Lost in Harry Potter: The Switch

Where do we go from here?

A/N: Oh god, op een dag na, was het een maand geleden dat ik een hoofdstuk geplaatst heb. *Sh00k* I'm so sorry. Maar mijn leven is chaotisch op het moment, en ik heb helaas geen toverstok om dat beter te maken...

------------------------------------------------------

Borg P.o.V

Niemand van ons heeft de afgelopen uren iets gezegd. En ik ben er vrij zeker van dat Alec probeert te bedenken wat er nou in Merlijns baard mis is gegaan.

Ikzelf probeer me dat ook te bedenken, met de matige kennis die ik van portalen heb in ieder geval.

Hoeveel werelden zouden er nu in totaal door elkaar liggen?

'Kijk uit!' Alec grijpt mijn hand, en trekt me terug.

Net op tijd, want ik was bijna door een portaal gelopen.

Ik kijk hem gefrustreerd aan, 'maar daar is Zweinstein!' wijs ik. 'Kunnen we niet beter gewoon het risico nemen?'

Alec kijkt me een tikje ongelovig aan. Maar uiteindelijk zie ik zijn blik verzachten, en tot mijn verbazing grinnikt hij.

'Sorry, ik mis de grap,' ik sla mijn armen over elkaar.

Alec kijkt me aan, 'dit is waarom ik van je hou,' zegt hij alleen maar.

Nu ben ik van mijn stuk gebracht, Alec spreekt niet zo snel zijn affectie uit, en het feit dat hij het nu wel doet verbaasd me.

'We hebben geen idee of we wel bij Zweinstein uitkomen als we door dat portaal heen lopen,' gaat hij door, alsof hij niks heeft gezegd. 'Misschien komen we wel weer op een plek zonder magie terecht, en wie weet hoe lang het dan duurt voor we daar uit komen.'

'Dat weten we niet voor we het proberen,' houd ik vol.

'Borg,' Alec kijkt me aan, 'alles ligt door elkaar. Er liggen twee werelden door elkaar. Het is te riskant om zonder nadenken van portaal naar portaal te hoppen.'

'Dat lijkt mij nu juist het beste idee dát we hebben,' antwoord ik, 'anders komen we niet bij het kasteel, kunnen we niet naar de bibliotheek om uit te zoeken welke spreuk we moeten gebruiken, en komen we ook niet bij de toverstok van je broer.'

Alec bijt op de binnenkant van zijn wang, en kijkt me bedenkelijk aan. Mooi, ik heb hem weer aan het denken gekregen.

'We zijn nu zo dichtbij,' ga ik door, en ik wijs opnieuw achter ons.

Alec schudt zijn hoofd, 'maar dit is niet de weg, dat weet ik gewoon zeker...' zegt hij. Zijn blauwe ogen boren zich in die van mij, 'Borg, tot nu toe zijn de rechte wegen die we genomen hebben nooit de goede wegen geweest. Hier zijn we ook met een andere weg gekomen.'

Ik frons, 'wil je daarmee zeggen dat we een ánder portaal moeten proberen en niet deze?'

'Dat is precies wat ik probeer te zeggen,' knikt hij. 'We moeten proberen de portalen die we tegen komen te slim af te zijn.'

Ik trek een wenkbrauw op, 'een portaal is geen denkend ding Al,' glimlach ik.

Alec loopt in tegenovergestelde richting van het kasteel, 'ik begin zo langzaamaan genoeg te krijgen van die portalen!' verkondigd hij luid en duidelijk. 'Als dit allemaal voorbij is, ga ik me eens buigen over een plan om onze twee werelden af te sluiten voor elkaar. Geen ongelukken meer. Geen mensen meer die naar een andere wereld gestuurd kan worden. Geen verrassingen voor de mensen die een portaal reiziger tegenkomen. Daar zijn we allemaal bij gebaad!'

Ik loop glimlachend achter hem aan, en terwijl we lopen pak ik zijn hand, 'portaal reizigers?'

Hij kijkt me aan, en ik zie een kleurtje op zijn wangen, 'ja bij gebrek aan een beter woord.'

'Als je daar hulp bij nodig heb, doe ik dat graa-' middenin mijn zin stop ik.

Midden op de weg die we zojuist op gekomen zijn, zit Ezra.

Meteen als hij ons ziet, heft hij zijn toverstok, 'blijf bij me uit de b-'

'Laat je toverstok zakken jongen,' zeg ik, niet onder de indruk, 'je staat tegenover twee volwassen tovenaars, je maakt geen schijn van kans.'

Ik zie de blik van herkenning in zijn ogen, maar- dan zie ik zijn blik verplaatsen naar Alec. Die terug kijkt. Maar meer dan elkaar observeren gebeurd er niet.

'Gaat het wel?' vraagt Alec, en hij hurkt neer.

Ezra kijkt van mij naar Alec, en schudt dan zijn hoofd, 'ik weet niet wat er is gebeurd, maar ik denk dat ik mijn voet verzwikt heb. Ik heb om de zoveel stappen moeten stoppen om te rusten.'

'Laat mij maar even,' Alec richt zijn toverstok op de pijnlijke enkel- mar er gebeurd niets.

'Oh verdomme!' vloekt Alec, en hij komt overeind.

'Al, zoek takken,' zeg ik rustig, en ik ga bij Ezra zitten.

Alec knikt, en loopt van ons weg.

'Dat- is mijn oom, hm?' vraagt Ezra, en hij kijkt me aan.

Ik knik, terwijl ik een stuk van mijn trui af scheur.

Ezra zucht, en wrijft over zijn voorhoofd, 'weet je zeker dat hij niet weet wie ik ben?'

Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan, 'nee.'

De jongen laat zijn hoofd zakken, maar hij kan verder iets zeggen, want Alec komt terug.

Hij reikt me de twee takken aan die hij heeft gevonden, en ik pak ze aan.

Ik maak een spalk voor Ezra, en uiteindelijk help ik hem overeind.

'Je moet maar met ons meekomen,' zegt Alec, 'we gaan richting het kasteel.'

'Wat gaan jullie doen?'

'Uitzoeken hoe dit is gebeurd, en hoe we het weer op kunnen lossen,' antwoord ik, en geef Ezra een lange stok waar hij tijdens het lopen op kan steunen.

'O, oké,' zegt Ezra een beetje timide. 'Ja, ik kom wel mee.'

Ik loop achter Alec aan, die lijkt te weten wat hij doet. Terwijl ik achter me Ezra hoor vooruit hoor sloffen.

En ik hoop van harte dat de oplossing in Zweinstein te vinden is.

Net als dat ik hoop dat mijn dichter in Zweinstein te vinden is, en mijn broer...