Lost in Harry Potter: The Switch

Embarrasing

Ik kijk niet geamuseerd naar mijn vader, Borg, die een of ander verhaal zit te vertellen aan een stel mede Zwadderaars. Ze zijn ouderejaars, en zowel meisjes als jongens hangen werkelijk aan zijn lippen.

 'Je ziet eruit alsof je hem het liefst zou vervloeken,' zegt Simone, die me aankijkt.

Ik kijk haar aan, 'als het even zou kunnen-'

'Hij is meneer popi jopie,' zegt Stephen, die naast Simone gaat zitten. 'We zouden serieuze concurrentie hebben als hij nog op Zweinstein zou hebben gezeten.'

Ik kijk hem aan, 'ja, dank je, nu weet ik het wel weer. Mijn pa is populair, klaar.'

'Waarom zie je er dan uit alsof je hem wilt vervloeken?' vraagt Morgan.

'Omdat hij meteen iedereen om zijn vinger weet te winden,' grom ik.

'Ja, een talent dat jij ook hebt,' zegt een stem, en we kijken allemaal op.

Alex staat me aan te kijken. Meteen grijpt Nikolai over tafel heen mijn hand.

'Sorry?' ik kijk hem aan.

'Oh, nee, het is niet alsof jij me gebruikt hebt voor dingen, om me vervolgens compleet links te laten liggen? Nee, oké,' na die woorden draait hij zich om, en loopt weer terug naar zijn eigen tafel.

'Hij heeft wel gelijk,' zegt Ezra, en alle ogen vestigen zich nu op hem.

hij, Alex, Nikolai en ik zijn de enigen die het hele verhaal kennen.

Ik kijk Nikolai aan, en die kijkt me schuldbewust aan. Boos trek ik mijn hand uit die van hem.

Alec zit kalm naast Borg zijn ontbijt te eten, onbezorgd.

Af en toe kijken ze even naar elkaar, en zie ik een glimlach doorbreken op hun gezichten.

Als ik dat zie, kan ik een glimlach ook niet onderdrukken.

'Zulke liefde wil ik ook,' zegt Simone, die het ook ziet, en ze kijkt me glimlachend aan.

'Ja wie niet,' zegt Morgan. 'Doe mij ook maar een portie van hun echte liefde.'

Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Oh, ik snap wel wat Morgan bedoelt,' zegt Nikolai, en nu kijkt iedereen hem verbaasd aan.

'Ze zijn zo enorm elkaars tegenpolen,' legt Nikolai uit, 'zo sociaal als Borg is, zo rustig is Alec. Alec krijgt natuurlijk al genoeg publiciteit nu door zijn betrokkenheid bij die Portalen, en zijn boek, dus als het even kan trekt hij zich terug. Terwijl Borg juist waar het kan contact legt, en helemaal als het de afdeling van zijn dochter betreft,' hij grijnst me toe, en ik kijk hem weinig geamuseerd aan, hoewel ik het wel eens ben met zijn beredenering.

'Mee eens,' zegt Rich, en we kijken hem allemaal aan.

'Jij bent al net zo erg als Stephen als het aan komt op de liefde, Rich,' zegt Morgan, 'don't even try.'

Ik zie Alex opstaan en weglopen.

Snel sta ik zelf ook op, pak mijn tas, en hijs hem, terwijl ik achter hem aan ren, over mijn schouder.

'Alex, wacht!' roep ik in de gang.

Hij stopt, en draait zich om.

'Wat was dat nou net?' ik kijk hem vragend aan.

'Oh, want?' Alex kijkt me aan.

'Het- is maar een vraag.'

Hij laat zijn tas van zijn schouder glijden, 'precies zoals ik het zei, Leah,' zegt hij, 'of wil je serieus beweren dat het niet zo is?'

'Dat zeg ik niet, ik vraag me alleen waar het ineens vandaan wam,' ik blijf verbazend kalm, terwijl Alex er juist boos uit ziet.

'Het feit dat je me keihard hebt laten vallen misschien!?' snauwt Alex, 'ik heb verdomme een verb-'

Vliegensvlug duw ik mijn hand voor zijn mond, en trek hem mee naar een nis.

'Wilde je de hele school daarvan mee laten genieten?' sis ik.

Hij kijkt me aan.

Voorzichtig haal ik mijn hand weg.

'Ik heb voor jou een verboden vloek gebruikt!' sist Alex me toe. We staan nogal dicht op elkaar gepakt, en ik leun zover het kan naar achteren.

'En- het kan je gewoon geen reet schelen,' zegt Alex.

'Ik heb nooit goedgekeurd dat je die spreuk gebruikte,' kets ik terug, 'en dat heb ik ook tegen je gezegd. Waar ben je echt boos om?'

'Je doet alsof ik niet meer besta! Alleen omdat jij en Malfidus nu "daten", hoeft dat toch niet te betekenen dat ik lucht moet zijn voor je? Je zegt me niet eens gedag in de gangen!'

Hij maakt in de lucht aanhalingstekens om het woord "daten".

'Over het algemeen letten Zwadderaars ook niet op Huffelpufs,' antwoord ik, een beetje koeltjes.

'Kutsmoes, en dat weet je zelf ook,' Alex kijkt me aan, 'jij kan het gewoon niet hebben dat ik je doorzie.'

Ik trek een wenkbrauw op, 'jij? Doorziet mij?' als ik mijn armen over elkaar had kunnen slaan, had ik het gedaan. Maar daar is het te krap voor.

'Try me,' zeg ik uitdagend, en zo kijk ik hem ook aan.

'Jij en Malfidus daten niet,' zegt Alex meteen.

'Oh? En waar trek je die theorie vandaan?'

'Het feit dat jullie al vijftien jaar vrienden zijn,' zegt Alex, en hij kijkt me net zo uitdagend aan, 'en er in die vijftien jaar nooit iets is gebeurd. En ik vermoed dat dat ook niet zal gebeuren. Dat zogenaamde daten van je, was gewoon omdat je van mij af wilde.'

Ik staar hem aan, waar haalt hij dit allemaal vandaan?

'Waarom volgde je ons toen we in Zweinsveld waren?' vraag ik ontwijkend.

'Nee, ik wil eerst weten of ik gelijk heb ja of nee. En waarom je het nodig vond dat ik ineens niks meer waard was. Nadat je geholpen te heb- besef je je wel dat ik in Azkaban terecht kan komen als ze erachter komen dat ik een Verboden Vloek heb gebruikt?'

'Dan ontdoe je hem toch?' zeg ik, 'niets moeilijks aan, gewoon nog een keer die spreuk uitspreken, klaar is kees.'

'Je lult weer om de rest heen. Weet je, ik heb hier ook geen zin in. Ga maar lekker naar die Zwadderich vrienden van je, Leah. Alles dat ik wilde was je vriendschap, maar als alles dat je terug kan geven bullshit is, laat ook maar,' hij kijkt me aan, 'maar ik dacht dat over de jaren heen Zwadderich een tolerantere afdeling was geworden.'

'Hebben jullie een gezellig onderonsje?'

Tegelijk kijken we geschrokken op.

Alec staat ons met over elkaar geslagen armen geamuseerd aan te kijken.

Ergens ben ik blij dat het Alec is. Maar zijn gezichtsuitdrukking bevalt me voor geen meter. Hij kijkt te blij.

Alsof hij spontaan jarig is vandaag.

'Nee,' zeggen we tegelijk, en we kijken elkaar meteen even aan.

'Oh, ik onderbreek iets,' Alec leunt tegen de rand, en kijkt ons met een opgetrokken wenkbrauw aan, 'lieverd, wie is je nieuwe vriend?'

'Pap, Alex Jordaan, Alex, mijn vader, Alec Vaalhaar.'

'Ah, aangenaam meneer Vaalhaar,' zegt Alex, een beetje gereserveerd.

'Oh, noem me Alec, Alex,' grijns Alec, hij kijkt even op, en wenkt dan.

Meteen voel ik aan mijn water al dat het Borg is die aan komt lopen.

En ik krijg gelijk, als hij zijn hoofd even om het hoekje van de nis steekt.

Meteen breekt er een grijns los op zijn gezicht, 'oh nee maar!' zegt hij, en hij kijkt ons even omen om aan. 'Moeten Alec en ik een nieuwe weddenschap afleggen?'