?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင္း(၃၆)ဖုန္ေတြအမိႈက္ေတြပါတဲ့ေလေပြတစ္ခုပဲ!

အျပန္အလွန္ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေျခအေနကျပန္ၿပီးၿငိမ္သက္သြားျပန္တယ္။အိမ္ထဲမွာအသက္ရႈသံေတြကလြဲၿပီး အကုန္တိတ္ဆိတ္သြားကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေလထုကလဲေအးစက္ေနတယ္။အရင္တုန္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရိွေနရံုနဲ႔ အခ်စ္အေငြ့အသက္ေလးေတြနဲ႔ ေနြးေထြးခဲ့တဲ့အိမ္က အခုေတာ့ ေတာထဲကေရခဲျမစ္တစ္စင္းလို ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။

ေနြၪီးခုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က မိုးပင္လယ္ ျပန္မလာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုသေဘာေပါက္သြားၿပီ။
မိဘေတြရဲ့အေၾကာင္းကိစၥေၾကာင့္နဲ႔ သူ႔အသဲေလးကေတာ့ကြဲလက္စကေနထပ္ကြဲသြားပါတယ္။အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာပဲမို႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွေကာက္ယူလို႔ေတာင္မရေတာ့ဘူး။

မတရားလိုက္တာ...သူ႔အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမတရားပါဘူး။တကယ္ဆို မိဘေတြရဲ့အေၾကာင္းနဲ႔သူတို႔နဲ႔က အေဝးႀကီးမဟုတ္ဘူးလား။

သူနဲ႔မိုးပင္လယ္ရဲ့အခ်စ္ခရီးလမ္းကလဲခုေတာ့ဘာအကမ္းအလွမ္းမွကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး။ပင္လယ္ထဲမွာရိွေနတဲ့အသူရာေခ်ာက္နက္ႀကီးထဲ က်သြားတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးလို ပဲ...ေသခ်ာတာေတာ့ မိုးပင္လယ္ကိုသူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ လက္လႊတ္ကိုလႊတ္ေပးရမွာပါ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိုးပင္လယ္ကသူ႔အေမကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ သားလိမၼာေလးျဖစ္တဲ့အျပင္ သူလက္ကိုလက္ခံရမယ့္အခ်က္က သူ႔အေဖရဲ့မယားပါသား ျဖစ္တဲ့သူနဲ႔ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လက္တြဲမွာမဟုတ္ဘူးေလ။မိုးပင္လယ္ရဲ့ေနရာမွာသူဆိုရင္ေတာ့ မိဘေတြရဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေတြက သူတို႔နဲ႔ဘာမွမဆိုင္တာမို႔ သူခ်စ္တဲ့လူကိုစြန္႔လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး။

မိုးပင္လယ္ျပာဆိုတဲ့ သူ႔ခ်စ္ရသူက သူ႔လိုသတၲိမရိွဘူးထင္ပါတယ္။အတူတူလက္တြဲၿပီး ေျဖရွင္းရမယ့္အစား သူ႔ကိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔ကိုပဲေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။အဲ့လိုစိတ္ပ်က္စရာလူကို သူခုထိခ်စ္ေနမိတုန္းမလို႔သူကိုယ္သူပိုစိတ္ပ်က္ေနမိတယ္။

"ခင္ဗ်ားမျပန္ေသးဘူးလား...ဘာေျပာစရာရိွေသးလို႔လဲ"

ခုထိမျပန္ေသးဘဲ ဆက္ထိုင္ေနတဲ့ မိုးပင္လယ္ကို ေမးလိုက္တယ္။သူ လူပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္းျဖစ္ေနၿပီ။အိပ္ေဆး၃လံုးေလာက္ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ အရာအားလံုးကိုေမ့ပစ္ၿပီးတံုးတစ္ခုလို မလႈပ္မယွက္အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။