Our Future ( B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 55.

~ Emily ~

" Weet je zeker dat je hier wil gaan kijken" vraag ik als we voor een huis staan. " Ja we hebben een nieuwe start nodig en dat kan niet in een huis met oude herinneringen" zegt hij en pakt mijn hand vast. We lopen achter de makelaar naar binnen. " Het huis staat wel leeg" zegt de makelaar en begint over het huis te vertellen. Maar op een of andere manier kan ik mijn gedachten er niet bij houden. We gaan uit het huis waar ik nu woon is gewoon heel raar om over te denken. " Gaat het" vraagt Dioni als we in een van de slaapkamers staan. " Ja het gaat maar ik zou gewoon niet weten wat we nu met zo veel ruimte zouden moeten" zeg ik. " Nu nog niks maar later misschien wel" zegt hij.

Als we later weer thuis komen ben ik nog net niet gaar. " Emily als je niet wil verhuizen is dat ook niet erg" zegt Dioni en gaat op de bank zitten. " Ik wil hier weg maar aan de andere kant ben ik bang dat als we gaan verhuizen we dingen veel te snel laten gaan en bijvoorbeeld dat ik weer zwanger ben en ik denk dat ik daar nog niet klaar voor ben "zeg ik. " Em ik ben voorlopig ook nog niet klaar het kost wat tijd" zegt hij en pakt alle twee mijn handen vast. " Zou dat kindje zich niet afvragen uiteindelijk wie zijn mijn ouders, waarom hebben ze mij opgegeven en wat heb ik ooit verkeerd gedaan" zeg ik.  "Het is een gesloten adoptie dus hij zal het nooit weten" zegt hij.  "Maar misschien wil ik wel dat ze het weet" zeg ik. " Dat snap ik en ik weet dat je op dit moment heel erg overstuur bent maar je moet er gewoon even niet maar aan denken want het komt allemaal wel goed en anders heb je mij nog en een hele mooie bruiloft om naar uit te kijken" zegt hij.  " Dat is waar" zeg ik en loop de kamer uit. 

Ik laat mij op het bed zakken. Uit de la pak ik mijn laptop en open een bestand. " Ik heb jullie een hoop uit te leggen, Lieve fans ik had dit misschien veel eerder moeten vertellen maar ik heb nooit geweten hoe dus ik dacht misschien dat ik het zo kan doen. Ten eerste hou ik ongelofelijk veel van jullie. De energie die jullie mij geven en alles van de afgelopen 5 jaar. Toen ik 17 was geworden was ik zwanger. Ik heb het kindje gehouden maar door mijn opleiding hebben jullie dit nooit geweten en later is dat kindje opgegeven voor adoptie. Ik hoop dat jullie een beetje begrijpen waarom. Ik was te jong en Dioni ook we konden het alle twee nog niet aan. Dat maakt niet goed dat ik haar heb opgegeven want ja het was een meisje. Natuurlijk mis ik haar elke dag. "

~ Kaj ~

Ik loop ijsberend door de kamer. Ik moet wat veranderingen gaan maken in mijn leven. Mijn gevoelens voor Emily moeten  verdwijnen maar ik heb geen idee hoe, ik dacht dat ze al weg waren maar blijkbaar gebeurt dat alleen als Emily niet in mijn leven is maar de is de verloofde van mijn beste vriend ik zal haar niet uit mijn leven krijgen. Als ik haar weer zie staan als dat onzekere meisje van vroeger weet ik niet wat er de afgelopen jaren aan veranderd is.  Ze is nog wel onzeker maar ze is  gewoon veel beter geworden in het te verbergen dat maakt haar zo geweldig en nog steeds moet ik deze gedachten uit mijn hoofd verbannen.

Ik gooi mijn autodeur dicht en loop het gebouw in. Nog snel klik ik op de sleutels van mijn auto zodat hij op slot is. ik loop met grote passen naar binnen ook al weet ik dat ik dit helemaal niet wil misschien moet ik met haar praten al heeft het de vorige keer wel al meerdere keren hun relatie kapot gemaakt. Dus misschien moet ik het niet doen. Maar toch loop ik naar Emily toe. Haar vertellen is beter dat ik haar nu zoen. " Em kan ik je even spreken" vraag ik. " Ja natuurlijk" zegt ze en legt haar tekst even neer. " Gaat alles wel goed" vraagt ze en pakt mijn hand vast. Zodra ze mijn hand vast heeft gepakt trek ik haar mee. Mee naar buiten. Waar we rustig kunnen praten en hopelijk niet gestoord worden. " Gaat het echt goed" vraagt ze. " Nee" zeg ik.  " Wat is er allemaal aan de hand" vraagt ze. " Mijn gevoelens " zeg ik. "Wat is daar mee" vraagt ze. " Die zijn niet weg en ik ben bang dat ze nooit weg zullen gaan" zeg ik. " Kaj je begrijpt dat er nooit een moment zal zijn dat wij nog een keer samen kunnen zijn, ik zie je als een broer en ik ga trouwen met je beste vriend" zegt ze. " Dat weet ik maar ik kan niet dag in en dag uit met je omgaan zonder dat ik je het verteld hebt" zeg ik. " Het komt allemaal wel goed" zegt ze. " Dat weet ik niet en misschien moeten we elkaar gewoon naar de tour en de vakantie even niet zien" zeg ik. " Misschien gaan ze juist weg als we elkaar zien en je in ziet dat er niks tussen ons is en gaat gebeuren" zegt ze. " Misschien " zeg ik. " Misschien moet je even rust hebben en er over denken" zegt ze en drukt een kus op mijn wang. Dan loopt ze weg zonder nog iets verwacht dat ik terug zeg. " Het komt allemaal wel goed, zoals altijd" zegt ze en loopt het gebouw weer in. Ik kijk haar na maar er valt niet veel na te kijken want ze wacht niet voor mij. Ik zal geen kans krijgen.

~ Romy ~

" Halllooo Tilburgggg" zegt Emily omdat ze hier zelf vandaan is. We zijn net klaar met Grown en Hair en gaan zometeen door met Change your life. " Zijn jullie klaar voor de show van vanavond " zegt Lotte. " Het gaat wicked zijn" zeg ik en dan begint de muziek van Change your life.