Lost in Harry Potter: The Switch

Reluctant

A/N: Als er nog mensen in de nog steeds gezellig en zeer actieve groepsapp willen; laat je naam en telefoon nummer even achter in een prive berichtje! Dan voeg ik je toe!

---------------------------------------------------------------------

Nikolai trekt me zonder pardon mee door de gangen.

Hij heeft prompt besloten dat we nu onmiddellijk moeten gaan praten met Fenrir, en kijken of we hulp kunnen krijgen bij het probleem Ezra.

We spotten Fenrir onder een boom. Hij zit een boek te lezen, en kijkt op als wij ineens voor hem staan.

'Leah!' hij glimlacht.

Nu nog wel. Zo meteen haat ie me...

'We hebben je hulp nodig,' zegt Nikolai, en terwijl hij gaat zitten, trekt hij mij mee.

'Waarmee?' Fenrir legt een ezelsoor in de bladzijde waar hij is, en klapt het boek dicht.

''Laat ik voorop stellen, dat ik echt, echt, echt níét weet wat er is gebeurd...' begin ik, als Nikolai me een ellenboog stoot in mijn zij geeft.

Nu fronst Fenrir, 'heb je weer iets uitgevreten?'

Juist, van je familie moet je het hebben.

'Nee.'

Er gaat een wenkbrauw omhoog, 'Leah, je draait ergens omheen, wat is er aan de hand?' vraagt hij. En ik kan horen dat hij een antwoord eist.

'Het gaat om Nique,' zeg ik schoorvoetend, en ik pluk grasjes uit de grond.

'Die heb ik al even niet meer gezien,' zegt Fenrir.

'Ja dat kan kloppen,' flap ik eruit, maar ik ontwijk nog steeds oogcontact.

'Leah!'

Ik kijk op.

Fenrir kijkt me doordringend aan, 'zeg het gewoon, wat is er?'

'Dominique is weg,' zeg ik. 'Ze- door een portaal, om precies te zijn. Ze heeft met iemand anders "geruild" bij gebrek aan een beter woord. En nu- zit zij daar, en die jongen die hier terecht kwam zit hier.'

Fenrir kijkt me aan, en volgens mij probeert hij te peilen of ik wel helemaal lekker ben.

'Hij heet, nou je hebt 'm gezien, hij is die jongen die nieuw bij ons aan tafel is gekomen,' ga ik door, 'hij heet Ezra Montreal.'

'Ja, ik heb hem gezien,' Fenrir zucht, 'ik dacht dat hij bij Klamffels hoorde.'

'Ja, dat was mijn idee,' zeg ik, en opnieuw trek ik grasjes uit de grond.

Fenrir staat op, en klopt zijn broek af, 'ben ik de eerste die dit weet?' vraagt hij. We volgen beide zijn voorbeeld, en naast me rekt Nikolai zich even uit.

'Ja, je bent de eerste,' knik ik. 'Maar daar moet wel bij gezegd worden dat het Nikolai's idee was.'

Fenrir kijkt me aan, 'waar was je bang voor?'

'Je bent haar opa?' ik haal mijn schouders op, 'en mensen denken nu eenmaal dat wanneer ik bij een of andere heftige gebeurtenis ben, ik er automatisch ook iets mee te maken heb.'

'Ja, ik zou niet weten waar ze dat idee vandaan halen,' grijnst Fenrir.

Ik voel mijn wangen kleuren.

'Kun je helpen?' vraagt Nikolai.

'Weet Borg hier al vanaf?' Fenrir kijkt me aan.

Ik was al bang voor de vraag, en ik rol even met mijn ogen, 'nee, om dezelfde reden dat ik eigenlijk niet naar jou toe wilde.'