Lost in Harry Potter: The Switch

Well this is a problem...

Borg P.o.V

Ik wrijf over mijn achterhoofd, en kijk om me heen. Naast me komt Alec kreunend overeind. Hij heeft zijn hand om zijn pols geklemd, en kijkt me aan.

'Gaat het?'

'Niets dat ik niet kan helen,' antwoord hij, en hij pakt zijn toverstok. Ik sta op, en voel een duizeling door mijn hoofd schieten. Meteen grijp ik naar mijn hoofd, en probeer steun te zoeken, die er niet is.

Dus de enige optie die ik heb, is weer gaan zitten.

'We hebben een probleem,' hoor ik Alec zeggen.

Ik frons, en kijk hem aan.

Hij wijst met zijn toverstok op zijn pols en-

Er gebeurd niets.

'Oh,' is het enige dat ik uit weet te brengen. 'Shit.'

Alec kijkt me aan, 'voel jij je wel goed?' hij legt zijn hand op mijn wang, en kijkt me bezorgd aan.

Ik glimlach, 'niets waar ik wel weer overheen kom,' antwoord ik hoofdschuddend. 'Misschien is het een idee uit te vinden waar we eigenlijk zijn,' voeg ik eraan toe.

'We zijn in London,' zegt Alec. 'Oxfordstreet. Maar- het is anders, het voelt anders.'

'En er is geen magie,' zeg ik.

'Ja dat ook.'

Ik zucht diep, 'stap één is om rechtovereind te gaan staan, en te gaan bedenken wat er in Godsnaam gebeurd is.' Ik krabbel opnieuw overeind, en help dan ook Alec overeind.

Het is donker, en het verkeer dat de hele nacht door gaat hier in London, raast langs ons heen. Zonder ons echt te zien, of op ons te letten.

'We moeten bij een bibliotheek zien te komen ofzo,' zegt Alec.

Ik kijk naar de Big Ben, 'oh ja, en welke bibliotheek is er om kwart over twee in de ochtend open?' ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw op, 'ik kan je zo ook vertellen dat we in ieder geval in de tijd vooruít zijn gegaan.'

Alec kijkt me aan, 'we zijn door een portaal gevallen,' zegt hij. 'Zo ver was ik ook wel. Wat ik wil weten is hoe en waaro-'

Verbijsterd blijven we staan. Tegelijk.

We stonden net nog in London.

Nu staan we middenin een bos.

Ik draai me om. En ik zie het. Ik zie een onzichtbaar vlies. Daar zijn we net doorheen gelopen.

Alec pakt zijn toverstok, en zwaait ermee.

Meteen zien we dat hier wel toverkracht is, want hij weet zijn pols te helen.

'Hier is iets heel raars aan de hand,' zeg ik, en wijs met mijn duim over mijn schouder. Alec draait zich om, en kijkt met grote ogen naar het vlies.

'Dit heb ik nog nooit gezien,' mompelt hij, en hij steekt zijn hoofd door het vlies heen.

Tegelijk schrikken we op, als een auto door het vlies heen schiet, en vijftien meter verderop weer verdwijnt.

'Zeg me dat ik niet gek wordt en jij dat ook zag?' zegt Alec.

'Ik zag het ook,' antwoord ik.

Hij kijkt me aan, 'Borg, we zijn iedereen kwijt. Als dit vlies, dat tegelijkertijd dus ook een groot portaal is, door twee werelden loopt, en ze op die manier met elkaar verbindt, is het bijna onmogelijk elkaar weer terug te vinden.'

Ik sla mijn armen over elkaar, 'Alec, minder mister negatief, graag. We kunnen beter bedenken wat onze beste opties zijn hier.'

Alec kijkt me aan, doet zijn mond open om iets te zeggen, maar klapt hem ook weer dicht. En hij haalt een hand door zijn haar.

Duidelijk, hij heeft even geen idee.

'Waar maak je je zorgen over?'

'Leah!' zegt Alec, bijna boos. 'We- we hebben niet eens afscheid genomen. Wat nou als we elkaar niet meer z-'

'Oké, en daar ga ik je stoppen,' val ik hem in de rede, 'Leah is zelfstandig, dat weet je. Wij moeten bedenken hoe we onze werelden weer normaal krijgen.'

Alec zucht even, maar knikt.

'Is er iets dat we kunnen doen? Een toverspreuk misschien?' vraag ik. 'Jij bent hier de portalen expert, Al, en onze werelden lijken weer op je te rekenen.'

'Ik wil eerst weten wie dit voor elkaar heeft gekregen,' Alec wijst om zich heen. 'Hier is of idioot veel wetenschap voor nodig, óf idioot veel magie, en ik weet niet welke van de twee ik een enger idee vind.'

Ik zucht, 'de wie vraag is bijna niet te beantwoorden Al, dat weet jij ook. Hoe we het oplossen, is denk ik een heel stuk makkelijker...'

Alec kijkt me aan, 'ik kan maar één ding bedenken,' zegt hij voorzichtig. 'Maar- daarvoor moeten we terug naar het kasteel.'

Ik trek een wenkbrauw op, 'wat dan?'

'Ik denk dat mijn oude toverstok genoeg toverkracht bezit om ervoor te zorgen dat we deze twee werelden weer in balans kunnen krijgen, om het maar even zo te zeggen.'

'De magie van je broer gebruiken,' zeg ik, 'ben je niet bang dat die magie hem weer vindt?'

Alec schudt zijn hoofd, 'die kans acht ik klein,' zegt hij, 'en het is onze beste kans.'

Langzaam knik ik, en ikhaal een hand door mijn haar, 'terug naar Zweinstein dan.'