((Zawgyi))
အပိုင္း (၆)
ဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေဟာင္းေလးတစ္ခု
👾👾👾
႐ုံးပိတ္ရက္တစ္ရက္တြင္ ႐ႊီခ်န္ရန့္ဆီကို ဖုန္းတစ္ခုဝင္လာသည္။
"မရီးေရ! ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာၿပီ! ကြၽန္ေတာ့္ကို လာႀကိဳပါဦး!"
ဖုန္း၏ အျခားတစ္ဖက္မွ အသံက အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံေပၚသည္။
႐ႊီခ်န္ရန့္က ေမးလိုက္သည္။
"ဘယ္ေတာ့ ေရာက္မွာလဲ?"
"ဒီေန႕ေန႕လည္၊ (၂)နာရီ (၃)နာရီေလာက္ေပါ့!"
"ျမန္လွခ်ည္လား?"
႐ႊီခ်န္ရန့္က အနည္းငယ္ အံ့ဩသြားသည္။
"ဘာလို႔ ႀကိဳမေျပာတာလဲ?"
"ကြၽန္ေတာ္က အကိုႀကီးနဲ႕ မရီးကို အံ့ဩသြားေစခ်င္တာ!"
တစ္ဖက္လူက ၿပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
ဖုန္းခ်လိဳက္သည္ႏွင့္ ႐ႊီခ်န္ရန့္က စာၾကည့္ခန္းဆီသို႔သြားကာ လူႀကီးမင္းကို ရွာလိုက္သည္။
ဟယ့္ရန္သည္ ဆိုဖာတစ္ခုေပၚ မွီရင္း ဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေဟာင္းတစ္ခုကို ၾကည့္ေနသည္။
သူက ႐ႊီခ်န္ရန့္ ဝင္လာတာျမင္ေတာ့ ထိုဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေလးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ေဘးဖယ္၏။
႐ႊီခ်န္ရန့္က ဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လူႀကီးမင္းက တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္း စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုဓာတ္ပုံအယ္လ္ဘမ္ေလးကို ၾကည့္ေနတတ္တာ သူသိသည္။ ၾကည့္ရတာ အဲ့ဒါက လူႀကီးမင္းအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပုံရသည္။
႐ႊီခ်န္ရန့္က အနားသို႔သြားၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"လူႀကီးမင္း၊ က်န္းလင္ ျပန္လာေနၿပီ။ ေန႕လည္ေလယာဥ္နဲ႕တဲ့"
က်န္းလင္သည္ ဟယ့္ရန္၏ ညီဝမ္းကြဲျဖစ္သည္။ သူက နိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ ပညာသင္ေနၿပီး ရံဖန္ရံခါ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္သာ ျပန္လာတာျဖစ္သည္။
"ဒီေန႕ေန႕လည္လား?"
ဟယ့္ရန္က ေခါင္းေထာင္လာသည္။
YOU ARE READING
အစားထိုးခံရှိုေလးအဖြစ်မှ သေချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနောက် (မြန်မာဘာသာပြန်)
Romanceအစကတော့ Description လေးတွေပဲ စုပေးမလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒါလေးကို သဘောကျကြတယ်ဆိုလို့ ဆက်ပြီး ပြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ [အစားထိုးခံ၊ ထားရာနေစေရာသွားဘဝကနေ စွန့်ခွာခဲ့ပြီးမှ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူဆီက ဂရုစိုက်မှုကိုပြန်ရတဲ့အခါ အရင်လို ပြန်ဖြစ်နိုင်ဦးမလားဆိုတာကို တူတူ ဖတ်...
