İkinci Yaşam 1-2

İkinci Yaşam -18-

"Alexander beni mi çağırıyor? Neden ki?" Sorar bir halde Cindy'e baktım. Hiç mantıklı değildi beni çağırması.

"Bilmiyorum, sadece konuşmak istediğini iletti," diyerek omuzlarını silkti.

Tüm olasılıkları aklımdan geçiriyordum. Elise hakkında mı konuşacaktı acaba? Beni tehdit etmeye kalkacaktı belki. Ya da saraydan kaçtığımı bir şekilde öğrenmiş olabilirdi!

"Bunu düşünmeyi bırakıp kıyafetlerini değiştirmelisin bence. Tüm gün böyle mi dolaşacaksın?" Dedikleriyle kendime geldim. Üzerimde hala hizmetli kıyafeti olduğunu tamamen unutmuştum.

Hızlıca üstümü değiştirip beyaz bir elbise geçirdim üzerime. Sarı saçlarım ve beyaz elbisemle tıpkı bir meleğe benzemiştim. Sırıttım, zaten melek gibi kızdım şimdi hepten melek olmuştum.

Melek gibi kızsın aynen. Gönülden inandık buna.

"Elizabeth, bir şey daha demem gerek. Elise senin için çok endişelenmiş gözüküyordu buraya geldiğinde. Yanına uğrasan iyi olur gibi." Kafam karıştı, cidden o kadar endişelenmiş miydi benim için?

Anladığımı belirten bir şekilde kafamı salladım. Akşam yemeğine daha vardı, o zamana kadar dinlenirim diye düşünmüştüm ama Elise ile konuşmayı aradan çıkarmam dinlenmemden daha çok fayda sağlardı bana. Onunla konuştuktan sonra da Alexander'ın yanına giderdim.

"Tamam o zaman. Elise'in yanına uğrayayım bir." Pek istemeyen bir tavırla Cindy'e cevap verdim. İyi güzeldi de, Elise nerede ben nasıl bilecektim? Neyse, sarayda geze geze arardım artık onu. Hem hava da almış olurdum fena mı?

Elise'i aramak için odamdan çıktım. İlk önce hizmetlilerden birine odasının nerede olduğunu sorup orayı kontrol edecektim. Orada değilse de biraz bahçeye bakardım.

Açıkçası benim için endişeleneceğini düşünmüştüm ama bu kadar fazla bir tepki vereceğini sanmamıştım hiç. Başka bir şey vardı bana göre bu işte. Benimle bir şey hakkında konuşmak istiyor olabilirdi.

Odamın olduğu koridorda ilerlerken leydilerden biriyle karşılaştım. Beni görünce yüzüne bir tebessüm kondurup yanıma ilerledi. "Leydi Elizabeth, sizi görmek ne güzel! Daha iyi misiniz? Kahvaltıda biraz üzgün gibi duruyordunuz da." Hafif bir gülücük kondurdum suratıma. "Şimdi daha iyiyim teşekkürler." Cümlem onu mutlu etmiş gibi gülümsedi.

"Ah, sizinle doğru düzgün tanışamamıştık. Ben Beatrice Nelson." Hafif bir şekilde başımı eğdim. "Memnun oldum Leydi Beatrice." O da hafif bir şekilde başını eğdikten sonra meraklı bir şekilde kaşlarını kaldırdı ve koridorun benim olduğum tarafının ilerisine doğru bir bakış attı. "Sizin de mi odanız burada Leydi Elizabeth? Ah, meğersem aynı koridordaymış odalarımız, hiç fark edemedik." Demek odası bu koridorda olan kişi Beatrice'ti. Bu bilgi beni mutlu etmişti, Antonia ile aynı koridorda da olabilirdik. İyi yanından bakalım değil mi ama?

"Pek konuşma fırsatımız olmadı şu ana kadar Leydi Beatrice. Bir ara beraber sohbet edelim ne dersiniz? Hem odalarımız da yakınmış birbirine." Sevimlice başını salladı. "Çok güzel bir fikir Leydi Elizabeth," dedikten sonra meraklı bir şekilde kaşlarını kaldırdı. "Hava almak için dışarı mı çıkıyordunuz yoksa?"

Başımı iki yana sallayarak elimi saçlarıma götürdüm. "Aslında, Leydi Elise'i arıyordum. Yakın zamanda gördünüz mü kendisini?" Meraklı gözleriyle kafasını evet anlamında salladı. "Kendisi oturma odasında birkaç leydiyle sohbet ediyor şu anda. Aşağı inerseniz görebilirsiniz." Minettar bir şekilde gülümsedim. "Ah, öyle mi? Çok teşekkürler."

Beatrice'in yanından ayrılıp direkt alt kata yöneldim. Bir saat Elise'i aramakla uğraşmayacaktım anlaşılan.

Alt kata indiğimde Beatrice'in de dediği gibi Elise'i leydilerle sohbet ederken buldum. Diana, Jane ve Lucia vardı yanında. Odaya girdiğim zaman herkes Diana'nın anlattığı bir şeye gülüyordu, beni fark etmemişlerdi.