🍁Daffodils:အပိုင္း(၂၃)အိမ္ဆက္ျပန္ၾကရေအာင္
ေခမီ့ကိုသူမျမင္ဖူးသလို ျပဴးၾကည့္ေနမိတာ သူ႔ဖုန္းကတုန္ခါသံၾကားမွ သတိျပန္ဝင္လာတယ္။
[ကိုယ္ မင္းကိုေစာင့္ေနတယ္ေနာ္]
ေနြၪီး ထိုင္ေနရာကေနၿခံတံခါးကိုခါးကုန္းၿပီးလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ မိုးပင္လယ္ကိုေတြ့လိုက္တယ္။ျခင္ေတြကိုက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ...ေအးေနေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့အေတြးက ေနြၪီးေခါင္းထဲ အရင္ဝင္လာတယ္။ေနြၪီး တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္စိုးရိမ္ရတာမ်ိဳးကို လံုးဝမလုပ္ခ်င္ဘူး...ကိုယ့္စိတ္ကို အဲ့လူဆီမွာပံုအပ္လိုက္မိမွာေနြၪီးကအရမ္းေၾကာက္တယ္။ဒါေပမဲ့အဲ့ဒါေတြက မိုးပင္လယ္နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ဘယ္လိုမွထိန္းလို႔မရဘူး...ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္တစ္ခုလိုပဲျဖစ္ကုန္တယ္။
ေခမီကေတာ့ အစကတည္းက ျမင္ထားပံုေပၚတယ္။အံတစ္ခ်က္ႀကိတ္လိုက္ကာေနြၪီးဘက္ကိုေခါင္းျပန္လွည့္ၿပီး ..."နင့္ကိုလိုက္ေခၚတာလား"
ေနြၪီး ေခါင္းပဲညိတ္ျပလိုက္ၿပီး ေဆးရံုစာအုပ္ကို စားပြဲေပၚကေနျပန္ယူၿပီး ထလိုက္တယ္။သူထေတာ့ ေခမီကပါလိုက္ထလိုက္ၿပီး...
"နင္ေပ်ာ္ေနလား"
ေနြၪီး တကယ္နားမလည္လို႔ျပန္ေမးလိုက္ရတယ္။
"ဘာကိုလဲ"
"မိုးပင္လယ္ကို နင္ရသြားၿပီေလ...ငါသူ႔ကိုအရင္ေတြ့ခဲ့ေပမဲ့ နင္ရသြားတာေလ"
"ေၾသာ္...ေပ်ာ္တယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...ေပ်ာ္ရမွာလား"
ေနြၪီးက မထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥလို ေျပာလိုက္ေတာ့ နဂိုကမွမနာလိုျဖစ္ေနတဲ့ေခမီ့မ်က္ႏွာက မည္းတက္သြားၿပီး...
"နင္ အပိုေတြလုပ္မေနပါနဲ႔ႏြေၪီးရာ...နင္ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနလဲဆိုတာ နင့္အျပဳအမူ မ်က္ႏွာအေနအထားအရလူတိုင္းျမင္ေနတာပဲ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ နင္ျမင္ေနၿပီပဲ ဘာလို႔ ငါ့ကိုလာေမးေနေသးလဲ"
"အင္း...နင္ေပ်ာ္လို႔ရတုန္းအဝေပ်ာ္ထားေနာ္...အခ်ိန္က်ရင္ငါျပန္ယူမွာမို႔လို႔...ငါဘဝတစ္ခုလံုးမွာ နင္ကခ်ည္းပဲငါ့အထက္မွာဆိုေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ငါႏိုင္မွာ...သူငယ္ခ်င္းလိုခဏေနခဲ့ဖူးလို႔ ခဏအေၾကာေပးထားလိုက္မယ္"
YOU ARE READING
?Daffodils[Complete]
Romanceတောင်ပေါ်ဒေသဆေးရုံတစ်ခုမှာတာဝန်ကျကြတဲ့ခွဲစိတ်ဆရာဝန်လေး၂ယောက်ရဲ့Love story ရိုးရိုးလေးပါပဲ... ဖြေးဖြေးငြိမ့်ငြိမ့်drama ဇာတ်လမ်းလေးတွေကြိုက်သူတွေအတွက်ပိုအဆင်ပြေမှာပါ...
![?Daffodils[Complete]](https://img.wattpad.com/cover/266924640-64-k177497.jpg)