Lost in Harry Potter: The Switch

After the Full Moon

Ik heb knallende koppijn, als ik de volgende morgen wakker word, en ik kijk suf om me heen.

Ik lig op de ziekenzaal. Emma en Dominique liggen in andere bedden, een beetje bij me uit de buurt. Met een zucht laat ik mijn hoof weer in mijn kussen vallen, en staar naar het plafond.

'Goedemorgen,' de stem snijd door mijn oren, en ik kreun terwijl ik opnieuw overeind kom.

Madame Pleister kijkt me vriendelijk aan, en reikt me een beker aan. Ik weet wat erin zit. Een pepmiddel om me sneller weer op de been te helpen. Hoewel ik nu al voel dat dat 'm niet gaat worden.

Voor het eerst baal ik dat ik lessen moet missen... Ik neem een slokje uit de beker, leg mijn kussen tegen het hoofdeinde van het bed aan en leun ertegenaan. Ik zie ook beweging bij Emma, en die zit meteen rechtovereind. Met heldere ogen kijkt ze me aan, en ik vraag me af hoe zij zich niet net als ik voel. Brak.

'Goedemorgen!' zegt ze.

'Ja, goedemorgen,' begroet ik haar terug.

Ze glimlacht, 'lekker geslapen?'

Ik knik, en neem nog een slok van het pepmiddel. Ik zie haar kijken, en bied haar de beker aan.

Ze komt naar me toe en neemt een grote slok.

'Ik ga ervandoor,' zegt ze zacht, 'mondje dicht tegen Dianna hè?' ze knipoogt even.

Ik knik. Met Dianna doelt ze op madame Pleister. Die weer de dochter schijnt te zijn van de óúde madame Pleister.

Emma kijkt nog even om, voor ze ons weer alleen laat in de ziekenzaal. Overgeleverd aan Dianna.

Ik geef de schuld aan ervaring dat Emma zo snel na een transformatie weer op de been is. Hoewel ik mezelf misschien moet verwijten dat ik me als een lui verwend nest kan gedragen als ik Weerwolf af ben.

Verbaasd kijk ik op, als ik getik op het raam hoor, en als ik opkijk zie ik een uil zitten. Hij heeft een brief in zijn snavel, en meteen weet ik dat ik antwoord heb van mijn ouders.

Snel kom ik uit bed, en doe het raam een klein stukje open. Ik pak de brief aan, 'in de uilenvleugel vindt je voer en kun je uitrusten,' zeg ik, terwijl ik het beessie onder zijn snavel kroel.

Meteen vliegt hij op, en verdwijnt naar de uilenvleugel. Met de brief in mijn hand loop ik terug naar mijn bed, en ga op de rand zitten.

Lieve, allerknapste en hardwerkende dochter,

(Ik kan een glimlach niet onderdrukken bij die begroeting)

Meteen na voorlezen van je brief, zei je lieve vader Al wat betreft je SLIJMBALLEN "wie niet horen wilt moet maar voelen" maar dat heb je niet van mij gehoord oké?

Wat betreft het Toernooi, we wilden het je wel vertellen, maar we werken op zo'n best wel belangrijke plek voor de tovergemeenschap (het Ministerie heet het geloof ik) en die zeiden ons het geheim te houden. Anders hadden we het je zeker verteld. Vergeet niet ook een beetje te genieten, het Toverschool Toernooi is lang niet meer gehouden, en het is altijd leuk tovenaars en heksen van een andere school te ontmoeten.

We houden van je,

Liefs.

Ik grinnik, typisch iets voor mijn pa om mijn schrijfstijl te imiteren. Dat heb ik dus niet van een vreemde.

Ik leg de brief op mijn nachtkastje. Op dat moment gaan de deuren open, en komen Nikolai, Morgan en Stephen binnen.

Nikolai grijnst naar me, en ik kan al voelen wat voor opmerking er gaat komen.