Lost in Harry Potter: The Switch

Sure, because we weren't in enough trouble already

'Hoe gezellig ik het ook vind om weer thuis the zijn,' zegt Macenzie, en ze zet haar beker weer op de bijzettafel naast de bank, 'we zijn hier eigenlijk gekomen voor de bibliotheek.'

Haar ouders kijken haar aan, 'oh, maar natuurlijk,' zegt John, en hij glimlacht zijn dochter toe.

'Komen jullie mee?' Macenzie kijkt ons aan.

Alex weet niet hoe snel hij zijn beker op de tafel moet zetten en bij Macenzie moet gaan staan. Ik volg zijn voorbeeld, maar minder paniekerig dan hij.

Gedrieën lopen we naar een trap die naar beneden leidt.

'Onze bibliotheek zit in de kelder,' verklaart Macenzie simpel, en ze loopt naar beneden.

'Oh ja, natuurlijk. De creepy kelder,' mompelt Alex, 'slapen jullie daar ook? In doodskisten enzo?'

'Ja, ja we zijn echt zo vreselijk stereotype vampiers,' antwoord Macenzie, en ik hoor het amusement in haar stem. 'Kijk maar uit, misschien sluit ik je wel op in die van mij,' ze draait zich half om, en knipoogt Alex even toe.

Die blijft staan, en kijkt mij hulpzoekend aan. Maar- ik zie een blos op zijn wangen.

'Oh nee maar, de o zo grote Alex aan het blozen gebracht?' fluister ik hem zacht toe, ik glimlach even liefjes, en loop langs hem heen.

Even blijft hij staan, maar uiteindelijk hoor ik hem achter me aan komen.

Beneden zakt mijn mond open. de bibliotheek van de familie Arundell beslaat de héle onderkant van het huis.

Mijn mond zakt een klein beetje open, zou dit de op Zweinstein na een van de grootste bibliotheken kunnen zijn van Engeland?

'Ik hoop dat we hier iets kunnen vinden,' zegt Macenzie, en ze kijkt ons aan. 'Hier staan boeken van eeuwen oud, en al net zoveel eeuwen in de familie, wees een beetje voorzichtig, oké?'

'Dat je dat nog moet vragen,' glimlach ik.

Ze knikt, 'Alex, zullen wij die kant pakken? Dan werken we naar elkaar toe zegmaar.'

Alex kijkt van mij naar Macenzie, maar ik trek uitdagend mijn wenkbrauwen op, 'durf je dat wel?'

Meteen zie ik zijn blik veranderen, en loopt hij met Macenzie mee.

Ik loop net naar een eigen kast, als ik kreten hoor. Met een ruk draai ik me weer om, maar- het is stil.

Ik frons, en loop naar de plek waar Alex en Macenzie hadden moeten zijn. In plaats daarvan, zie ik het al.

Een Portaal.

En zij zijn erdoor verdwenen.

Ik denk er niet eens bij na, en ren door het portaal heen.

Maar- aan de andere kant, is er geen spoor van Macenzie en Alex te bekennen. En hun geuren zijn ook verdwenen.

'Alex!?' roep ik vertwijfeld, en draai een rondje om mijn eigen as. 'Macenzie?!'

Maar ik krijg geen antwoord.

Niet zeker wetend wat te doen, loop ik weg van het Portaal, en blijf roepen om Alex en Macenzie. Zonder antwoord te krijgen.

Zo loop ik een half uur. Zonder een nieuw Portaal tegen te komen. Maar ook zonder Macenzie en Alex tegen te komen.

Hoe kan dit? Dit is nog niet voorgekomen...

Dat een Portaal locaties switchte.

'Help!'

Ik spits mijn oren. Dat hoorde ik goed, toch? Iemand riep om hulp.