Miss Victoria

12 - agreement

Samantha's point of view

AFTER WE GOT HERE inside condo, she immediately made me follow her walk, which I conform her order. Baka kasi bugahan na naman ako neto ng apoy kapag hindi ko sinunod ang gusto niya, eh ako rin naman 'tong masunurin kaya umayon na lang talaga ako.

Akala mo kasi iiwan ko siya. Pff!

We walked until we reached the top of the building, where her room was located. When the elevator opened, I thought there were more rooms to pass, but i was wrong.

'Cause, as soon as the elevator opens, I already saw some household things. Meaning, she owns the top of the building and this is also her entire room.

Woah, grabe ang laki.

"Welcome to my penthouse," Pinapasok niya ako sa condo niya na samantalang ako naman ay manghang-mangha sa nakikita ko.

Sa mga litrato niya bumaling ang atensyon ko. Kahit saang picture talaga na makikita ko hindi siya nakangiti, fierce expression lang. Pero may nakita rin ako na picture sa univ kung saan siya nakangiti kahit maliit nga lang.

There are also some paintings hanging on the wall, maybe she painted it, but I doubt it. Nagpagawa lang siguro..

Hindi ko naman kasi siya nakikita na nagpe-paint o hindi kaya pumupunta sa art room para magturo sa mga beginner na painter.

I wondered why she didn't have a photo of her family together with her. A family picture in her room.

Sa office niya naman ay mayroong picture doon na mapagdududahan ko na pamilya niya dahil sa mukha at pangalan. Pero bakit kaya wala dito sa bahay niya?

"Tapos ka na bang ilibot 'yang mga mata mo sa bahay ko?" She said with a fairly arrogance tone. Natapos na nang dahil sa kan'ya, pero lubos pa rin akong nagtataka na kwarto ba talaga 'to o bahay na, at bakit walang picture ang pamilya niya sa bahay na ito.

"O-opo.. Tapos na.."

"Then let's go, let's eat," Aniya. Pero kumain na ako, paano na 'to? Alam ko na kape at parang pandesal lang ang kinain ko, ang kaso kasi marami akong nakain.

Siguro kakain na lang ako kahit busog na ako kaysa naman masayang ang effort niya sa paghanda ng pagkain. Edi makakaramdam na naman ako ng guilt sa sarili ko at kukulo na naman ang dugo niya sa akin.

"Hey!" She yelled causing me to flinched in shock. "Sabi ko kain na tayo, ano bang iniisip mo diyan?"

Kung alam niyo lang po na kung gaano na ako kabusog, parang puputok na 'tong tiyan ko dahil kay ms. Dawn kanina.

"W-wala po.." Pagkalakad niya sa dining area ng bahay niya, sumunod na ako para makaupo at makasama na naman siya, as usual.

A variety of filipino food dishes promptly unravel on my eyes when I arrived at her dining area. Akala ko isang dish lang ang kakainin naming dalawa kaya tinatagan ko ang loob ko kahit puno na ako, ngunit mali pala. Samu't sari ang nakalahad ngayon sa lamesa.

"Upo ka na," She ordered emotionless, then did a sign of the cross. Infairness! Kahit may sama ng loob hindi pa rin nakalimutan magpasalamat sa poong may kapal.