Lost in Harry Potter: The Switch

Reunited

Dominique P.o.V

'Geweldig, en wat doen we nu?' waagt Rosa het te vragen.

Ik kijk om me heen. Ja, dat vraag ik me ook af.

Nikolai draait zich om, 'aangezien dit jouw schuld is, stel ik voor dat jíj een oplossing bedenkt!'

Rosa kijkt hem aan, maar kan zo te zien geen weerwoord bedenken.

Glimlachend kijken Nikolai en ik elkaar aan.

'Dominique, heb jij een idee?' vraagt Nikolai, en hij kijkt me vragend aan.

'Wacht even, vraag je mij nu serieus om advies?' ik kijk hem pesterig aan, 'nee maar, I never thought I'd live to tell that tale.'

'Oh ha ha,' zegt hij overdreven met zijn ogen rollend. 'Jij weet hier meer over dan wij. Dus, heb jij de betere ideeën, hoop ik.'

'We moeten weer bij Zweinstein zien te komen,' zeg ik meteen. 'Ons Zweinstein, bedoel ik dan. Ik heb een bibliotheek nodig.'

Nikolai knikt, 'goed, dan gaan we op zoek naar Zweinstein. Ik weet niet hoe ik dat voor me moet zien, hier. In het midden van Kings Cross, maar het is altijd te proberen.'

'Wat nou als we beginnen met kijken of we door de muur tussen perron negen en tien komen?' stel ik voor.

'Met haar erbij?' Nikolai wijst met zijn duim over zijn schouder naar Rosa.

'Willen jullie niet over me praten alsof ik er niet bij ben!' valt ze uit, en ze slaat haar armen over elkaar. 'Het spijt me dat dit is gebeurd, oké. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?!'

'Los jij het dan op?' ik kijk haar uitdagend aan. 'Wil je naar je lab? Niet dat ik denk dat dat nog bestaat...'

Rosa slikt, en kijkt weg. Ze durft ons niet recht aan te kijken en haar verantwoording geheel te nemen. Dat is me wel duidelijk.

'We gaan gewoon,' zegt Nik, en hij kijkt me aan.

Ik glimlach, en knik. En met Rosa in onze kielzog lopen we naar het perron waar we moeten zijn.

'Wees eens eerlijk Nique,' zegt Nikolai zacht, 'hoe erg zou je het vinden als zij achter zou blijven?'

'Punt één, het is echt voor het eerst dat ik jou mij "Nique" hoor noemen,' lach ik zacht, 'punt twee, ik zou het níét erg vinden.'

'Oh wat Zwadderich van je!' grinnikt Nikolai, 'also, is Leah de enige die je "Nique" mag noemen?'

Door zijn eerste opmerking schiet ik echt in de lach, en ik ben er blij om. Ik heb sinds deze hele bende begon niet meer zo gelachen.

'Nee,' weet ik uiteindelijk uit te brengen, 'maar ik ben het van jou gewoon niet gewend dat je me zo noemt.'

'Moet ik er maar mee stoppen dan?' hij trekt plagerig zijn wenkbrauwen op.

Ik schud mijn hoofd, 'nee.'

Bij de juiste muur stoppen we.

Ik draai me om naar Rosa.

'Mocht het jou niet lukken om door deze muur te komen-' begin ik. 'Dan is dit ons afscheid.'

Rosa kijkt van mij naar Nikolai. Maar ze zegt niets.

'Ik wil even kwijt, voor de zoveelste keer, dat dit niet de juiste manier is geweest om je broer terug te krijgen. Je hebt twee werelden compleet overhoop gehaald. Ik hoop dat je trots bent op jezelf,' voeg ik eraan toe.