((Zawgyi))
အပိုင္း (၁၁၈)
ေၾကးမုံမွန္ကြဲ (၅) - ေရပန္း
👾👾👾
႐ႊီခ်န္ရန့္ တစ္ခ်က္စဥ္းစားၿပီး ေျပာသည္။
"ငါထပ္စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္"
သူနဲ႕ ဟယ့္ရန္က တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္မရွိတာ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ တကယ္တမ္း လူခ်င္းစိမ္းေနၾကၿပီ။
တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက သဘာဝအတိုင္းပဲ သြားတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
စူးထန္က ေမးသည္။
"ဒါဆို နင္ သူနဲ႕ ထမင္းထြက္စားခ်င္လား?"
"အေျခအေနအရေပါ့"
႐ႊီခ်န္ရန့္က စာမျပန္ေတာ့ဘဲ ဖုန္းကိုေဘးခ်ကာ:
"ခုတေလာ နည္းနည္းအလုပ္မ်ားေတာ့ အခ်ိန္ရဖို႔ သိပ္မေသခ်ာဘူး"
စူးထန္က ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး တျခားေခါင္းစဥ္ေျပာင္းကာ ဆက္ေျပာေနသည္။
ခဏေနေတာ့ လင္းခ်ီေရွာင္းလည္း စားစရာေတြမွာၿပီး ျပန္ေရာက္လာသည္။ စားပြဲထိုးက မွာထားတဲ့ အသားကင္ေတြ လာပို႔ေပးသည္။
႐ႊီခ်န္ရန့္က အသားကင္နည္းနည္းယူကာ ေအးေအးေဆးေဆး စားလိုက္သည္။
လင္းခ်ီေရွာင္းနဲ႕ စူးထန္က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ရင္း မၾကာခဏ အခ်င္းခ်င္းလွမ္း စကားေျပာၾကသည္။ ---
"ငါ့ဟာက အားလုံးအတူးခ်ည္းပဲ......"
စူးထန္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ သူ႕ပန္းကန္ထဲက အားလူးေၾကာ္ေတြကို ၾကည့္ေနသည္။
"ဒါဆို နင္ ဒါစားလိုက္"
လင္းခ်ီေရွာင္းက သူ႕ကို အားလူးေၾကာ္အသစ္တစ္ပြဲ ယူေပးသည္။
စူးထန္က တစ္လုတ္စားၾကည့္ၿပီး ညည္းၫူလိုက္သည္။
"နည္းနည္းစပ္တယ္"
"ဒီမွာ အေအးရွိတယ္"
သူ႕မ်က္စိေရွ႕က လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အျပဳအမူေတြက အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္နဲ႕
သဘာဝက်ေနတာမို႔ ႐ႊီခ်န္ရန့္တစ္ေယာက္ သူ႕ေရွ႕မွာေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြကို နားေထာင္ရင္း စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလို႔ ခန့္မွန္းမိလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အစားထိုးခံရှိုေလးအဖြစ်မှ သေချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနောက် (မြန်မာဘာသာပြန်)
Romanceအစကတော့ Description လေးတွေပဲ စုပေးမလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒါလေးကို သဘောကျကြတယ်ဆိုလို့ ဆက်ပြီး ပြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ [အစားထိုးခံ၊ ထားရာနေစေရာသွားဘဝကနေ စွန့်ခွာခဲ့ပြီးမှ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူဆီက ဂရုစိုက်မှုကိုပြန်ရတဲ့အခါ အရင်လို ပြန်ဖြစ်နိုင်ဦးမလားဆိုတာကို တူတူ ဖတ်...
