint. Ik voer de choreo uit en volg de muziek mee. Ik zie dat de rest hetzelfde doet ook al zijn we allemaal kapot. We zijn al bijna 3 uur bezig met het leren van nieuwe dingen en we lijken eindelijk een beetje er doorheen te komen. " Goed zo jongens zo wilde ik het zien" zegt Shaker. Ik laat mij op de bank vallen en pak uit mijn tas een fles met water. " Gaat het" vraagt Kaj. " Ja het gaat prima" zeg ik. " Ook met je been" vraagt hij. " Ja sure, jij ziet er slechter uit als ik eruit zie" zeg ik lachend en geef hem een klein duwtje waardoor hij bijna omvalt. " Ja ik moet echt weer eens naar de sportschool gaan" zegt hij lachend. " Dat zeg je al maanden ik denk dat je nog geen voet hebt binnengezet" zeg ik. " Niet een voet wel een teentje en toen dacht ik nee ik heb nog wel iets anders te doen" zegt hij en we beginnen te lachen. Ik merk zelf heel erg dat de B-Brave die we altijd zijn geweest maar de laatste tijd een beetje weg is geweest weer terug begint te komen. " We gaan deze week wel een keertje samen sporten" zeg ik en hou het flesje aan hem voor. " Goed idee" zegt hij en neemt dankbaar het flesje aan. " Jongens het begin is er, mogen gaan we veder met het uitwerken van perfectie" zegt Shaker. " Tot morgen" zeggen we allemaal en Shaker loopt de zaal uit om een les te geven. " Ik ga morgen zo veel spierpijn hebben dat wil je niet weten" zegt Dioni en laat zich ook op de bank zakken. " Ik ook" zegt Jai en pakt zijn telefoon uit zijn zak. "Telefoon verslaafde " zeg ik en geef hem een schopje waardoor zijn telefoon bijna uit zijn handen valt. " Rustig aan eh" zegt hij en stopt zijn telefoon terug in zijn zak. " Of moet ik die beer weer halen" vraagt hij. " Nee dat is allemaal niet nodig" zeg ik en neem het flesje terug aan van Kaj. " Hoe lang nog tot Indonesië " vraag ik. " Nog een week of 7" zegt Cassius. " Ik heb er echt zin in" zeg ik. "Ja ik ook, maar ik vind het nog wel heel raar om one night stand in het Engels te horen" zegt Jai. " Het is ook heel raar, ik heb echt het idee dat het niet klopt wat we aan het zingen zijn maar aan de andere kant denk ik echt het zal we zo horen" zegt Kaj. "Ja maar wij zijn ook een beetje raar dus op zich past dat heel goed" zegt Dioni en we beginnen allemaal te lachen.

~ Romy ~

We droppen onze koffers bij de balie en lopen door naar de douane. " Hoe lang denk je dat dit nog gaat duren" vraag ik. " Ik denk dat we nog wel een tijdje in de rij staan. " zegt Emily die ondertussen ook aan het filmen hoe druk het is. " We hebben nog tijd zat en ik denk niet dat het vliegtuig gaat vertrekken zonder mensen" zegt Lotte. " Daar heb je een punt" zeg ik en doe mijn riem uit en stop die ook in de bak. Ik stop nog mijn zakje met vloeistof, telefoon, laptop, ipad en mijn jas in de bak en zet de bak dan op de band waardoor hij door de douane gaat. Als de man een teken geeft dat ik mag lopen loop ik er doorheen. Hij zegt niks dus ik loop naar Emily toe. Mijn spullen duw ik snel in mijn tas en wacht tot de rest ook klaar is. " Dat is makkelijk, niemand is hier een crimineel dus het is heel makkelijk we kunnen gewoon doorlopen" zegt Emily tegen haar camera en filmt ons. " Gelukkig wel maar kunnen we nu eindelijk gaan eten ik heb echt al een uur honger " zegt Ymke. " Ja tuurlijk we halen we even wat te eten bij dat winkeltje daar" zeg ik en we lopen met zijn 4e naar het winkeltje en hopen dat ze daar iets te eten hebben. Terwijl Emily en Lotte wat te eten halen ben ik met Ymke op een bankje gaan zitten. " Het gaat al een stuk beter met ze" zegt Ymke. " Op het feit na dat het 2 uur in de nacht is en we dadelijk nog 3 uur gaan vliegen dan mogen slapen en die avond weer een show mogen geven gaat het prima met ze" zeg ik. " Iknow maar we vinden dit het leukste om te doen dus we zullen het er maar mee moeten doen" zegt Ymke. " Ja maar deze tijden vind ik altijd maar even zwaar al helemaal omdat het een beetje 10 uur is in Nederland en ik hier niet aan ga kunnen wennen voor we hier weer weg zijn" zeg ik. " Dankjewel " zeg ik en neem het broodje van Emily aan. " Je hoeft er ook niet aan te wennen want we zijn hier geen weken" zegt Emily en neemt een hapje van haar kaasbroodje. " Dat is wel waar" zeg ik en begin met de verpakking van mijn broodje te spelen. " Gaat het met je" vraagt Emily en gaat naast mij zitten. " Het gaat prima, het is nooit beter met mij gegaan" zeg ik. " Ik zie aan je dat er iets is" zegt ze. " Ik mis gewoon mijn familie, ik zie ze al niet zo heel veel maar nu zie ik ze al helemaal niet meer" zeg ik. "Ik mis mijn familie ook en ze missen ons vast ook maar je hebt ons en we zijn er voor je als je ons nodig hebt" zegt ze en pakt mijn hand vast. " Dat weet ik" zeg ik en ze slaat haar armen om mij heen om mij gerust te stellen. " Het komst allemaal wel goed" fluistert ze in mijn oor.

~ Kaj ~

" Hey Juul hoe gaat het" zeg ik als ze de deur open doet. " Sorry Kaj maar dit komt nu echt niet uit" zegt ze. " Hoezo niet" vraag ik. " Omdat ik het druk heb met school" zegt ze. " Ik kan je helpen" zeg ik. " Sorry Kaj ik weet dat je het niet leuk vind dat ik gisteren niet meer ben komen opdagen op onze Date maar ik denk niet dat dit gaat werken, sorry" zegt ze en wil de deur dicht doen. " Wat moet er gaan werken" vraag ik en zet mijn voet tussen de deur. " Dit gaat nooit werken tussen ons, je bent een BN'er en ik ben maar een meisje die nog naar school gaat en probeert een normaal leven te leiden" zegt ze. " Je bent niet normaal" zeg ik. " Je bent geweldig" zeg ik. " Maar Kaj begrijp dat ik gewoon normaal wil zijn en een leven wil leiden "zegt ze. " Je kunt een normaal leven leiden, je kunt doen wat je wilt" zeg ik. " Juul laat me gewoon even binnen" vraag ik. Ik merk dat de deur langzaam twijfelend open gaat en dan staat daar Julia. Haar lange zwarte haar hangt slap langs haar hoofd. Donkere kringen staan onder haar ogen alsof ze dagen niet heeft geslapen. Ze heeft geen make up op en ze draagt een joggingbroek met een veelte grote sweater. " Gaat het allemaal wel goed met je" vraag ik aan haar. " Het gaat prima" zegt ze en blijft in de deur opening staan zodat ik niet naar binnen kan. Als ze haar mouw een stukje omhoog doe, zie ik een donkere plek verschijnen maar voor ik er iets van kan zeggen schuift ze haar trui snel weer naar beneden. " Weet je zeker dat alles goed gaat" zeg ik tegen haar en kijk naar haar arm. " Ik had me gestoten meer niet" zegt ze en ik merk dat ze de deur weer wil dicht zwaaien. " Hoe hard heb je jezelf dan wen niet gestoten" vraag ik aan haar. "Dat is tijdens het werken gebeurt. Ik liep tegen de punt van de tafel aan en even later moest ik er een stapel borden ophouden" zegt ze." Dus je werkt in de bediening" vraag ik. " Ja maar het gaat vanzelf wel over maak je er geen zorgen over" zegt ze. " Nee dat zal ik wel niet doen" zeg ik en in mijn achterhoofd hou ik dat ik die plek in de gaten moet houden. Ik heb nog nooit iemand in de bediening gezien met een blauwe plek door een stapel borden. " Wil je nu alsjeblieft gaan Kaj" vraagt Julia. " Ja maar ik wil wel dat je me belt zodat we kunnen praten" vraag ik. " Ja ik zal je bellen maar kan je mij een paar dagen geven dit is nieuwe voor mij en ik moet er nog even over denken" zegt ze. " Dat snap ik " zeg ik en dan hoor ik de deur dichtvallen als ik mij omdraai. Ik kijk tegen een grote witte deur aan en ik hoor stemmen erachter. Het lijkt of ze ruzie maken maar ik probeer er geen aandacht aan te besteden.