?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင္း(၂၉)ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခင္ဗ်ားခ်စ္သူေတြမွဟုတ္ရဲ့လား

🍁Daffodils:အပိုင္း(၂၉)ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခင္ဗ်ားခ်စ္သူေတြမွဟုတ္ရဲ့လား

မိုးပင္လယ္ အဆက္မျပတ္ဝင္ေနတဲ့မတ္ေဆ့ခ်္ေတြနဲ႔ Miss callေတြကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။သူ႔ဖုန္းရဲ့Call Logတစ္ခုလံုးလဲနီရဲေနၿပီ။သူ႔အေမဇြဲေကာင္းမွန္းသူသိေပမဲ့ ဒီေလာက္လုပ္ေနမယ္လို႔မေမ်ွာ္လင့္ထားဘူး...သူနံပါတ္တစ္ခုကိုဘေလာ့ခ္လိုက္ရင္ အျခားနံပါတ္တစ္ခု ..ေနာက္ထပ္ဘေလာ့ခ္ရင္ ေနာက္ထပ္နံပါတ္တစ္ခု။

သူေလာေလာဆယ္ သူ႔အေမနဲ႔စကားမေျပာခ်င္ေသးဘူး...ေျပာလိုက္ရင္လဲ ေသခ်ာေပါက္သူနဲ႔ႏြေၪီး စိတ္ခ်မ္းသာေစမဲ့အေၾကာင္းမဟုတ္ေလာက္ဘူးဆိုတာ သူခံစားမိေနတယ္။ခုဆို သူဘေလာ့ခ္ပစ္ရတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေပါင္း အခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ...ေခၚေနတဲ့ရက္ေပါင္းကလဲ ႏွစ္ပါတ္ေက်ာ္ေနၿပီ။

ဒါေတာင္ ေခမီကေနတစ္ဆင့္ ေခၚခိုင္းတာေတြမပါေသးဘူး။မိုးပင္လယ္ အသစ္ဝင္လာတဲ့နံပါတ္ကို Blacklistထဲထည့္ပစ္လိုက္ၿပီး စိတ္ထဲကပဲသူ႔ေမေမကိုေတာင္းပန္လိုက္တယ္။သူ႔ေမြးေန့မွာ ေနြၪီးနဲ႔စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေနခ်င္တယ္။သူ႔ေမြးေန့ေရာက္ဖို႔ ငါးရက္ေလာက္ပဲလိုေတာ့တာဆိုေတာ့။

ငါးရက္ေလာက္ပါပဲေမေမ ကြၽန္ေတာ့ကိုေပ်ာ္ခြင့္ေပးပါၪီး။

ဖုန္းကိုၾကည့္ၿပီးငိုင္ေနတဲ့ မိုးပင္လယ္ကို နားေနခန္းရဲ့ျပတင္းေပါက္ကေနႏြေၪီးေတြ့ေနရတယ္။အခုတေလာအဲ့လိုငိုင္ငိုင္ေနတာၾကာေနၿပီ။သူ႔ကိုတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေျပာျပလာမလားေစာင့္ေနရင္းေန့ရက္ေတြသာၾကာသြားတယ္ သူ႔ကိုမေျပာျပလာဘူး။
သူ႔ေရ႔ွေရာက္ရင္ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းေနေနေပမဲ့ ကြယ္ရာေရာက္တာနဲ႔ ငိုင္ေနတတ္တာ။

မိုးပင္လယ္ကိုငိုင္သြားၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္ေပ်ာက္သလိုလုပ္ႏိုင္တာတစ္ေယာက္ပဲရိွတယ္။ေမေမခ်စ္သားေလး ကိုၾကည့္ၿပီးေနြၪီး မသက္မသာနဲ႔သက္ျပင္းခ်မိၿပီး သူ႔အေပၚပြင့္လင္းတာရဲ့တစ္ဝက္ေလာက္မိုးပင္လယ္ သူ႔အေမအေပၚပြင့္လင္းရင္ေတာင္ သားအမိဆက္ဆံေရးကပိုအဆင္ေျပလိမ့္မယ္လို႔ေတြးမိတယ္။