Grecy i Trojanie

Rozdział pięćdziesiąty ósmy. Młode gałęzie.

Dajcie znać, jak Wam się podoba grafika u góry!

Dopóki pozostajesz szczera sama ze sobą, dopóki nie ranisz innych, nie można ci nic zarzucić. Dobrze, że popełniasz błędy, w ten sposób nauczysz się życia. Jesteś jeszcze za młoda, żeby znać dobrą drogę.

Yves Grevet ,,U4: Koridwen"

Nawet ci, którzy odeszli

Są z nami, tak długo jak idziemy dalej

Twoja podróż dopiero się zaczęła

Łzy bólu, łzy radości

Jedna rzecz nic nie może zniszczyć

To nasza duma, głęboko w nas

Jesteśmy jednością

Jesteśmy jednym, ty i ja

Jesteśmy jak ziemia z niebem

Jedyna rodzina pod słońcem

Całą wiedzę, która cię poprowadzi

Całą odwagę, której potrzebujesz

Znajdziesz, gdy to dostrzeżesz

Jesteśmy jednością

The Lion King II: Simba's Pride OST ,,We are one"

Troję spowijała ciemna noc. Pogoda zdecydowanie nie oddawała pełnego nadziei nastroju, jaki zapanował w pałacu. Niebo było całkowicie ciemne, bez ani jednej gwiazdy czy blasku księżyca. Jedynie szczyty domów czy świątyń oraz biały piasek sprawiały, że widok zza okna nie prezentował wyłącznie czerni.

Kasandra obserwowała to, obejmując się ramionami. Dawno tak bardzo się nie bała. Jej serce nadal spowijał żal po stracie ukochanego brata i nie rozumiała, dlaczego rodzina może tak radośnie świętować sukces Parysa. W jej opinii w Troi nie mogło zdarzyć się już nic dobrego po śmierci Hektora. I obawiała się, że Mojry sądzą tak samo.

Usłyszała, że otwierają się drzwi do jej pokoju. Po chwili znalazł się przy niej Helenos i objął ją opiekuńczo. Wtuliła twarz w jego pierś.

— Nie mogę się cieszyć — powiedziała Kasandra. — Parys jest moim bratem i go kocham... Ale zabiciem Achillesa nie zmazał swoich win. Wierzę, że zrobił to dla własnej chwały. I nic nie zmieni tego, że przetrzymuje Helenę — dodała. Dowiedziała się już, co jej przyjaciółka wyznała Helenosowi.

— Zgadzam się z tobą — zapewnił brat. — Nawet jeśli wygramy wojnę, nic już nie wróci do normy. Większość naszego rodzeństwa nie żyje, nasz wuj i kuzyn odsunęli się od nas. Jeśli Helena zostanie w Troi, wszyscy będziemy obciążeni jej krzywdą.

Westchnął i potrząsnął głową. Nie wiedział, jak można byłoby jednocześnie zwrócić kobiecie wolność i zachować miasto. Chyba Priam musiałby umrzeć, a on zostać regentem Astianaksa i postawić Parysa przed ultimatum: zrezygnuje z Heleny albo ma wracać w góry.