Miss Victoria

42 - Irene's pain

Irene's point of view

TODAY IS SAMANTHA AND I'S first monthsarry. I badly want to give her a lot of different things, but only one thing really sticks in my mind is the promise ring.

Gusto ko kasi naalala niya ako palagi kahit wala ako sa tabi niya. At lahat ng pangako ko sa kan'ya ay nakabaon sa singsing na 'yon.

I met her and was afraid to like her.
I liked her was afraid to love her.
I love her and now I'm afraid to lose her.

Only her can make me smile at my lowest.

While I was looking at the ring, I heard my phone ringing. I saw that Kuya Bong was calling after I took it on my bed.

"Hello, Bonget,"

"Ading naman, Bonget talaga?" Natawa naman ako sa kan'yang tanong, kahit kailan ay napipikon pa rin siya kapag tinatawag naming Bonget ni Manang.

Bonget rhymes with Panget.

"Ito talaga si Bonget hindi na nasanay," Biro ko, narinig ko naman ang pagreklamo niya sa kabilang linya "Oo, sige na kuya Bong.. et! Bakit ka nga pala na patawag?"

Tatawag lang naman si Kuya kapag may kailangan sa akin at kapag miss niya na ako, kusa siyang bibisita sa aking condominium.

"Ay oo nga pala, si Daddy kasi pinapapunta ka rito,"

"Bakit daw? Importante ba 'yan?"

"Malay ko, basta sabi niya pumunta ka raw dito at gusto niya ngayon na," Sagot naman niya sa kabilang linya.

"Sige-sige, wala naman akong gagawin mag-iimpake lang ako."

"Oh siya sige, bye ading ko!" Pagpapaalam niya, ngunit naisipan ko siyang asarin pa.

"Bye, kuya bong... et!"

"Ewan ko sa'yo, basta bilisan mo ha?"

"Ito naman, mabuti sana kung malapit lang ang Ilocos sa Manila. Tsk!"

"Biro lang, ingat!" Malambing na sagot niya bago binababa ang tawag.

Hindi ko mapigilang kabahan sa sinabi ni Kuya, kung ganoon masyado namang biglaan kung magpapunta si Dad.

Sana'y sa pagpunta ko toon ay hindi siya galit sa akin, 3 years na kasi akong hindi nakakauwi sa Ilocos dahil sa sobrang dami kong ginagawa sa Manila. Kapag may okasyon, lagi akong excuse. Kapag pasko at new year ay mag-isa lamang ako, ang ate at kuya ko lang bumabati sa akin kapag pasko at new year.

Naiintidihan ko naman kung wala silang oras para batiin, kamustahin, alalahanin at alagaan ako. Pero sana lang ay hindi nila makalimutan na may anak pa silang kailangan nang pagmamahal at atensyon nila.

Kahit naman sabihin nating matanda na tayo, pagmamahal pa rin naman ng isang magulang ang hinahanap natin. Walang makakatalo sa pagmamahal na galing sa ama't Ina.

Pagkatapos namin maglunch date ni Samantha sa aking office, nauna na akong umuwi. Kailangan ko pa mag-impake ng kaunting damit papuntang Ilocos Norte.

Pagkatapos ko mag impake, naligo na ako at nagbihis. V neck white shirt, black blazer at white trouser ang suot ko dahil kailangan maayos at pormal akong haharap kay Daddy.

Before I maneuvered the car, I checked my phone first to see if anyone had texted me. I also signed of the cross to avoid accidents. Amen!

My love:

"Madam nakauwi na po ang mahal na oso niyo."

"Oso?"

"Ay, anak ka ng nanay mo! Madam oso, bear po."