((Zawgyi))
အပိုင္း (၆၇)
သူမင္းကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္လား
👾👾👾
ဟယ့္ရန္သည္ ဖုန္းထဲမွ ပင့္သက္ရွိုက္ေမာဟိုက္သံမ်ားကို နားေထာင္ရင္း နက္ေမွာင္ေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္တစ္စုံက ခ်က္ခ်င္း ေအးစက္သြားသည္။
အဲ့ဒီေနာက္ ဖုန္းထဲကေန ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း စကားသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ --
"ဖုန္းေျဖဖို႔မလိုဘူးလား?"
"ဘယ္သူ႕ဖုန္းလဲ?"
လူငယ္ေလးသည္ အသက္ကိုရွိုက္ရႉေနဆဲျဖစ္ကာ မခံစားနိုင္ေတာ့ပုံေပၚသည္။
"မင္း ငါ့ကိုကူေျဖေပး...."
"အရမ္းနာလား?"
ဖုန္း၏အျခားတစ္ဖက္မွ စကားေျပာသံမ်ားက တစ္စတစ္စ ပိုမိုတိုးညင္းလာသည့္အျပင္ အဝတ္စမ်ားပြတ္တိုက္သံႏွင့္ဆင္တူေသာ တ႐ႊီး႐ႊီးတ႐ႊမ္း႐ႊမ္းအသံမ်ားပါ ထပ္မံထြက္ေပၚလာသည္။
"နာတယ္...."
အဲ့ဒီေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖုန္းက်သြားေတာ့သည္။
ဟယ့္ရန္သည္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး သုန္မႈန္ေမွာင္မည္းေနသည္။ သူက ေနရာမွထထြက္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ ဟယ့္ရန္ ေဝးေဝးမသြားရခင္မွာ လူနာခန္းဘက္မွ လႈပ္ရွားသံမ်ား ႐ုတ္တရတ္ ထြက္ေပၚလာသည္။
ရွန္ရွိုးက်ဴက အျပင္သို့္ထြက္လာကာ ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"ဟယ့္ရန္"
ဟယ့္ရန္က ေျခလွမ္းမ်ားရပ္သြားကာ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ရွန္ရွိုးက်ဴက ၿပဳံးလိုက္ကာ ေမးသည္။
"မင္း သြားေတာ့မလို့္လား?"
"အင္း"
ဟယ့္ရန္က တစ္လုံးတည္းျပန္ေျဖၿပီး:
"ငါ့မွာ ကိစၥရွိေသးတယ္"
"အဲ့လိုလား....."
ရွန္ရွိုးက်ဴ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာက အနည္းငယ္ အထီးက်န္သြားသလို ေျပာင္းလဲသြားကာ ထပ္ေမးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အစားထိုးခံရှိုေလးအဖြစ်မှ သေချင်ယောင်ဆောင်ပြီးနောက် (မြန်မာဘာသာပြန်)
Romanceအစကတော့ Description လေးတွေပဲ စုပေးမလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒါလေးကို သဘောကျကြတယ်ဆိုလို့ ဆက်ပြီး ပြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ [အစားထိုးခံ၊ ထားရာနေစေရာသွားဘဝကနေ စွန့်ခွာခဲ့ပြီးမှ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူဆီက ဂရုစိုက်မှုကိုပြန်ရတဲ့အခါ အရင်လို ပြန်ဖြစ်နိုင်ဦးမလားဆိုတာကို တူတူ ဖတ်...
