Lost in Harry Potter: The Switch

Divination and long forgotten hate

In kleermakerszit, zitten we op een zachte bosgrond.

Het is bijna niet in te denken dat we in een klaslokaal zitten. Het ruikt naar mos, planten, aarde en dennenbomen.

Ik kan zelfs kleine insecten horen kruipen, terwijl ik een handje van de bosgrond pak.

'Heb je enig idee dat deze klas net zo ruikt als jij elke dag?' zegt Nikolai, en meteen kijk ik op.

'Is dat een compliment of een belediging?' frons ik.

Hij haalt zijn schouders op, 'het ruikt lekker,' zegt hij, en hij plukt aan een mosje dat voor zijn voeten groeit. Dat maakt de frons op mijn gezicht er niet minder op.

'Ja weet je, als je elke maand door dit soort- natuur word losgelaten, ga je er vanzelf naar ruiken,' zeg ik.

Hij kijkt me aan, 'zo bedoelde ik het niet Lee!' zegt hij op een verdedigende toon, terwijl ik niet boos ben. 'Ik bedoel- je ruikt naar nog wel meer, maar ook hiernaar,' hij wijst om zich heen.

'Ik weet niet of ik het creepy vind dat je weet hoe ik ruik, of het een compliment vind dat je weet hoe ik ruik,' zeg ik, en ik gooi een mosje naar hem toe.

Hij lacht, en ontwijkt het, 'had ik dan moeten zeggen dat je stinkt?'

'NEE!' ik gooi nog een mosje naar hem toe en schiet in de lach, 'etterbak!'

Nikolai glimlacht liefjes, 'voor jou altijd, dat weet je toch.'

'Kunnen we niet gewoon beginnen,' klaagt een vijfdejaars Griffoendor, met wie we deze les hebben. 'Firenze is altijd te laat.'

'En als wij te laat zijn krijgen we puntenaftrek,' klaagt weer een ander. 'Lekker eerlijk.'

'Misschien staan de planeten weer niet op de goede lijn,' zegt een van de meisjes.

'Of heeft Mars weer ergens last van!'

'Ik heb last van jullie, so shut up!' zegt Morgan, die naast ons zit, en zo'n beetje alle Zwadderaars schieten in de lach.

'Oh, wauw, was dat echt het enige waar je op kon komen Hekate?' roept Troy. Want natúúrlijk is het Troy die zich er mee moet bemoeien.

'Ik had je ook kunnen vervloeken, maar dat leek me ook meteen zo drastisch,' zegt Morgan droogjes, 'het kan nog steeds, hoor. Zeg het maar Blace.'

Het blijft stil, en Morgan en ik geven elkaar zachtjes een high five.

We kijken allemaal op, als de deur open gaat, en Firenze binnen komt, en meteen word het echt helemaal stil. Iedereen kan zien dat Firenze een zeker flair over zich heen heeft die hem een bijzonderheid maakt. Buiten het feit dat hij een centaur is dan, natuurlijk.

de meeste meisjes gapen hem aan, en ik zie ook Morgan staren.

Tegenover me zit Nikolai te doen alsof hij flauwvalt, en ik moet min lippen op elkaar klemmen om niet hardop te lachen.

'Knap is ie hè?' fluister ik tegen Morgan, en geschrokken kijkt ze me aan.

'Oh god, oh sorry,' zegt ze zacht, en grinnikt zachtjes.

'Sorry dat ik wat later ben,' zegt Firenze, en hij kijkt de klas rond. 'Maar de stand van Uranus stond wat ongunstig ten opzichte van de zon.'

'Oh, was dát het,' hoor ik Troy sarcastisch zeggen. Net hard genoeg voor Firenze om het te horen.

'Meneer Blace, dacht u dat het iets anders was dan?' vraagt Firenze, en hij kijkt de jongen aan. Meteen kijken we allemaal naar Troy.

'Nou- eh- normaal is er iets met Mars,' zegt Troy, die van zijn stuk gebracht is.