| WATTYS 2021 KAZANANI |
Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk kitabın final bölümünü yayınlıyorum resmen. Bu kadar uzun süre yazacağımı ve kitabımın sevileceğini hiç düşünmezdim. Destekleriniz için hepinize teşekkürler♥️
Bölüm şarkısı: Heist - Lindsey Stirling (Medyada bulunuyor)
Bu bölüm sınır yok çünkü final bölümü. Yine de oy verip fazlaca yorum yaparsanız çok mutlu oluruum
İyi okumalar
•••
"Hain...Cindy mi?"
Cevabını beklediğim süre zarfında bembeyaz alan sanki daralarak beni sıkıştırıyor gibi gelmeye başlamıştı. Elizabeth başını eğerek altın bukleleri aşağı süzülene dek de devam etti.
"Cindy de kim?"
İsmini duyduğu anda yüzüne yerleşen şaşkın ifadeyle hainin Cindy olmadığını kolayca anlamıştım. Rahatlama hissine erişemesem de omuzlarım gevşemiş, birkaç yaş gençleşmiş gibiydim.
"Yaşadığım süre zarfında Cindy diye birisine rastlamadım. Ben öldükten sonra olaylara karışmışsa bilemeyeceğim tabii. Fakat hayır, sarayı birbirine katan kişi o değil, en azından elebaşları o değil."
"O zaman hain kim? Elizabeth, uzatmadan söyle artık."
Elizabeth içine titrek bir nefes çekti. Sanki eski anılarını hatırlamış gibiydi, yüzünü buruşturdu.
"Diana. Hain, leydilerin arasında."
•••
Saraya ilk geldiği andan beri yanımda dönüp dolaşan, yüzünden bir an bile gülümseme eksik olmayan ve kötü hissettiğim zamanlarda desteğini esirgemeyen kişi Diana'ydı. Onun hep çok iyi bir arkadaş olduğunu düşünmüştüm.
Elise ile aram bozuk olduğunda, herkes beni dışladığında yanımdaydı. Bana yardım ettiğini sanmıştım. Halbuki bunca zamandır bana en büyük kazığı saplayan kişi oydu, farkına bile varamamıştım.
Sarayın geniş kapısının önünde durmuş, yüzümdeki buz gibi ifadeyle bize baktığı hâlde içimde bir yerlerde hainin o olduğunu inkar etmeye çalışıyordum. Fakat gerçek değişmiyordu, Elizabeth'in dediği kişi tam da karşımızda duruyordu.
"Şu manzaraya da bakın hele," diyen Diana, başını hafifçe yana eğip kıstığı gözleriyle beni süzdü. Bize doğru attığı küçük bir adımla derhal önüme geçen Cindy, koluyla beni arkasına ittirerek, "Geride dur," dedi sıktığı çenesiyle.
