Lost in Harry Potter: The Switch

Family reunion

Borg P.o.V

Alec staat zijn zus ongelovig aan te kijken. Alle blikken zijn op hen gericht.

'Broertje-' Rosa's stem stokt in haar keel door de tranen.

'Wat doe- hoe-' stamelt Alec.

Ik zie aan Dominique dat ze er graag tussendoor zou willen komen met haar verhaal, maar ze vangt mijn blik, en ik leg mijn vinger tegen mijn lippen.

Ze slikt, en knikt.

Ik kan een glimlach niet onderdrukken, als ik haar hand in die van Nikolai zie glijden.

'Oh Alec het spijt me zo,' zegt Rosa, gesmoord, omdat ze haar tranen de vrije loop laat.

'Ik stel voor dat we allemaal gaan zitten,' doorbreek ik de spanning, en met een zwiepje van mijn toverstok tover ik er stoelen bij. En we zoeken allemaal een plekje.

Rosa gaat naast Alec zitten, terwijl ik aan zijn andere kant ga zitten.

'Kun je me uitleggen hoe je in godsnaam hier terecht bent gekomen?' vraagt Alec.

Rosa knikt, en ze knijpt in de stof van haar jas, 'dit is allemaal mijn schuld,' zegt ze zacht. Maar iedereen heeft het verstaan.

'Het spijt me zo verschrikkelijk. Het was nooit mijn plan om onze werelden zo overhoop te halen. Laat staan bijna te vernietigen!' ze kijkt Alec smekend aan, 'geloof me toch, alsjeblieft. Ik wilde jou vinden. Dat is echt alles! Ik- iedereen miste je.'

Alec kijkt haar verbijsterd aan. En daardoor valt er een stilte.

Rosa buigt haar hoofd, en we horen haar snikken, 'zeg iets. Alsjeblieft, zeg iets,' zegt ze met een dikke stem van het huilen.

'Ik- werd gemist?' weet Alec uit te brengen. Zijn hand zoekt die van mij, en ik pak hem aan. Hij kijkt ons allemaal hulpzoekend aan. Maar ontmoet alleen maar verwarde, en vragende blikken.

Ik geef hem een kneepje in zijn hand, en hij kijkt zijn zus weer aan.

'Rosa-'

Met een ruk kijkt ze op.

Maar ik voel dat Alec niet zou weten wat hij zou moeten zeggen.

'Je hebt er veel voor over gehad om Alec weer te vinden,' merk ik op.

'Teveel!' zegt Dominique, fel.

Even kijk ik om, 'het heeft geen zin om de rest van de tijd boos te blijven,' zeg ik wijselijk. 'Wat gebeurd is, is gebeurd. En het is aan ons om daar een oplossing voor te vinden. De intenties waren goed, het is verkeerd uitgepakt. En dat is heel spijtig.'

'Wijze woorden,' zegt Fenrir, en hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw veelbetekenend aan.

'Familietrekje,' grijns ik.

Alec zucht diep en sluit even zijn ogen, 'sorry. Ik had nooit kunnen zien komen dat ik daadwerkelijk gemist zou worden.'

'Je bent mijn broertje, wat dacht je dan,' zegt Rosa. 'Met al je stomme trekjes, en je- je opstandigheid.'

'En pa en ma?'

'Verklaarden me voor gek,' Rosa glimlacht een kleine glimlach, en veegt een pluk haar achter haar oor.

'Ja en terecht,' zegt Alec, maar hij kan een glimlach niet onderdrukken. 'Deze hele tyfusbende, alleen maar omdat je me miste.'

Rosa kijkt nogal schuldbewust.

'Dat is zijn manier van zeggen dat hij jou ook heeft gemist,' zeg ik nuchter, en kijk de vrouw aan.

Ze kijkt me aan, dan weer naar Alec.

'Dit- is dit-'

'Mijn man, ja,' zegt Alec.

Rosa kijkt me glimlachend aan, 'ik ben blij dat hij goed terecht is gekomen. Met- me iemand die hem aankan, bedoel ik dan.'

'Onze dochter is hier niet, anders had je die ook kunnen ontmoeten,' zegt Alec.

'Docht-' Rosa kijkt van Alec naar mij, 'ik heb een nichtje.'

'Ik heb een neef,' Alec wijst op Ezra.

'Sorry, dat ik niets heb gezegd,' zegt Ezra, en zijn oren worden rood, 'maar- nou- ik- wist niet hoe je zou reageren enzo,' hij ziet er een beetje opgelaten uit, en durft niet zo goed oogcontact te maken.

'Mag ik even iets zeggen!?' zegt Dominique, en ze staat op. 'Ik wil de sfeer niet verpesten, of een familie reünie doorbreken. Maar het was Rosa's intentie wél om onze werelden samen te voegen! Dat heeft ze me zelf gezegd toen ik opgesloten zat ik haar wereld!'

Boos kijkt ze Rosa aan, 'je gebruikt je broer alleen maar om je motivaties te verzachten! In onze wereld is dit een overtreding van een van de hoogste klassen!'

Meteen slaat de sfeer om. Alec laat me los, en kijkt zijn zus aan, 'is dat waar?'

'Ja!' zegt Dominique.

Rosa kijkt haar aan, 'Dominique, je hebt niets om te bewijzen dat ik dat heb gezegd, wat bazel je nou?'

'Ik hoop,' zeg ik rustig, 'dat je beseft dat je met vier weerwolven in één ruimte zit. Weerwolven die het kunnen ruiken, als iemand liegt,' ik kijk haar aan, 'don't even try.'

Even kijk ik naar Dominique, die me opgelucht aan zit te kijken. Ik knipoog naar haar, en glimlach.

Alec staat op, 'dan zie ik geen andere keuze,' zegt hij. 'Het spijt me.'

Hij heft zijn toverstok, en touwen wikkelen zich om Rosa heen. Waardoor ze vastgebonden op de stoel komt.

'Wij moeten dit op zien te lossen. En zodra dat is gebeurd, brengen we je naar het Ministerie van Toverkunst. Daar zal over je worden beslist,' gaat Alec verder. Met nog een zwiepje van zijn toverstok, komt de stoel omhoog, en terwijl Rosa protesteert, laat hij de stoel naar een eenzame hoek van de bibliotheek zweven.

'Ik had moeten weten dat ze bijmotivaties had,' zegt hij, 'sorry allemaal.'

Ezra kijkt naar de hoek waar zijn moeder zit.

'Wil je ernaartoe?' vraagt Fenrir, en hij kijkt de jongen vragend aan.

Ezra wrijft over zijn arm, 'aan de ene kant wel. Maar als dit echt haar motivaties waren...heeft ze zelfs mijn leven op het spel gezet-' hij staart naar de tafel, 'hoe-'

'Je moet jezelf niet afvragen waarom zij heeft gedaan wat ze heeft gedaan,' zegt Alec, en Ezra kijkt hem aan, 'het is nu aan jou om te beslissen wat je doet. En welke kant je kiest.'

'Die van jullie, natuurlijk,' zegt Ezra zonder twijfel. 'Maar- ze is wél mijn moeder.'

'Dan had je die van mij eens moeten ontmoeten,' zeggen Fenrir en ik in koor.

We kijken elkaar aan, en schieten in de lach.

'Je hebt altijd baas boven baas, Ezra, is waar het op neerkomt,' zegt Fenrir. 'Het enige dat we voor je kunnen doen, is proberen dat je moeder een niet al te zware straf krijgt.'

Ezra kijkt ons aan, en glimlacht. Hij knikt even, en pakt het boek waar hij in bezig was weer op.

'Waar waren jullie mee bezig?' vraagt Dominique nieuwsgierig, en ze buigt zich over tafel, om alle boeken te bekijken.

'Een oplossing zoeken,' zegt Alec, en hij buigt zich iets naar voren, 'zin om te helpen?'

'Je weet toch aan wie je dat vraagt hè?' lacht Nikolai, en hij pakt als eerste een boek van de stapel.

'Oh ha ha,' zegtDominique. Maar ik zie haar wangen duidelijk iets donkerder worden.