| WATTYS 2021 KAZANANI |
Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen ♥️
Cindy Rochelle:
Bu hayatta asla yapmayacağıma dair kendime verdiğim birkaç sözüm vardı. Bir nebze de olsa yaşamı daha kolay kılıyordu.
Bir, her daim güçlü ol. İki, kimsenin zayıf yanlarını görmesine izin verme ve üç, en önemlisi, bu hayatı kendin için yaşa. Geçmişte başıma gelen olaylardan sonra önem verdiğim tek şeyin sadece ve sadece kendim olmasında kararlıydım. Bu hayat başkalarını düşünerek yaşanılamazdı, düşünceli olmaya başladığın an yıpranmaya da başlardın.
Ölene kadar hiçbir sözümü çiğnememekte kararlıydım. Başkaları için kendimi riske atmayı düşünmüyordum. Fakat bu sözler, Elizabeth'le tanışınca bir bir kırılmaya başlamıştı. Onu ilk gördüğümde kibirli ve şımarık duruşundan nefret etmiştim. Hayatın gerçeklerinden bir haber, dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanan klasik bir soyluydu gözümde. Öyle insanlardan nefret ederdim, ondan da etmiştim.
Sonra, nasıl olduğunu hiç anlayamadığım şekilde gerçek kişiliğini tanımaya başladım. Düşündüğüm gibi birinin çıkmamasının şaşkınlığı yavaş yavaş hayranlığa dönüştü. Anlayamadan ona değer vermeye başlamıştım. Bunu fark ettiğimde başta korku duymuştum sadece. Önemsediğim biri olsun istemiyordum.
Birine değer verirsen eninde sonunda acı çekerdin. Zor yoldan bunu tecrübe etmiştim.
Şimdiyse, yapmayacağıma kesinlikle emin olduğum en önemli sözümü çiğniyordum. Başıma açılacak sıkıntıları bilmeme rağmen Elizabeth'i yüzüstü bırakmak istememiştim. Onunla olan bağım, sorumluluklarıma olan bağlılığımı yenmişti.
Kutsal suyu elde etmek, büyücü konseyinden azar işitmek demekti. Onca yıl didinip üste çıkmayı başarabildiğim sıralamam tehlike altına girerdi. Eğer olayları doğru düzgün izah edemeseydim seviyem düşürülebilirdi. Büyücülerin yararına olacağı hakkında onlara bir şeyler gevelemiştim ama pek memnun kalmamışlardı.
Büyü yasak olmasına rağmen istediğim yol buydu, büyücü olamktı. Gerçek ailemi onurlandırarak izlerinden gitmek istiyordum. Tehlikeli olup olmamasını bir an bile düşünmemiştim bunu seçerken. Yuvamı, kardeşimi kaybetmemin tek sebebi 'normal insan' dedikleri kalıba girmememizdi. Bizden, büyücülerden hoşlanmıyorlardı çünkü gücümüzden korkuyorlardı. İstesek hepsini kolayca yok edebilirdik, bunu biliyorlardı sadece gerçeği hazmedemediler.
Kan donduracak türde katliamlar gerçekleşti. Büyücülerden nefret edenlerin sayısı çoğaldıkça, ezilmeye başladık. Hükümet katliamlara, büyücülerin yaşadığı zulümlere sesini çıkarmamış, yardımda bulunmasa da susarak hepsinin yaşanmasına izin vermişti.
O zamanlar küçüktüm ve hiçbir şeyden haberim yoktu. Başka bir aileye satıldığımda da öfkelenmekten gerçeği sorgulayamamıştım. Ailemin sırf beni korumak için bunu yaptığını öğrendiğimde, o küçük yaşımda hayatın gerçekleriyle yüzleşmek zorunda bırakıldım. Beni sahiplenen ailem, gücümün peşindeydi. Onlara hiçbir yardımda bulunmadığımdaysa tüm desteklerini çektiler. Ailemi kaybetmemin üzerine maddi destek de elimden kayıp gitmişti. Böylece, hayata sıfırdan başlamak zorunda kaldım.
