Yatağıma uzanmış başyardımcı olma ihtimali olan kızların dosyalarını olabildiğince hızlı bir şekilde incelemeye çalışıyordum. Geçen gün Alexander ile konuştuktan sonra dosyadaki dört kızın yarın saraya gelmesi gerektiğini çalışanlara bildirmiştim. Sonrasında dinlenebilmek ve kızların bilgilerini inceleyebilmek için odama çekilmiştim. Ancak uzun süre at arabası yolculuğu yapmanın verdiği yorgunlukla hemen uyuyakalmışım.
Şimdiyse kısa bir süre sonra sarayda olacaklarından hızlı bir şekilde hepsini incelemem gerekiyordu. Aman ne güzel!
Hepsine hızlıca göz atabildikten sonra kapım çalındı. Gelmesini söylediğimde içeriye saray hizmetlilerinden biri girdi.
"Leydim, istediğiniz gibi dört başyardımcı adayı da saraya geldi. Odanıza çağırmamı ister misiniz?" Eğer biraz daha geç kalksaydım şu anda hiçbir kızın bilgilerini inceleyemeden seçime başlamak zorunda kalacaktım.
"Evet, hepsini odama çağır. Ben söylemedikçe başka birisi odama girmesin ayrıca." Saray hizmetlisi kafasını sallayıp odamdan çıktı.
Yatağımdan kalkıp makyaj masamın yakınındaki cama doğru ilerledim. Buradan sarayın manzarası güzel gözüküyordu.
En fazla birkaç gün içerisinde kimin ajan olduğunu bulmam lazımdı. Bulamazsam Alexander seçimi benim yerime yapacaktı ve bu en çok istemediğim şeydi. Bu yüzden işimi kolaylaştıracak bir plan geliştirmiştim.
Eğer hızlı bir şekilde ajanın kim olduğunu öğrenmek istiyorsam kötü kız rolünü oynamam gerekecekti. Hepsine şımarık ve kibirli bir kız gibi davranacaktım. Bu davranışlarım sonunda bile ajan olan kız yanımda kalacaktı. Ajan olmayanlarsa dayanamayıp gitmek istediğini söyleyeceklerdi. Bu durumda gitmek isteyenlerden birini yanımda kalması için ikna edecektim ve diğerlerini başımdan atacaktım!
Planım düşüncede güzeldi fakat ben kimseye pislikmiş gibi davranan biri olmamıştım. Başarabilmeyi umuyordum.
Kapının tıklanmasıyla düşüncelerim bölündü. Kızlar gelmiş olmalıydı. Bedenimi kapıya doğru çevirip içeri girmelerini emrettim. Kızlar ikiletmeden içeri geldiler.
Dördü de önümde dizildiğinde söze başladım. "Eminim şu an bulunduğunuz durumun ne kadar önemli olduğunu kavramışsınızdır." Camdan uzaklaşıp makyaj masası koltuğuma oturdum ve bacak bacak üstüne attım. "Burada benim, Elizabeth Wallace'ın başyardımcısı onuruna erişebilmek için bulunuyorsunuz." Kibirli bir şekilde gülüp devam ettim. "Gerçi, hiçbiriniz benim yanımda bulunmaya uygun durmuyorsunuz ama başka seçenek olmadığından yapabilecek bir şeyim yok."
Sözlerim bitince yavaşça tek tek yüzlerine baktım. En soldaki biraz rahatsız olmuş gibi kıpırdandı. Omuzlarında olan koyu sarı saçları vardı. Kahverengi gözlerini huzursuz bir şekilde odada gezdiriyordu. Dış görünüşünden kim olduğunu kavradım. Bu kız Ruby Forester'dı. Dosyadaki söylenen görünüşüyle uyuşuyordu.
Gözlerimi ondan çekip yanındaki kıza baktım. Beline kadar uzanan simsiyah saçları gecenin zifiri karanlığını anımsatmıştı bana. Kömür siyahı gözleri bıkkın bir şekilde bana bakıyordu. Saçlarına ve gözlerine tezat bir şekilde teni süt beyazı rengindeydi. Tahminimce bu Cindy Rochelle idi.
Pek uzatmadan diğerine geçtim. Karşımdaki kız Cindy'e göre sıradan bir görünüşe sahipti. Koyu kahve saçlarını at kuyruğu yapmıştı. Kocaman ela gözlerini kısmış sevimli bir şekilde gülümsüyordu. Heyecanlı gibiydi biraz, yerinde kıpırdanıp duruyordu. Bunun kim olduğundan emin değildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Yaşam 1-2
Historical Fiction| WATTYS 2021 KAZANANI | Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
