Lost in Harry Potter: The Switch

Find the center

Tristan klopt op een deur, en meteen gaat die open.

Hermelien ziet er verwilderd uit, en kijkt op bij onze binnenkomst.

'Tristan!' zegt ze meteen, en ik hoor opluchting in haar stem. Als ze mij ziet, verschijnt er even een frons, 'zijn- zijn jullie samen hierheen gekomen?' ze kijkt Tristan vragend aan.

Die knikt, 'we komen met nieuws. Van buiten.'

'Al die Portalen! Niemand is te bereiken!' zegt Hermelien, 'wie dit gedaan heeft- wat denken jullie?' ze kijkt ons aan.

Tristan kijkt mij aan, 'vertel maar wat je mij ook hebt verteld,' zegt hij. Hij slaat zijn armen over elkaar, en leunt tegen de muur.

'Eh-' ik kijk hem even aan, maar hij knikt alleen maar even. 'Er zijn twee werelden door elkaar geraakt,' begin ik.

Hermelien knikt, pakt een stuk perkament, en begint te schrijven, 'twee werelden, oké, wat nog meer?'

'Die twee werelden liggen door elkaar,' ga ik door. 'Die zorgen ervoor dat je niet weet of je in een stuk wereld met of zonder magie terecht komt. De Portalen shiften ook van locaties. Voor ik Tristan vond had ik twee anderen waar ik mee samen opging. Waar die nu zijn weet ik niet.'

'Dit is een rámp!' mompelt Hermelien, terwijl ze snel alles neerkrabbelt. 'Iedereen is in paniek, en niemand weet wat te doen. Ik ben al drie dagen op zoek naar Alec, maar die lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen.'

'Hij zal wel op zoek zijn naar een oplossing,' zeg ik schouderophalend, 'mijn vader kennende...'

'Juist, juist. Mooi, oké, goed,' murmelt Hermelien. Er wordt opnieuw op de deur geklopt.

'Nu even niet!' roept Hermelien gestrest.

'Heb je al met de Minister van de Dreuzels gesproken?' vraagt Tristan.

'Ja, ja een uur geleden,' Hermelien graait tussen een stel losse vellen, 'Dreuzels zijn in paniek, weten uiteraard niet wat er aan de hand is. Ik heb geprobeerd het uit te leggen, maar dat was zinloos.' Ze kijkt ons aan, dan Tristan, 'wat is jullie plan hierna?'

Tristan haalt zijn schouders op, 'dit was het eerste en enige plan.'

'Oh, ja, natuurlijk,' Hermelien laat zich op een stoel ploffen, 'het enige dat ik kan bedenken, is dat er net als bij een aardbeving, een epicentrum moet zijn. Waar al die portalen vandaan komen. Waar ze zijn ontstaan. Als we dat weten te vinden en uitschakelen, kunnen we de boel misschien nog herstellen.'

'Wil je dat wij dat epicentrum gaan zoeken?' vraagt Tristan, hij zet zich af van de muur, en kijkt Hermelien aan.

'Als je het niet erg vindt om met een weerwolf op pad te zijn,' ze kijkt hem aan.

Even is Tristan uit het veld geslagen door de optie, en hij kijkt van Hermelien naar mij, 'ik kan dit niet alleen, ze gaat mee.'

Er is geen twijfel in zijn stem.

'Goed, mooi, ik zal jullie eten meegeven, eventueel onderdak. Probeer dat epicentrum zo snel mogelijk te vinden. Er zijn twee zeer instabiele werelden op dit moment,' zegt Hermelien, 'een simpele verwoestspreuk zou het moeten doen.'

Ze zwaait met haar toverstok, en er verschijnen twee rugzakken. Ik pak die van mij, en hang hem op mijn rug.

'Goed, we gaan. Kom op,' Tristan grijpt mijn hand, wat me verbaasd, en wilt me meetrekken.

Maar ik blijf staan, en kijk Hermelien aan, 'eh- mag- mag ik een voorstel doen?'

Verstrooit kijkt Hermelien me aan, 'een- voorst- ja, ja natuurlijk?'