İkinci Yaşam 1-2

İkinci Yaşam -22-

Arkadaşlar bu aralar cidden bölüm yazamıyorum, derslerim gittikçe ağırlaşıyor bu yüzden ne bölüm yazmaya ne de kendime vakit ayırabiliyorum. Elimden geldiğince bölüm atmaya çalışacağım ama bölümler geç gelebilir. Bunun için kusura bakmayın. Neyse iyi okumalar🖤

Zack'in yüzünden yere damlayan çay damlaları ortamdaki tek sesti. Bir anda tüm hava çekilmiş, her yere gerginlik hakim olmuştu sanki.

Ortamın sessizliğini Zack'in alaylı bir şekilde gülüşü bozdu. Ben sert bir tepki verir diye beklerken o, cebinden çıkardığı mendille sakin bir şekilde yüzünü temizlemeyi seçti.

Bu kadar sakin olmak Zack'in karakterine tersti. Neden kızmamıştı, neden bağırıp çağırmamıştı?

"Bir şey desene."

Yüksek bir sesle konuşan Cindy ile bakışlarımı Zack'ten çekip ona yönelttim. Anlaşılan o da benim gibi hiçbir şey yapmayıp rahat bir şekilde dikilmesinden rahatsız olmuştu.

"Tam da düşündüğüm gibi küçük bir kızsın sadece," dedi Zack kendinden emin duruşu hiç sarsılmadan.

Açıkçası, ıslanmış kızıl saçları ve çayın sıcaklığından kızaran yüzünden dolayı pek de ciddiye alamıyordum onu.

"Ne demek şimdi bu?"

"Daha açık konuşayım o zaman."

Acı kahveyi andıran gözleri, tüm duygulardan arınmış bir şekilde Cindy'e bakıyordu.

"İnsanları analiz etmekte iyiyimdir. Ve sen, yalnızca kırılmış küçük bir kızsın. Her ne kadar güçlü ve yıkılmaz gibi dursan da öyle değilsin, alakan bile yok. Hareketlerin sert, duygusuz. İnsanlara sert davranmanın tek sebebi kırılmamak istemen. Yanına birini yaklaştırmak istemiyorsun, korkuyorsun çünkü."

Hey, hadi ama! Ortam neden birden gerginleşti ki şimdi?

Zack, başını biraz yukarı kaldırdı ve ezici bir bakış attı.

Çok kısa bir an o güçlü duruşunun bozulduğunu gördüm Cindy'nin. Ancak o kadar kısa bir andı ki, hayal mi gördüm yoksa gerçek miydi anlayamadım.

Cindy'nin dudakları aralandı, kaşlarını çattı ve sinirli ifadesini bastırıp duygusuz bir tavır takındı.

"Ne o? Benim gibi küçük bir kıza sert davranmaktan korkup sadece çene çalmayı mı seçtin yoksa?"

"Neden sana şu an sinirlenip kızmıyorum biliyor musun? Senin gibi birisi için gerek yok çünkü," dedi Zack ve buz gibi bir sesle devam etti.

"Sözlerinin sertliğine rağmen, yüz ifadende sadece yalnızlık var."

Artık dayanamayacaktım. İşler ciddileşiyordu ve onları ayırmamın vakti gelmişti.

"Zack, yeter!"

Hızlı adımlarla yanlarına geldim. Benim amacım ikisinin tanışmasını sağlamaktı, kavga etmelerini değil.

Tamam, birazcık kavgalarını izlemek de istemiştim ama yine de ortamın bu kadar gergin olabileceği aklıma gelmemişti.

Tartışsalar bile işlerin bu noktaya geleceğini düşünmemiştim. Cindy ne derse desin Zack aldırmaz gibiydi bana göre. Eh, aldırmamıştı da.

Ancak Cindy, Zack'in sözlerine alınmıştı.

Tanıdığım en sert ve çabuk yıkılmayan sandığım kız, şu anda ne kadar saklamaya çalışsa da kırılmıştı biraz.

Zack'in sözleri sert olabilirdi ama Cindy'nin bu kadarcık şeye kırılacağını sanmazdım hiç. Belki de Zack'in söylediği sözler gerçekten de doğruydu. Geçmişteki yaralarına tuz basmış olabilirdi.