Lost in Harry Potter: The Switch

When your Uncle is right

A/N: Dat moment dat Leah spontaan blond is

------------------------------------------------------

Met mijn kin in mijn hand, prik ik in mijn eten. Iets in de opmerking over de weddenschap tussen mijn vaders zit me niet lekker.

Niet het feit dát ze een weddenschap hebben, if anything had ik die aan moeten zien komen.

Ik kijk even tegenover me, naar Nikolai, wie van ons heeft Fenrir wijs weten te maken dat we echt iets hebben?

Mijn oom kent Occlumentie, dus het zou me niets verbazen als hij er op die manier achter is gekomen, maar- als ik het niet was...

Ik zucht, en neem eindelijk een hap van mijn kipnugget. Ik moet nu helemaal niet aan mezelf denken. Ezra zit naast me net zo in zijn eten te prikken als ik net.

En dat kan ik hem niet kwalijk nemen...

'Ik heb het je gezegd,' zeg ik zacht, en meteen kijkt hij me aan.

'Wat?' hij fronst.

'Jij bent overmoedig geworden Ezra,' zeg ik, een beetje hooghartig, 'en nu ben je nog gekozen ook.'

Ook Nikolai kijkt me aan, ik voel zijn ogen op me gericht.

'In plaats van dat je me wilt helpen,' mompelt Ezra.

'Dat willen we best, maar dat mogen we niet,' zegt Nikolai, 'sterker nog, het was Leah die je wilde helpen.'

Hij zucht, 'ik wil naar huis.'

'Ookal zou dat kunnen, dan kan het alsnog niet. Je bent nu een Kampioen, en je kan niet zomaar stoppen,' zeg ik meteen. 'En je wilt toch geen opgever zijn?'

Ezra kijkt me aan, wie gaat me dan helpen, als jullie het niet zijn?'

'Fenrir,' zegt Nikolai.

'Ik heb liever jullie,' geeft Ezra toe.

'Ja, wij doen het ook liever, maar Fenrir maakte een punt over onze SLIJMBALLEN,' grom ik.

Ezra prikt in een worteltje, dat schiet weg, en valt van zijn bord. 'Zelfs eten kan ik niet, hoe moet ik dat hele Toernooi doorkomen?' klaagt hij.

'Om te beginnen zou ik stoppen met zelfmedelijden,' zegt Nikolai, 'jij hebt je naam in die beker gegooid. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.'

'Jullie zijn echt aan het helpen!' Ezra kijkt ons geïrriteerd aan.

Maar ik hoor hem al niet meer.

'Oh nee,' kreun ik, en glijd zo nodig nóg verder onderuit op de bank.

Meteen kijkt Nikolai om.

Borg is binnen komen lopen.

Zijn groene ogen scannen de ruimte, en ik kan zien dat hij bijna zijn lachen niet in kan houden als hij me ziet.

Maar hij loopt niet naar ons toe, in plaats daarvan, zien we Fenrir naar hem toe komen lopen. En samen lopen ze naar de gang.

'I'm fucked,' kreun ik zachtjes, en ik kom weer overeind zitten.

Nikolai grinnikt, 'je kent Borg, die kan van bepaalde dingen ook de humor wel in zien.'

'Niet van zoiets als dit Nik,' zeg ik, en ik schuif mijn bord van me af, honger heb ik nu al helemaal niet meer.

'Alec zal wel op de gang hebben staan wachten,' voeg ik daaraan toe.