?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင်း(၂၈)ဗရုတ်သုက္ခနေ့ရက်များ

🍁Daffodils:အပိုင်း(၂၈)ဗရုတ်သုက္ခနေ့ရက်များ

တီတီ...တီတီ...တီတီ....
အတားအဆီးမရှိ ထွက်လာနေတဲ့ဖုန်းသံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ ပိုပြီးကျယ်လောင်နေတယ်။အိပ်ယာပေါ်လူးလိမ့်နေတဲ့အသံတွေကြားနေရပေမဲ့ နားကိုပဲပိတ်ဖို့အားစိုက်လိုက်ကြတယ်ထင်တယ်...ဖုန်းသံကဆက်ထွက်နေတုန်းပဲ။

တစ်ယောက်ယောက်ကိုင်ချလိုက်ရင်ကောင်းမယ်။
နွေဦးကိုယ်တိုင်လဲ ကျိန်းစက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်နိုင်ဖို့အင်အားမရှိလို့နားကိုပဲပိတ်လိုက်တော့တယ်။တကယ်ကိုသူ့မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်ဘူး..ညက တီတီတာတာလေးတွေပြောရင်း အိပ်တာနောက်ကျသွားတယ်လေ။

ထားလိုက်!!ခဏနေရင်တော့ရပ်သွားမှာပါလေ...အတွေးတောင်ဆုံးအောင်မတွေးရဘူး ဖုန်းသံကခဏရပ်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်မြည်လာတယ်။

တီတီ...တီတီ...တီတီ....
ဟ!!အကျိုးနည်း ဘယ်သူ့ဖုန်းလဲ...ဘယ်သူခေါ်နေတာလဲ..

"ဘုန်း!!"
နွေဦးအတွေးမဆုံးခင်မှာပဲ သူ့တို့ဘက်ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံး အားနဲ့ရောက်လာပြီးကိုထွဋ်ကဒေါသသံကြီးနဲ့ထအော်တယ်။
"ကိုကာလနဂါးတို့ ဖုန်းလေးလဲကိုင်လိုက်ကြပါဦး!!"

ခေါင်းအုံးနဲ့တိုက်ရိုက်ထိသွားတဲ့ မိုးပင်လယ်က တအင်းအင်း ညည်းညူပြီး ဖုန်းကိုလှမ်းယူကာသူ့ပုခုံးကိုလှုပ်ပြီး...
"နွေဦး...နွေဦးဖုန်း...ဖြေနိုင်လား ကိုယ်ဖြေလိုက်ရမလား..အင်!ကျသွားပြီ...ရော့"

မိုးပင်လယ်ကသူ့ကိုဖုန်းပေးရင်းသူ့နဖူးကိုငုံ့နမ်းပြီးနူးနူးညံ့ညံ့အပြုံးလေးတစ်ခုနဲ့...
"မောနင်း..." လို့သူ့ကိုပြောတယ်။

လူတစ်ယောက်ရဲ့အလှစစ်ကိုမနက်နိုးခါစမှာ တွေ့နိုင်တယ်လို့ပြောကြတယ်။အဲ့အဆိုကိုနွေဦးလက်ခံပေးရတော့မဲ့ပုံပဲ...
မိုးပင်လယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကနူးညံ့နေပြီး အပြုံးသေးသေးနဲ့တောင်မျက်နှာကပြီးပြည့်စုံနေတယ်။သူအရမ်းသဘောကျရတဲ့မျက်ဝန်းညိုတွေကလဲ နေရောင်နုနုအောက်မှာ တစ်ဖျတ်ဖျတ်..

နွေဦးသတိလက်လွတ်ကြည့်နေမိတော့ မိုးပင်လယ်က ပြုံးကာသူ့နှာခေါင်းနဲ့နွေဦးနှာခေါင်းကိုလာပွတ်ပြီး..