İkinci Yaşam 1-2

İkinci Yaşam -16-

Uzun bir aradan sonra merhaba!
Evet biliyorum bölüm atmayalı çok zaman oldu bu yüzden özür dilerim.
Her neyse, bu bölümü anlamak için önceki bölüme biraz göz atarsanız iyi olur. İyi okumalar🖤

"Her şey hazır değil mi?"

Soru sorar bir şekilde Cindy'e baktım. Dün yaptığımız uzun plan sonrasında direkt uyumuştum. Şimdi ise planı hayata geçireceğimiz gündeydik.

"Evet hazır. Ancak kahvaltıda çok oyalanma, yapman gerekeni yap ve hemen odana gel."

Anladığımı belirten bir şekilde kafamı salladım. Haklıydı, çok uzatmadan harekete geçmem gerekiyordu.

Son kez planın üstünden geçip kahvaltıya inmek için odamdan ayrıldım. Yapacağım şeyler çok riskliydi, bir kere yakalanırsam her şey biterdi. O yüzden dikkatli olmalıydım.

Bu sefer kahvaltıya vaktinde inmiştim. Bu benim için çok büyük bir olaydı. İlk kez geç kalmamıştım bir yere düşünün yani.

Masaya ilerleyip geçen gün oturduğum yere oturdum yine. Etrafta gözümü dolaştırdığımda birkaç kızın hala gelmemiş olduğunu gördüm. Gelmeyenlerden biri de Antonia'ydı.

Dudağımı büktüm. İstemediğim zamanlar dibimde biten Antonia, ihtiyacım olduğunda yoktu. Çok güzel!

Her zamanki gibi erkenden gelmiş olan Elise ile günaydınlaştım ve bir şeyler yemek için masaya göz gezdirdim. Bugün yemek yemek için tek şansım bu kahvaltıydı. Hızlıca bir şeyler atıştırmalıydım.

Ben yiyebildiğim kadar hızlı yemek yemeye çalışırken Antonia içeri giriş yaptı. Onun geldiğini görünce yüzümü bir gülümseme kapladı. Sonunda gelebilmişti.

Antonia, içeriye göz gezdirdikten sonra geçen günkü gibi karşımdaki yere oturdu. Hiçbir şey söylemeden beni şöyle bir süzdü ve çayını yudumlamaya başladı.

Ah, hadi ama! Neden bir laf söylememişti ki bana?

Anlaşılan önce benim onu kışkırtmam gerekiyordu. Peki, öyle olsun.

Yüzüme sahte bir gülümseme kondurup yüksek bir sesle konuşmaya başladım. Herkesin dikkatini bize yöneltmesi lazımdı.

"Leydi Antonia, günaydın! Dün nasıl geçti gününüz acaba? Akşam yemeğini prenslerden biriyle yediğinizi duydum."

Antonia buz gibi gözlerle bakışlarını bana çevirdi. "Gayet güzel bir gün geçirdim Leydi Elizabeth. Evet, akşam yemeğini de prenslerden biriyle yedim. Prens Adrien'la." Yüzüne bir sırıtış kondurdu. "Sizin gününüz Adrien ile pek iyi geçmemiş anladığım kadarıyla. Prens Adrien benimle yemek yerken başlarda bir hayli mutsuzdu. Ancak merak etmeyin, sonra benim sayemde yeterince mutlu olmasını sağladım. Akşam yemeğimiz çok güzel geçti de."

Yüzümdeki gülümsemeyi yavaşça bozdum ve dedikleri beni üzmüş gibi davrandım. "Prens Adrien ile güzel bir gün geçirmiştik oysa. Gerçekten üzgün müydü?"

"Sizi kırmamak için eğlenmiş gibi davranmış olabilir ancak benimle akşam yemeğindeki ilk yorgun ve üzgün halini görseydiniz buluşmanızın onun için çok sıkıcı geçtiğini anlardınız."

Sustum ve cevap vermedim. Ne diyeceğimi düşünüyormuş gibi yaptım. Bu sırada geçen gün kıskançlıkla bana bakan Seraphina söze başladı.

"Leydi Antonia, lütfen Leydi Elizabeth'in üstüne gitmeyin." Antonia'ya yargılar bir bakış attıktan sonra sahte bir gülümsemeyle suratını bana çevirdi. "Leydi Elizabeth, anneninizi küçük yaşta kaybettiğinizi duymuştum. Sizi yetiştirecek bir anneye sahip olamadığınızdan prenslerin yanında nasıl davranacağınızı öğrenemediğinizi düşünüyorum. Ancak merak etmeyin! Eğer isterseniz ben size nasıl davranmanız gerektiğini öğretebilirim. Bir leydi gibi davranmak emin olun zor bir şey değil."