Lost in Harry Potter: The Switch

Portals

Ik kijk even op van de Profeet als er geroep door de gang klinkt.

Een paar leerlingen van Beauxbatons komen binnen lopen, en ik zie dat hun doel de Vuurbeker is, die in de ruimte staat.

'Stelletje opscheppers,' gnuift Nikolai, die het met zijn ogen volgt.

Ik richt mijn ogen weer op de letters in de krant, 'dat zei je anders niet toen de meisjes net hetzelfde deden, Nik,' merk ik op.

'Lee, ik ben een jongen, laat mij.'

Ik schiet in de lach, en kijk hem aan, 'please,' ik rol met mijn ogen, 'dit moet je even lezen,' ik duw hem de krant in handen, en tik op het artikel waar ik op doel.

Nikolai fronst, '"Portalen blijven opduiken",' leest hij voor, 'what the-'

'Doorlezen,' zeg ik, en knik naar de krant.

'"Het verschijnen van portalen lijkt zich steeds frequenter voor te doen. Het Ministerie wilt er niet teveel over loslaten. Maar Hermelien Griffel Wemel liet ons weten "er alles aan te doen deze verschijningen te beperken." Vooralsnog hebben ze de grenzen wat betreft Verdwijnselen en Verschijnselen aangepast, en zitten er grenzen op hoe en waar een tovenaar of heks heen wilt Verschijnselen of Verdwijnselen. Er lijkt een breuk te zijn ontstaan tussen twee werelden. Alec Zwarts Vaalhaar, liet ons weten dat die andere wereld, voor loopt op die van ons. En dat de tijd daar sneller gaat dan hier. Alsof onze wereld zich in een andere dimensie bevindt. Verder wilde hij hier niet over uitwijden.'

Nikolai kijkt me aan, 'maak je je hier zorgen over?' hij houdt me de krant weer voor.

Ik kijk hem aan, 'het is op zijn minst verdacht Nik,' zeg ik en ik pak de krant weer aan.

'Ja, verdacht, maar niets dat het Ministerie niet op kan vangen,' zegt hij.

Ik draai me nu helemaal naar hem toe, terwijl Nik's ogen alweer op de deuren gericht zijn, en ik hoef maar even om te kijken, om te weten dat de meisjes van Klammfels binnen komen. Ik geef hem een schop tegen zijn been, en meteen kijkt hij op.

'Wat? Ja, ik luister!'

'Nik, je weet toch dat mijn pa via een portaal hier terecht is gekomen?' zeg ik, 'en voor hem was er Robin!'

Nikolai knikt, 'ja, dat weet ik, maar moet dat iets slechts zijn?' hij haalt zijn schouders op, 'zolang er niks door zo'n portaal geval komt is het goed, toch?' hij kijkt me aan, en lijkt van me te verwachten dat ik het met hem eens ben.

Ik zucht, en draai me weer weg, 'laat maar.'

Een van de meisjes kijkt even op, en ik zie haar oogcontact maken met Nikolai. Meteen giechelt ze, en stoot haar vriendinnen aan.

'Hij is pas vijftien hoor!' roep ik naar hen, en de ellenboog stoot die Nikolai me geeft, doet me niks. Snel lopen de meisjes weg, en ik schiet in de lach om het gezicht dat Nikolai trekt.

'Serieus?' zegt hij, een beetje chagrijnig, 'was dat echt nodig?'

'Ik ben een keer in de maand een wolf en ik kwijl nog niet zoveel als jij,' zeg ik nuchter, en ik leg de krant weg.

'Oh ha ha,' is het knorrige antwoord, 'hilarisch Leah, echt grappig, dit.'

'Ik vond 'm anders wel mooi gevonden,' grijns ik.

Beledigd kijkt Nik me aan, wat er alleen maar voor zorgt dat ik in de lach schiet.

'Dat jij niet eens de moeite neemt om je ogen goed de kost te geven,' Nik knikt naar de jongens van Klammfels die binnen zijn gekomen. Menig meisje in de ruimte begint giechelend met haar vriendinnen te fluisteren.