Lost in Harry Potter: The Switch

Fresh Meat

'Loop je nu nog te simmen?'

Nikolai kijkt me aan. We zitten in de Leerlingenkamer aan ons huiswerk, 'misschien,' zegt hij opstandig.

'Nik, kom óp, ik ben niet eens een kwartier weg geweest,' ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Daar gaat het me niet om!' zegt Nikolai, 'waar het me om gaat, is dat wij nog nooit geheimen hebben gehad voor elkaar. Wat is er aan de hand?'

'Niks ergs.'

'Leah!'

Ik kijk hem aan, hij kijkt me niet geamuseerd aan.

Ik trek een wenkbrauw, 'Ben je jaloers ofzo?'

'Nee!'

Ik leun met mijn ellenbogen op tafel, en kijk hem aan, 'achter je zit Angelica,' zeg ik gedempt, zodat ze me niet kan horen.

Nikolai kijkt om, en ik moet een kreun inhouden, want hij doet het nogal opvallend.

Gelukkig zit het meisje teveel met haar neus in haar boek om het te hebben gemerkt.

'Wat is er met haar?' vraagt Nikolai met een opgetrokken wenkbrauw.

'Ze zit niet in de goede afdeling,' zeg ik simpel. Nu trekt Nikolai beide wenkbrauwen op.

Ik leun met mijn kin in mijn hand, 'ze zei e dat ze voor Zwadderich gekozen heeft omdat ik hier ook zit. En om haar woorden maar even te gebruiken, ik ben "cool".' Om het woord maak ik met mijn vingers aanhalingstekens, en Nikolai schiet in de lach, 'oké, dus het meisje heeft een verkeerde afdeling gekozen, wat wil jij daartegen doen dan?'

'Proberen haar in de goede afdeling te krijgen. Dus een overplaatsing.'

'Dat zou voor het eerst in de geschiedenis van Zweinstein z-' Nikolai en ik kijken verward op, als we getik tegen het raam horen.

Een uil zit ons aan te kijken, terwijl hij op het randje balanceert, en niet probeert in het water te vallen.

Snel sta ik op, loop naar het raam, en trek het dier naar binnen.

Verbaasd lees ik mijn eigen naam op het briefje, en via het portretgat laat ik de uil weer vrij, terwijl ik met het briefje weer bij Nikolai kom zitten.

Hij kijkt verbaasd, 'ben je belangrijk?'

Ik haal mijn schouders op, en vouw het perkament open.

Zeg Vaalhaartje,

Ik kan je misschien helpen om die overplaatsing voor je kleine beschermelinge te regelen.

Maar daar wil ik wel iets voor terug.

Een lunch bijvoorbeeld. Jij en ik. De eerstvolgende keer dat we naar Zweinsveld mogen.

Vriendelijke Groet Alex Jordaan.

Ik schiet in de lach, 'oh mijn gód!' ik geef het broefje aan Nikolai, want die zit me meer dan nieuwsgierig aan te kijken.

Zijn gezicht vertrekt, en hij kijkt me aan, 'ga je dit doen?'

'Wat? Nee joh! Ik kan prima zelf aan Emma vragen of ze een gesprek met Ginny kan regelen voor me,' zeg ik meteen.

'Oké,' Nikolai glimlacht, 'die gaat een pijnlijke afwijzing krijgen dan.'

Ik schud mijn hoofd, 'laat ik hem dat maar besparen, voor ik zijn ziel breek,' zeg ik met een knipoog.

Nikolai grijnst, maar geeft geen antwoord.