| WATTYS 2021 KAZANANI |
Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
Okunmalar o kadar hızlı artmaya başladı ki şok içinde izliyorum. Kitabımı seven herkese teşekkürler 💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eklediğim müzikle okumanız tavsiye edilir 🖤
Damarlarımda kan yerine heyecan akıyormuşçasına ellerim seğirdi. Biliyordum, bugün için haftalardır çabaladığımızı biliyordum. Onca hazırlık sonrası heyecanlı olmamalıydım, ellerim titrememeliydi belki de. Yine de bedenime söz geçiremiyordum. Salondaki tüm bakışlar bizde olmasa da böyle hissederdim. Heyecanlı olmamın sebebi bulunduğumuz mekan ya da insanlar değildi, onun beklentiyle dolup taşan gözleriydi beni dize getiren.
Ne zaman onun için bu kadar çabalamam gerektiğini hissetmeye başlamıştım asla öğrenemeyecektim. Onun bende ne kadar büyük öneme sahip olduğunu da kavrayamayacaktım. Anladığım tek şey, onun tek bakışının beni ikna edebilecek güçte olmasıydı.
Bu yüzden Ethan'ın elini sımsıkı tutarken bir saniye bile başka seçenek geçmedi aklımdan. Olay, bunun yapmam gereken bir sorumluluk olması ya da çabalarımızı boşa çıkarmama isteği değildi. Olay; böyle anlaşmamış olsak bile, Ethan bana durduk yere dans teklifi etse de düşünmeden kabul edecek olmamdı. Alexander'ın hayal kırıklığıyla parlayan gözleri aklımda yer edinememişti. Bu his neyin nesiydi, gerçek Elizabeth bile bilmiyordu bana göre.
Elizabeth Alexander'a karşı böyle mi hissetmişti? Bu lanet olası his yüzünden gururunu ayaklar altına almışsa eğer, biraz da olsa onunla empati kurabilirdim belki de.
Hayır, çok fazla düşünüyor olmalıydım. Düşüncelerimin en diplerini deşmek yerine daha açık bir sonuca varmalıydım. Evet, bunların hepsini derince düşünmek ve saçma sonuçlara varmak yerine mantıklı davranmak en iyisiydi. Böylesine heyecanlanmamın tek sebebi vardı, o da stresti.
Boğazıma gelen tükürüğü yuttum. Titreyen elimi tutan Ethan, içimi ısıtacak türden bir gülümseme bahşetti bana. Kalbim o an anlayamadığım biçimde takla attı. Kan pompalamayı durduracak sandım ama yavaşça piste ilerletildiğimi fark etmem ve etraftakilerin bizim için geniş bir alan açmasıyla kalbimin hâlâ düzgünce çalıştığını, beni yüzüstü bırakmadığını kavradım.
"Hazır mısın?" diye fısıldadı Ethan iç eriten sesiyle. Stresten titreyen dudaklarımla bir gülümseme göndermeye çalıştım ama bu çabam başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Artık ne kadar heyecanlandıysam beni sakinleştirmek için elimi parmaklarıyla okşadı. Elimden bedenime yayılan serinlikle derince nefes almaya çalıştım.
Kendine gel Melis, salonun ortasında bayılıp kalırsan canına okurum senin.
Kendi iç sesimin bile bana sert çıkışıyla bulunduğum zaman aralığına geri dönmek için gözlerimi sertçe kapatıp açtım. Bu da yeterli olmayınca yanağımı acıtacak şekilde dişleyip bizi izleyen kalabalıkta gezdirdim gözlerimi. Alexander'ın anlam veremediğim türden bakışlarıyla buluştuğumda ne yapacağımı bilemeyerek yüzümü Ethan'ın sakin yüzüne çevirdim.
