| WATTYS 2021 KAZANANI |
Melis Aksoy, her yerde görebileceğiniz türde sıradanlığa sahip bir genç kızdı. Onu diğerlerinden ayıran mükemmel bir dış görünüşü veya herkesi şaşkına çevirecek zengin bir hayatı yoktu. Ancak kötü bir hayata da sahip değildi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bundan sonra gif mi koysam bölümlere hoşuma gitti ^-^
Yazdığım en uzun bölüm oldu ve canım çıktı ödlcödpdlep umarım beğenirsiniz beğenmezseniz ağlayabilirim :')
Kendimden emin adımlarla neredeyse koşarak büyük, geniş terasa çıktım. Tek isteğim yatmak, yarın yapılacak olan baloya kadar uyanmamaktı. Pratik yapmaktan, canım çıkana kadar çalışmaktan ve yaklaşan baloyla aynı oranda büyümeye başlayan endişelerimle dolu üç haftadan sonra yaşam enerjim sömürülmüş gibi hissediyordum. Yaptığım tek şeyin odamda oturup kitap okumak olduğu günleri özlemiştim ama şimdi burada, Ethan'ın annesinin terasında küçük bir kız gibi isyan etmeye çalışıyordum. Pek de iyi bir durumda olduğum söylenemezdi.
Peşimden gelen adımlarını duymamla kollarımı birbirine bağladım ve bir kere bile onlara yüzümü dönmemeye karar vererek bahçenin güzel manzarasını seyretmeye başladım. Dökülmeye başlayan ağaçların yaprakları bahçenin yollarına savrulmuş, yazın çıkan çiçekler solmaya başlamıştı. Oldum olası sonbaharı sevdiğimden bu görüntü beni memnun etmişti.
"Vay canına, şimdi de tribini yiyoruz. Çok güzel."
İçimde kaynayan adrenalin birden atağa geçtiğinden daha demin kendime verdiğim sözü bozarak çemkirmek için Zack'e döndürdüm bedenimi. Yanında duran Ethan'ın da aynı fikre sahip olduğunu bildiğimden ikisinin yüzüne sırayla bakıp alnımı kırıştırdım.
"Az daha pratik yaparsam bu saraydan cesedim çıkacak ama buna rağmen senin dediğin şeye bak. Kınıyorum." İnatla kollarımı birbirine bağlamam Ethan'ın komiğine gitmişti ki hafifçe gülümsedi. Gülümsemesi içimi kıpraştırmıştı ama dikkatimi dağıtmasına izin vermeyerek tekrar Zack'e döndüm. "Çok canisin," dedim gözlerimi kısarak.
"Yarın her şeyin mükemmel olmasını istiyorsak bunu yapmamız gerek." Ethan, sanki belirli bir gerçeğin üstüne basıyormuş gibi tane tane bana olayı açıklamaya başladı. Bu beni daha da deli etmişti. Mükemmellikten kastı galiba 'ölene kadar çalışmadıysan yetersiz demektir' gibi bir şeydi herhalde.
Sinirle dudaklarımı büzdüm. Ethan, gördüğüm en mükemmeliyetçi insandı.
"Hey, Zack! Yanındaki kişiye üç hafta boyunca her gün uzun saatlerce pratik yapmanın yeterli olduğunu ve son gün dinlenmenin yararlı olacağını söyler misin?"
Zack, dediğimi gerçekten Ethan'a iletmeyi amaçlayarak açtığı ağzıyla ona döndü. Fakat Ethan elini kaldırarak konuşmasını engelledi ve havaya kaldırdığı kaşlarıyla bakışlarını benden çekmedi.
"Zack, karşıdaki leydiye ne kadar pratik yaparsak yapalım yeterli olmayacağını çünkü bunun büyük bir mesele olduğunu açıklar mısın?"
