Lost in Harry Potter: The Switch

Getting him Back

A/N: Letterlijk vers van de pers

-------------------------------------------

Terwijl Rosa dingen opnoemt, en Borg, Fenrir en Alec het opschrijven. Zitten wij met zijn vieren weer aan tafel.

Nikolai kijkt me aan, 'dus-' begint hij.

Ik glimlach, 'als je wilt gaan zeggen dat jij en Dominique een stelletje zijn, je bent nooit goed geweest in het bewaren van geheimen.'

Ik zie zijn wangen kleuren, 'ja nouja,' mompelt hij.

'Ik ben alleen maar blij voor jullie,' ik knipoog, 'ik voelde me in het begin zo stom dat ik jou begon te vergeten,' zeg ik naar waarheid. 'Maar iedereen om ons heen dacht zo dat we een stel waren, dat ik mijn eigen gevoelens voor vriendschap ging verwarren met verliefdheid, sorry.'

'Ja, nee. Ik had hetzelfde probleem,' zegt Nik, en hij glimlacht, 'het was pas toen we uit elkaar waren zegmaar, dat ik besefte dat ik altijd- nou- gevoelens had voor degene met wie ik altijd liep te kibbelen.'

Dominique verschiet van kleur, 'ja nou,' mompelend. 'Ik dacht altijd dat ik geen kans maakte omdat jullie zo dik waren. Dus- ik heb altijd mijn gevoelens verstopt. Om het maar even zo te zeggen.'

Ik glimlach half, terwijl ik terug denk aan het laatste moment dat ik Tristan zag. Opnieuw voel ik zijn lippen op de mijne, en het moment dat hij me in mijn verbijstering liet staan, en zelf het Epicentrum in liep.

Ik mis hem.

Zijn aanwezigheid hier bij de reünie die ik had met mijn familie en vrienden. Daar had hij ook bij moeten zijn. Daar hoort hij ook bij.

Hij is míjn familie geworden.

'Ik vind hem echt wel Leah,' hoor ik Ezra naast me zeggen. 'Ik beloof je dat ik blijf zoeken tot ik hem heb gevonden.'

'Als het je moeder lukt om het Portaal lang genoeg open te houden,' antwoord ik, en ik kijk op.

'Oké,' zegt Borg, en we kijken allemaal zijn kant uit.

'We hebben een lijst gekregen. Rosa, jij gaat mee, goed? Dan kun je ons precies laten zien wat wat is.'

Rosa knikt.

'Jullie blijven in het kasteel,' zegt Fenrir.

En met die woorden zijn ze weg.

'Het kasteel hm,' Nikolai kijkt ons aan, 'wat zeggen jullie ervan, zullen we onze vrienden maar eens gedag gaan zeggen?'

Daar zeggen we geen "nee" tegen, en met zijn allen lopen we naar de Grote Zaal.

Dominique wordt meteen overspoelt door haar vrienden, en ze wordt losgetrokken van Nikolai.

Nik krijgt echter geen kans om te reageren, want ook wij worden overspoelt.

Stephen, Simone en Morgana omhelzen ons tegelijk. En nemen in die omhelzing ook Ezra mee.

Met zijn allen lopen we naar de Zwadderich tafel, en daar beginnen we honderduit te vertellen.

Morgana verteld dat ze in het begin wel bij Stephen en Simone was, maar er toen, net als ik, achter kwam dat de Portalen locatie konden wisselen. En ze toen kwijt is geraakt.

En Stephen en Simone vertellen op hun beurt dat ze vooral op zoek zijn geweest naar Morgana.

Nikolai verteld nu ook zijn verhaal, en hij verteld er meteen bij dat Dominique en hij een item zijn nu.

Hij krijgt verbaasde blikken, 'huh? Dominique? Maar- ik dacht dat jij en Leah-'

'Nee,' zeg ik snel, 'nee ik ben verliefd op iemand anders.'

Verbijsterd word ik nu ook aangekeken.

'Op wie?' vraagt Simone.

'Die schouwer die toen zo gemeen tegen me deed daar,' ik wijs met mijn duim de precieze plek aan, en nu zijn de blikken nog verbaasder.

'Wacht even, wacht even,' zegt Stephen, 'je bent verliefd op die l-'

'Ik zou dat woord niet afmaken,' zeg ik dreigend.

'Oh she fell deep,' zegt Simone, en ze glimlacht, 'waar is hij? Ik had hem wel beter willen leren kennen.'

Ik bijt op mijn lip, 'hij is hier niet,' mompel ik.

'Waar is hij dan?' vraagt Morgana.

'Hij zit in de andere wereld,' zeg ik mat, 'waar de Portalen zijn gecreëerd.'

Ik krijg geen antwoord, ik word alleen maar medelijdend aangekeken.

Maar ik zit niet te wachten op medelijden, dus wend ik mijn ogen af.

'We wachten tot ze terug zijn met de spullen om een Portaal te openen,' legt Nikolai uit, 'Borg, Alec en Fenrir, bedoel ik dan.'

'Wacht even, ze gaan een Portaal openen hier in de school!?' Stephen kijkt ons met grote ogen aan.

Nikolai knikt, 'maar daar hoeft dus niet iedereen bij te zijn, Stephen, voor je het weer aan de halve school gaat rondbazuinen.'

Ik glimlach, en Simone giechelt, we weten allemaal dat Stephen behoorlijk losse lippen kan hebben als het gaat om boeiende nieuwtjes.

Zo zitten we ruim een uur bij elkaar, als vanouds.

Dominique weet zich na een half uur ook los te weken bij haar vrienden, en komt bij ons staan.

Meteen joelen ze allemaal als de twee elkaar begroeten met een zoen.

'Dat ik het nog mag meemaken!' zegt Morgana, 'een Zwad met een Ravenklauw.'

Maar ze wordt van harte uitgenodigd, en we drinken ons pompoensap.

Na anderhalf uur, hoor ik een bekende stem mijn naam roepen, en ik draai me om.

Borg wenkt me.

Zodra ik opsta, word ik gevolgd door Nik en Dominique.

'Alles gevonden?' vraag ik, als we weer op weg zijn naar de toiletten.

Mijn ouders knikken, terwijl Fenrir met Rosa al vooruit loopt met de spullen.

'Rosa is behulpzaam,' zegt Alec, 'ik denk dat eindelijk is doorgedrongen wat ze allemaal heeft veroorzaakt.'

'Ze heeft meermalen haar excuses aangeboden toen ze met ons op pad was,' zegt Nikolai.

'Maar daar geloofde ik niets van,' zegt Dominique, 'want ik heb haar in die andere wereld meer dan eens gewaarschuwd wat er zou kunnen gebeuren. En daar luisterde ze ook niet naar.'

We kijken haar aan.

Alec zucht, 'Dominique, Nikolai, willen jullie een uil naar Hermelien sturen? Vertel in grote lijnen maar dat we degene die deze bende voor elkaar heeft gekregen binnen de muren van Zweinstein hebben.'

De twee knikken, en rennen weg.

Ik kijk ze na voor ik het toilet in ren.

Rosa is al druk bezig. Met wat zou ik bij Merlijn niet weten. Het ziet er ingewikkeld uit.

Ze ziet me kijken, 'Dreuzelmagie,' legt ze uit.

'Hoe lang kun je het Portaal open houden?' vraag ik, en ik kijk haar vragend aan.

'Ik denk een uur, hooguit,' antwoord ze, terwijl ze snoertjes verbind met elkaar.

Ik kijk Borg vragend aan, 'lang genoeg?'

Borg kijkt Ezra aan, 'wat denk jij?'

Ezra bijt op zijn lip, 'nou- ik ken de buurt op mijn duimpje-'

Ik grom geïrriteerd, en draai me om.

Wees oké Tristan. Alsjeblieft...