Dün bölümü tamamlamadan yayınlamışım yanlışlıkla😫 Karışıklık için özür dilerim :/ İyi okumalar🖤
Korkuyla iç içe geçmiş bir heyecan sarmaya başladı bedenimi. Şu anki durumumda heyecanlanmam, Ethan'ın burada olmasından daha da garipti gözümde. Karnımdaki elin sahibini unutmaya çalışarak sessizce nefes almaya çalıştım. Ağzımı kapatan öbür bir el beni biraz zor durumda bıraktığı halde bunu başardım.
"Nereye ilerliyorsunuz efendim?"
Nicholas'ın endişeye benzer seslenişiyle daha da yakınlaştıklarını anladım. Göğüs kafesim sıkışmaya başladı. Alnımdan düşen ter damlası Ethan'ın ağzımdaki elini ısltatınca beni sakinleştirmek ister gibi karnımdaki elini çekip saçlarımı okşadı. 'Bir şey olmayacak,' der gibiydi bu hareketi.
"Nereye gittiğimi göremiyor musun?"
Kızgınlık dolu bu sesin sahibi olan Alexander, kapıya iyice yaklaşmıştı. Sesini net bir şekilde duyabiliyordum. Eğer kapıyı açarsa ben ve Ethan'ı yakalayabilirdi. Sadece beni yakalasaydı belki yine bir şekilde halledebilirdim bu durumu. Ancak arkamdaki prens ile beni sarmaş dolaş halimizle yakalarsa hiçbir şekilde açıklama yapamazdım. Ethan'a belki büyük bir sıkıntı çıkmazdı fakat benim için işer öyle değildi. Kraliyet ailesinden birini aldatmış duruma düşerdim ve böyle bir şey olursa da yapacakları basitti.
Beni öldürürlerdi.
"Bekle," diyerek emir veren tarzda konuşan Zack'in de kapıya yaklaşmasıyla biraz da olsa rahatladım. Ölümümün süresi az bir süreliğine de olsa uzamıştı çünkü.
"Bekle mi? Kiminle konuştuğunu sanıyorsun sen?"
Haykırarak bunu söyleyen kişi Alexander'dan başkası değildi. Yüzlerini göremiyordum ama Alexander'ın sinirlenmiş bir yüzle Zack'e üstten bir bakış attığını tahmin edebiliyordum.
Olayların gidişatının daha da kötü bir hâl almasıyla hafifçe yutkundum ve burada öleceğimi kabullenmeye başladım. Tam bu sırada Ethan sessizce benden uzaklaştı ve kapıya dikkatli bir bakış atıp yavaş adımlarla arkadaki aletlerin olduğu kutuyu odanın ortasına doğru kaydırdı. Karanlığa alışan gözlerim sayesinde ne yaptığını dikkatlice incelemeye koyuldum. Ben, ona bakarken onu izlediğimi fark etmiş gibi bakışlarını bana dikti ve göz göze geldik. Işık olmayan bu odada bile yeşille harmanlaşmış mavi gözleri dikkat çekiciliğinden ödün vermiyordu.
Çocuğun gözlerinden etkilenmeyi acilen kesmelisin Melis.
Kısa bir bakışma yaşadıktan sonra dışarıdan gelen seslerle sanki bu anı bekliyormuş gibi hızlıca kutunun üstüne çıktı ve cebinden çıkardığı anahtara benzer eşya ile dikkatini tavana çevirdi.
"Kiminle konuştuğumun farkındayım."
"Öyleymişsin gibi durmuyor."
Gözlerimi kısıp Ethan'a yaklaştım. Elinde tuttuğu anahtarı tavandaki bir deliğe soktu ve biraz bekledi. Alexander'dan gelen bağırma sayılabilecek kadar yüksek sesi duyması ile hızlıca anahtarı çevirdi. Gelen kısık bir gıcırtı sesi dışarıdaki seslerden ortamda kaybolmuştu ve bunu fırsat bilen Ethan açtığı kapaktan başını bana çevirip bir kolumu tuttu ve kendisine çekti. Bastığı kutuya takılıp düşecektim ki öbür eliyle sırtımdan tutması sayesinde dengemi kurabildim.
"Ekselanları, biraz sakinleşin lütfen," diyen Nicholas'ın ortamı sakinleştirme çabaları sırasında başımı kaldırdım ve Ethan'ın az önce açtığı geçite bir bakış attım. Yukarı doğru uzanan merdivenler kaçış yolumuz gibi duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Yaşam 1-2
Historical Fiction| WATTYS 2021 KAZANANI | Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
