Miss Victoria

21 - closeness

Samantha's point of view

"SAMMYBEAR? Sammybeaar!?" Naririnig kong pamilyar na boses na tumatatak sa isip ko. Hindi ko mawari ang itsura nito dahil sa sobrang dilim na as in wala akong makita.

Kukunin na ba ako ni Lord? Pero 'di ba maliwanag dapat, bakit naman madilim sa akin.

Brown out po ba sa langit ngayon?

"Sammybear!" Isang malakas na sigaw ang pumasok sa tenga ko na naging dahilan nang pagbukas ng aking mga mata.

"Bastos ka ba? Natutulog 'yung tao 'di ba, I'm sleeping." Walang modo na saad ko sa babaeng kaharap ko ngayon.

Ngunit natahimik naman ako nang marealize ko na si ms. Irene pala ang gumising sa akin, wala nga pala ako sa bahay ko - kung hindi sa bahay niya. Paktay!

Bigla naman akong napaayos ng upo na parang walang nangyari dahil baka may kailangan ito para istorbohin ang tulog ko. Nakalimutan ko na yaya niya pala ako for today's video.

"Bakit po ms. Irene, may kailangan po ba kayo? May masakit pa po ba? Kamusta na po pakiramdam niyo?"

Malay mo lang naman, ilang oras din ata akong nakatulog nang hindi ko namalalayan ang kalagayan niya.

"Relax, im fine." She chuckled softly. Hays, kahit kailan talaga ang pamatay tawa niya sa tenga ko! Nananaginip po ba ako? Sana hindi na ako magising kung ganito lagi ang ugali niya.

"Ginising lang kita para lumipat dito sa tabi ko, mukhang nangangalay na kasi yung leeg mo diyan sa upuan." My head to shooked as a 'no'.

"Hindi na po miss, ayos na po ako dito. Kayo po ba baka may kailangan kayo?"

"Yes," She quickly answered to my question. Infairness ang bilis, parang kamay niya.

Ang ibig ko sabihin mabilis siyang manampal, oo hehe..

"Ano po 'yun?" I asked her back.

"You." She silly grinned, which made my forehead to frown in wonder.

"A-ako po?"

"Oo, ikaw. Ikaw ang kailangan ko, kailangan kong katabi, pwede ba 'yon?"

"Ms. Irene, naman joke po ba 'yan? Kung joke po 'yan wag ngayon." I laughed stuttering to get rid of the awkwardness that enveloped us now.

"I'm not joking, Samantha. I'm serious, kaya tabihan mo na ako dito." She seriously uttered to me as she gestured me to lay down beside her.

"Hindi na po, ms. Irene kayo nalang po riyan."

"Please?" She begged, but I just shook my head, I still keep refusing her offer.

Hindi naman sa ayoko, sadyang nahihiya lang ako. Syempre hindi ko naman siya kaano-ano, mamaya takpan niya ang mukha ko hanggang sa hindi na ako makahinga.

Aysh, ano ba 'tong nasa isip ko.

"Please, please, please, sammybear?" She repeated and pouted. She's so cute.

Napaawang na lamang ang bibig ko sa behavior niya ngayon, hindi ko alam na sa sobrang strikta, mayabang, at mataray na merong ugali ang propesor na ito. May itinatago rin pala siyang malambot na side. Para siyang batang nagmamakaawang tabihan sa kama.

Weird, but cute.

Matitiis ko ba 'to kung nilabas na niya ang ganitong side niya?

"Hayst, sige na nga po" I sighed, as I stood up simultaneously stretched my body.