?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင္း(၈)ခ်ယ္ရီရင္ခုန္သံ

🍁Daffodils:အပိုင္း(၈)ခ်ယ္ရီရင္ခုန္သံ

မိုးပင္လယ္ သူ႔ မ်က္စိေရ႔ွကသက္ရိွခ်ယ္ရီပြင့္ေလးကို အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ၿပီးသိမ္း ထားခ်င္မိတယ္။ၾကာၾကာၾကည့္ေလ ေနြၪီးကမိုးပင္လယ္အတြက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာေလပဲ..မဲဘာန္းကိုေရာက္စက ေနြၪီးကသူ႔ကိုခပ္တန္းတန္းဆက္ဆံေပမယ့္လဲ၁ႏွစ္နီးပါးအလုပ္တြဲလုပ္လာေတာ့နည္းနည္း ရင္းႏွီးလာၿပီလို႔ထင္ရတယ္။

ခုဆို "ေနြၪီး" လို႔လဲေခၚခြင့္ရသြားၿပီ။အဲ့အတြက္ေတာ့ အစ္ကိုနဲ႔ ေခမီ့ကိုေက်ဇူးတင္ရမယ္။သူတို႔က "ေနြၪီး"လို႔ေခၚေနၾကလို႔သာ သူလဲလိုက္ေခၚခြင့္ရိွလာတာမလား။သူ႔ဟာနဲ႔သူဆို ဆာဂ်င္ကေနေတာင္တက္လာမယ္မထင္မိဘူး။

ခရီးထြက္လာတာမို႔ ဆံပင္စင္းစင္းေလးေတြကပြေယာင္းေယာင္းေလးျဖစ္ေနတာေတြ...အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလး နီေနတာေတြ...နီျမန္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ...နားရြက္ဖ်ားေလးနီေနတာေတြ အကုန္လံုးက သူ႔အတြက္ေငးၾကည့္ခ်င္စရာျဖစ္ေနတယ္။ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ကဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းႏိုင္လားလို႔ မိုးပင္လယ္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သူခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ထင္တာ ေနြၪီးတစ္ေယာက္ပဲရိွတယ္ထင္တယ္။အစ္ကို႔ (Dr.ေက်ာ္ဇင္ထြဋ္)ကိုပဲၾကည့္...မိုးပင္လယ္ ေတြးမိမိခ်င္းပဲ ႏွာေခါင္းရႈံ႔ကာ ေခါင္းတစ္ခါခါျဖစ္သြားရတယ္။ယွဥ္ေတာင္မေတြးသင့္တာပဲ...sorry အစ္ကိုေရ...

ခဏေနေတာ့ ရြာခံလူႀကီးက စကားသံဝဲဝဲနဲ႔ မနက္စာစားဖို႔လာဖိတ္တယ္။မနက္စာစားေတာ့လဲ မိုးပင္လယ္ အၾကည့္ေတြကိုေနြၪီးဆီကခြာမထားႏိုင္ဘူး။ေခါက္ဆြဲမ်ွင္ေတြကိုစုတ္လို္က္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္း အိအိေလးေတြ၊မ်ိဳခ်လိုက္တိုင္းလႈပ္ရွားသြားတဲ့လည္ေစ့ေလး...အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ မိုးပင္လယ္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္မိတယ္။ခက္ေတာ့ေနၿပီ...ေနြၪီးဆီကေနသူအၾကည့္ကိုမခြာခ်င္ဘူး။

နားသယ္စပ္မွာေခြၽးေလးေတြထြက္ေနပါလား...

မိုးပင္လယ္ သတိမထားမိခင္မွာပဲ လက္ကအလိုအေလ်ာက္သူ႔ေရွ ့မ်က္ေစာင္းထိုးမွာထိုင္ေနတဲ့ ေနြၪီးကို တစ္ရႉးယူၿပီးလွမ္းေပးလိုက္မိတယ္။