Jesteś moja

63

Pov Paula

Jedliśmy śniadanie w ciszy. Harry chyba był na mnie zły, bo ani słowem się do mnie nie odezwał. Jakoś specjalnie to mi nie przeszkadzało, a można by powiedzieć, że wręcz przeciwnie. Nie musiałam słuchać tych jego głupot.

Jak skończyłam jeść to wstałam od stołu i poszłam do ogrodu po drodze wzięłam ze sobą tablet. Tam usiadłam na huśtawce i zaczęłam kończyć książkę, której wczoraj nie skończyłam.

Niestety tym razem także nie było dane mi dokończyć, bo Harry przerwał mi to.

- Dalej zamierzasz milczeć i zachowywać się jak dziecko? - Spytał.

- To ty się do mnie nie odzywasz.

- Tylko, że to ty zawsze byłaś bardziej gadatliwa - no tym stwierdzeniem to mnie wkurzył i to bardzo.

- Wcale, że nie. Z naszej dwójki to ty ciągle nawijasz i dodatkowo mi teraz przeszkadzasz - zupełnie zignorował moją wypowiedź i usiadł obok mnie.

- Nie kłóćmy się. Dopiero co cię odzyskałem, chcę się tylko tobą nacieszyć skarbie - złapał moją dłoń i splótł nasze palce. Nie zabrałam dłoni, bo nie chciałam go generować. - Nie denerwuj się, więc jak cię pocałuję albo przytule.

Złapał ręką moją szczękę i nakierował moją twarz tak, że byłam zmuszona spojrzeć mu w oczy.

- Zrozumiałaś skarbie?

Kiwnęłam potwierdzająco głową, a on objął mnie w pasie ramieniem.

***
- Jestem głodna i od razu uprzedzam, że sprawdzałam lodówkę. Nic tam nie ma - powiedziałam do Harry'ego, który coś robił na laptopie.

- To co idziemy do restauracji czy zamawiamy catering? - żadna z tych dwóch propozycji nie przypadła mi do gustu.

- Lepiej zamów pizzę - zaproponowałam, nie miałam ochoty na żadne wyjście.

- Okej, jaką chcesz?

- Grecką, tylko bez oliwek, nie znoszę ich - chwycił telefon ze stolika i zamówił. Po niecałych trzydziestu minutach pizza już została nam przywieziona.

- Masz to dojeść - powiedział Harry jak zjadłam pół pizzy. Czułam, że więcej w siebie nie wepchnę.

- Nie dam rady - powiedziałam i napiłam się coli.

- Odkąd jesteś ze mną mocno schudłaś, jak dalej tak pójdzie to się rozchorujesz - wziął kawałek pizzy do ręki. - Otwórz buzię kochanie.

Specjalnie jeszcze mocniej zacisnęłam usta. Nie mogłam mu ciągle ustępować.

- Ależ ty jesteś trudna - znalazł się obok mnie i zatkał mi nos. Przez co nie mogłam oddychać.  Jak byłam już zmuszona wsiąść oddech to on wepchnął mi jedzenie do ust. I chcąc nie chcąc musiałam to zjeść.

- Pęknę przez ciebie.

- Wątpię, może wreszcie nabierzesz seksownych krągłości - musnął ustami mój policzek.

- Czyli co, nie podobam ci się?

- Tego nie powiedziałem, ale jakby ci piersi urosły to nie narzekałbym.

***
Jak Harry poszedł coś tam załatwić ze swoimi pracownikami to zdecydowałam, że wybiorę się do mojej pumy. W końcu dawno jej nie widziałam, a chciałabym  by chociaż w minimalnym stopniu się ze mną oswoiła.

Jak otworzyłam drzwi to zobaczyłam, że w klatce jest coś dziwnego, jak podeszłam bliżej to o mało co nie upadłam. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom.

W klatce mojej pumy znajdowało się zmasakrowane ciało Louisa. Ledwo można było go rozpoznać.

Wiem, że zrobił źle, ale nikt nie zasługuje na taki los.

Harry jest potworem.