?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင်း(၃၃)အရေးတယူမိတ်ဆက်ပေးစရာမလိုဘူး

ဆေးရုံအုပ်ကြီးရဲ့ရုံးခန်းရှေ့ရောက်တော့နွေဦး လေကိုတဝကြီးရှုလိုက်တယ်။ဆေးရုံကပိုးသတ်ဆေးနံ့ကသူ့အဆုတ်ထဲထိရောက်သွားပြီးမှမှန်မှန်လေးပြန်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာတော့ သူ့စိတ်ကအတော်အသင့်တော့တည်ငြိမ်သွားပြီ။

ဆေးရုံမှာပျော်မွေ့တဲ့လူဖြစ်တာမို့ ဆေးရုံကပိုးသတ်ဆေးနံ့ကသူ့ကို သိန်းချီပေးရတဲ့ အမွှေးနံ့ဖယောင်းတိုင်ထက် စိတ်ငြိမ်စေတယ်။သူအခန်းထဲမဝင်ခင်ဒီလောက်ပြင်ဆင်နေတာအကြောင်းရှိပါတယ်။ဆေးရုံဆင်ဝင်အောက်မှာရပ်ထားတဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ဘီအမ်ဒဗယ်လျု အမဲရောင်ကြောင့်မိုးပင်လယ်ရောက်နေနှင့်ပြီဆိုတာ သူခန့်မှန်းလို့ရတယ်လေ။သူဘယ်လောက်ထိပဲစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါစေ မိုးပင်လယ်ရှေ့မှာတော့ မပေါ်ချင်ဘူး။

နောက်တစ်ကြိမ် သက်ပြင်းချပြီး အခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်တော့ ဆေးရုံအုပ်ကြီးက ပြုံးပြပြီး...

"မောင်နွေဦး ရောက်လာပြီလား..လာထိုင်"

နွေဦး ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်ပြီး သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကိုအားတင်းပြီးကြည့်လိုက်တယ်။ခေမီက ထိုင်နေရင်းတောင်မိုးပင်လယ်ရဲ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကိုမှီတွဲထားတယ်။အစကတည်းကမှီထားလား သူဝင်လာတော့မှမှီလိုက်လား မသိပေမဲ့လို့ သူကတော့ဒီမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရတာ အဆင်မပြေပါဘူး။သူဘယ်လောက်ကြီးထိပဲစိတ်ကိုပြင်ဆင်လာပြင်ဆင်လာ သူချစ်တဲ့လူကို သူမဟုတ်တဲ့အခြားတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ရတာ အဆင်ပြေနေမှ သူထူးဆန်းမှာလေ။ဟုတ်တယ်မလား?

နွေဦး သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုးချပြီး သူ့လက်တွေကိုအချင်းချင်းဖိဆုပ်လိုက်တယ်။သူဒီလိုပုံစံ ဒီလိုမြင်ကွင်းတွေကိုရှေ့လျောက်ဘယ်လောက်ထိမြင်ရဦးမလဲ မသိတာမို့ ခံနိုင်ရည်ရှိနေဖို့လိုတယ်။

တစ်နှစ်တောင်ရှိခဲ့ပြီ...သူ့လိုဆေးရုံမှာနေ့မအားညမအားအလုပ်မလုပ်ရဘဲ မပင်ပန်းလို့ထင်တယ်...ပိုတောင်ကြည့်ကောင်းလာသေးတယ်။
မိုးပင်လယ်က သူ့ကိုကြည့်မနေတာမို့ နွေဦး ကောင်းကောင်းကြီးကြည့်နေလို့ရတယ်။