?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင္း(၂၈)ဗရုတ္သုကၡေန့ရက္မ်ား

🍁Daffodils:အပိုင္း(၂၈)ဗရုတ္သုကၡေန့ရက္မ်ား

တီတီ...တီတီ...တီတီ....
အတားအဆီးမရိွ ထြက္လာေနတဲ့ဖုန္းသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္ေနတယ္။အိပ္ယာေပၚလူးလိမ့္ေနတဲ့အသံေတြၾကားေနရေပမဲ့ နားကိုပဲပိတ္ဖို႔အားစိုက္လိုက္ၾကတယ္ထင္တယ္...ဖုန္းသံကဆက္ထြက္ေနတုန္းပဲ။

တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုင္ခ်လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္။
ေနြၪီးကိုယ္တိုင္လဲ က်ိန္းစက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္ႏိုင္ဖို႔အင္အားမရိွလို႔နားကိုပဲပိတ္လိုက္ေတာ့တယ္။တကယ္ကိုသူ႔မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ဘူး..ညက တီတီတာတာေလးေတြေျပာရင္း အိပ္တာေနာက္က်သြားတယ္ေလ။

ထားလိုက္!!ခဏေနရင္ေတာ့ရပ္သြားမွာပါေလ...အေတြးေတာင္ဆံုးေအာင္မေတြးရဘူး ဖုန္းသံကခဏရပ္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ျမည္လာတယ္။

တီတီ...တီတီ...တီတီ....
ဟ!!အက်ိဳးနည္း ဘယ္သူ႔ဖုန္းလဲ...ဘယ္သူေခၚေနတာလဲ..

"ဘုန္း!!"
ေနြၪီးအေတြးမဆံုးခင္မွာပဲ သူ႔တို႔ဘက္ကိုေခါင္းအံုးတစ္လံုး အားနဲ႔ေရာက္လာၿပီးကိုထြဋ္ကေဒါသသံႀကီးနဲ႔ထေအာ္တယ္။
"ကိုကာလနဂါးတို႔ ဖုန္းေလးလဲကိုင္လိုက္ၾကပါၪီး!!"

ေခါင္းအံုးနဲ႔တိုက္ရိုက္ထိသြားတဲ့ မိုးပင္လယ္က တအင္းအင္း ညည္းၫူၿပီး ဖုန္းကိုလွမ္းယူကာသူ႔ပုခံုးကိုလႈပ္ၿပီး...
"ေနြၪီး...ေနြၪီးဖုန္း...ေျဖႏိုင္လား ကိုယ္ေျဖလိုက္ရမလား..အင္!က်သြားၿပီ...ေရာ့"

မိုးပင္လယ္ကသူ႔ကိုဖုန္းေပးရင္းသူ႔နဖူးကိုငံု႔နမ္းၿပီးႏူးႏူးညံ့ညံ့အၿပံဳးေလးတစ္ခုနဲ႔...
"ေမာနင္း..." လို႔သူ႔ကိုေျပာတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ့အလွစစ္ကိုမနက္ႏိုးခါစမွာ ေတြ့ႏိုင္တယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။အဲ့အဆိုကိုေနြၪီးလက္ခံေပးရေတာ့မဲ့ပံုပဲ...
မိုးပင္လယ္ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကႏူးညံ့ေနၿပီး အၿပံဳးေသးေသးနဲ႔ေတာင္မ်က္ႏွာကၿပီးျပည့္စံုေနတယ္။သူအရမ္းသေဘာက်ရတဲ့မ်က္ဝန္းညိုေတြကလဲ ေနေရာင္ႏုႏုေအာက္မွာ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္..

ေနြၪီးသတိလက္လြတ္ၾကည့္ေနမိေတာ့ မိုးပင္လယ္က ၿပံဳးကာသူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ႏြေၪီးႏွာေခါင္းကိုလာပြတ္ၿပီး..